Niet elke franchise brengt elk jaar een nieuwe titel uit of zorgt dat elke titel een vernieuwing is ten opzichte van de vorige. Soms is dit gewoon niet nodig. Als je de troeven van je franchise erkent en die weet uit te spelen kan je met een goed verhaal, boeiende toevoegingen aan je personages en enkele (kleine) extra’s per titel, succesvol verder bouwen op een reeks. Ys is daar voor mij een perfect voorbeeld van. Enerzijds kan je niet ontkennen dat je door één titel te spelen de algemene mechanics van het merendeel van de franchise zal kennen, maar anderzijds moet je ook erkennen dat elke titel uit de reeks zijn eigen indrukwekkende verhaal en bijkomende mogelijkheden heeft. De reeks is bekend voor zijn aangename gameplay en uitgebreide verhaallijnen en bewijst titel na titel dat hij kwaliteit kan neerzetten.
Deel 9
Uit deze reeks kwam deel 8 ‘Lacrimosa of Dana‘ nog niet zo lang geleden opnieuw uit op de moderne consoles. Persoonlijk was ik net mijn vrije tijd aan het besteden aan dit achtste deel zodat ik deze eens volwaardig van mijn backlog kon wissen. De kennismaking met deel 9 kwam voor mij persoonlijk dus net iets te vroeg, maar dit was een absoluut luxeprobleem waar ik al na een enkele seconde overheen was. In deze telg van de franchise treffen we de bekende protagonist van de reeks, Adol Christin, bij zijn aankomst in de stad ‘Balduq’. Bij het benaderen van de stadsmuren wordt hij nogal abrupt gearresteerd, in de kerker gegooid en meermaals ondervraagd over zijn voorbije avonturen. Kenners van de reeks zullen hier al snel verwijzingen in begrijpen maar nieuwkomers van de reeks hoeven zich geen zorgen te maken. De casual vermeldingen van plaatsen en personen zijn aangenaam om te begrijpen maar het is niet van groot belang waardoor je nooit het gevoel krijgt om informatie te missen of achter de feiten aan te lopen.
Adol blijft natuurlijk niet in de kerker van de gevangenis zitten voor de rest van het spel. Al snel slaagt hij er in om te ontsnappen, maar tijdens deze ontsnapping maakt hij kennis met een geheimzinnige vrouw genaamd Aprilis die een vloek op hem legt. Hierdoor verandert Adol gedeeltelijk van uiterlijk en wordt hij een ‘Monstrum’. In deze vorm krijgt hij ook een nieuwe naam, namelijk ‘Crimson King’. Samen met de andere monstrums is hij verplicht om naar de pijpen te dansen van zijn mysterieuze redder/vervloeker die hen laat vechten tegen aanvallende monsters in het ‘Grimwald Nox’. Geen van de ander Monstrums weet echter waarom ze deze taak uitvoeren of kennen de mysterieuze vrouw echt. Het verhaal draait voor de rest dus vooral om Adol die als voortvluchtige de stad en zijn gigantische gevangenis probeert te verkennen, de levensstijl van de mensen in Balduq probeert te begrijpen en de geheimen van de stad en zijn vloek probeert te doorgronden.
This is your map
Het is misschien eerder een vloek dat ik toevallig net bezig was met ‘Lacrimosa of Dana’ toen ik deze titel opstartte aangezien deze opvolger minder indrukwekkend overkomt dan zijn voorloper. Waar we in het vorige deel een volledig eiland met grotten, moerassen, jungles en andere gevarieerde omgevingen probeerde vrij te spelen tijdens verkenningstochten bevinden we ons nu ten alle tijden binnen de stadsmuren. Hier is hoogstens wat variatie door te reizen door sloppenwijken, vergeten geheime doorgangen en boerderijen. Daarbij is het aantreffen van monsters in de stad, die meestal niet zichtbaar zijn voor de mensen rond je en pas verschijnen als je een contactpunt met de Grimwald Nox aanraakt, veel passiever en dus minder intens in deze titel. Gelukkig kuier je wel vaker door grotten en tunnels onder de stad waar monsters vrij rondlopen en je terugkomt op het herkenbare strategisch hack and slash festijn dat een Ys-titel met zich mee brengt. Het verkennen en vrijspelen van de stad is overigens ook verbonden met het verslaan van de monsters en het uitvoeren van bepaalde quests aangezien dit een meter doet vollopen met ‘Nox’ waarmee je barrières kan ontgrendelen.
Tijdens je avontuur heb je al snel nood aan een uitvalsbasis, zeker als ontsnapte gevangene. Hier verzamelen zich al gauw vrienden en gelijkgezinden die je verder helpen in je verhaal. Natuurlijk komen hier de gekende elementen uit de Ys titels terug zoals het bord met side quests, de vertrouwde personen die wapens voor je upgraden of een shop openen en dergelijke waardoor al snel het volledige sfeerplaatje ook weer voor deze Ys game klopt. Opnieuw schotelt dit deel je een gevarieerde groep personages voor waar het aangenaam bij vertoeven is maar toch merk ik een verschil op met andere titels. Naar mijn gevoel is het meer een beurtrol geworden van personages in de spotlight dan voorheen. Vroeger stapte een nieuw personage wat meer ‘mee’ in de spotlight om vanaf dan impact en invloed te hebben op het avontuur dat vanaf dan volgde terwijl er nu schijnbaar voor gekozen is om beurtelings een chapter om een bepaald personage te laten draaien dat vanaf dan meer passief bijdraagt dan in vorige titels. Misschien is dit grotendeels verhaal gebonden en dus niet de intentie van het spel, en het is eigenlijk ook niet bepaald een slechte eigenschap, het is eerder een opvallende aanpassing ten opzichte van vorige ervaringen met de reeks.
Skills for everyone
Ja, een Ys game is niet compleet zonder zijn skills en alles wat erbij hoort. Zoals altijd beginnen we met het besturen van Adol die langzaam een groeiende groep bondgenoten opbouwt en daarmee steeds beter en beter gewapend wordt als groep tegen allerlei (kleine) monsters en hun opvallende (grote) boss battles. Ys staat er om gekend om je van een deftig aanbod van vijanden te voorzien waar je met de nodige strategische hack and slash gevechten doorheen moet klieven. Het bekende arsenaal aan mogelijkheden, waar absoluut geen nood aan verandering in is, is ook nu weer teruggekeerd. In een groepje van maximum 3 personages loop je rond, vrij om op eender welk moment te wisselen tussen deze personages, om zo hun vaardigheden en skills te gebruiken tegen de waaier aan vijanden die de game je voorschotelt. Adol is, zoals altijd, gespecialiseerd in vlotte en snelle aanvallen terwijl je al snel de kans krijgt om de bovenhand te halen tegen vliegende of defensieve tegenstanders. Standaard aanvallen zorgen dat een meter zich vlot vult om skills te gebruiken en deze skills zullen, na veelvuldig gebruik, stijgen in level en daardoor meer schade toedienen. Het is opnieuw een aangename mix van strategisch selecteren van skills, uitvoeren van ontwijkende maneuvers, wisselen naar geschikte personages en gebruik van items wat de klok slaat. Het is soms chaos op je scherm, maar nooit op een overweldigende, onaangename of onfaire manier. Ys games zijn, naar mijn gevoel, heer en meester in deze speelstijl en past al zijn ervaringen uit voorgaande games toe om ook nu opnieuw een aangename beleving voor te schotelen.
Conclusie
Ys 9 was al een topgame en heeft eigenlijk niets aan zichzelf bij moeten sleutelen voor deze release. Verwacht dus geen veranderingen ten opzichte van de release op de vorige generatie consoles. De game biedt alles wat een Ys titel hoort te brengen en we kunnen dit negende deel alleen maar aanraden aan liefhebbers van RPG, action, adventure en hack and slash liefhebbers. Het verkennen van de stad is misschien niet zo kleurrijk of gevarieerd als andere titels, zoals zijn voorganger, maar het verhaal is opnieuw ijzersterk, boeiend en bezorgd onze favoriete avonturier Adol een nieuw hoofdstuk in zijn leven. Ik kijk alvast met een verhoogde hartslag en een klein beetje kwijl in de hoek van mijn mond uit naar de release van het tiende deel uit deze reeks.
