Ik ben iemand die tegenwoordig voorzichtig uitkijkt naar nieuwe producten. Of dat nu games, films of series zijn, het speelt geen rol. Je kent het wel, je ziet een trailer en plots ben je volledig hyped en zelden zal het product écht de verwachtingen van de hype inlossen. Toch moet ik bekennen dat ik wat hyped was toen ik de eerste trailer voor Xenoblade Chronicles 3 zag, zeker omdat ik echt genoten heb van de voorgangers (en al helemaal van de Xenoblade Chronicles Definitive Edition uitgave). Eens kijken of mijn verwachtingen voor dit derde deel ook ingelost worden.
When Keves and Agnus unite…
Xenoblade Chronicles 3 is, zoals de titel het al een beetje weggeeft, het derde deel in de reeks. Technisch gezien is het ondertussen het zoveelste deel in de Xeno reeks, welke bestaat uit de Xenogears, Xenosaga en Xenoblade Chronicles games. Echter hoef je geen van de voorgaande games gespeeld te hebben om te kunnen volgen in het verhaal of de mechanics van het spel, maar weet wel dat deze game een link heeft naar Xenoblade Chronicles en Xenoblade Chronicles 2 die je uiteraard enkel kan ervaren als je het verhaal mee hebt van deze games.
In dit verhaal starten we midden in een oorlog tussen twee naties, enerzijds Keves die vooral op mechanisch vlak vooruit zijn en anderzijds Agnus die zich op ether en de mogelijkheden daar rond toespitsen. Deze oorlog loopt al heel wat jaren en de soldaten, genetisch ontwikkelde mensen met een levensspanne van 10 jaren die ze uitdrukken in “terms”, vechten om de “Flame Clock” van hun kolonie gevuld te houden zodat ze niet vroegtijdig sterven naast het slagveld. Na een van de vele veldslagen, krijgen Kevesi soldaten Noah, Lanz en Eunie (onze eerste protagonisten) de opdracht om een ongeïdentificeerd toestel dat neergestort is te gaan onderzoeken. Eenmaal aangekomen komen ze in een gevecht terecht met enkele Agnian soldaten. Deze zijn onze andere protagonisten, namelijk Mio, Sena en Taion.
Het voertuig vervoerde een oudere man, genaamd Guernica Vandhamn, wat voor de omstaanders vrij raar is om te zien aangezien de meeste personen niet lang genoeg leven om zo oud te worden. Guernica stopt het gevecht tussen de teams van Noah en Mio en zegt te weten wie de echte vijand is, de overkoepelende slechteriken die de oorlog in hun voordeel gebruiken. Op dat moment wordt hij neergeschoten door Consul D, een van de Moebius en lid van de slechteriken die de oorlog in stand houden. Guernica activeert de Ouroboros Stone die hij bij zich had, waardoor Noah, Mio en de rest de krachten absorberen van de steen. Met hun nieuwe Ouroboros krachten kunnen ze interlinken met elkaar in een Ouroboros, wat er op neerkomt dat twee personen samensmelten tot een nieuwe en erg sterke entiteit. Noah kan met Mio interlinken, Lanz met Sena en Eunie met Taion, waarna ze Consul D kunnen overwinnen. Al snel wordt het duidelijk dat er meer speelt dan een simpele oorlog tussen twee naties, en gaan deze onwaarschijnlijke bondgenoten samen op weg om het mysterie van de Ouroboros te ontrafelen, de Moebius dreiging te verdelgen en te weten te komen waarom de oorlog in stand gehouden wordt. Om er een beetje urgentie bij te geven, komt het team er ook achter dat Mio in haar 10de levensjaar zit, en nog maar drie maanden te leven heeft.
Ouroboros vs Moebius
Het verhaal begint onmiddellijk stevig met heel wat actie en intriges, wat er zeker voor zorgt dat je blijft hangen om te ontdekken wat er gaande is en hoe het verder verloopt. Daarna gaat het even wat trager, maar tegen dat je halverwege het verhaal zit komen er verschillende interessante plot twists en ook wel wat emotionele stukken je kant op. Tot op het einde werd ik volledig meegesleept op een diepgaand verhaal met heel wat ontwikkelingen in de personages, de wereld rondom je en met heel wat momenten die je heel wat zaken in perspectief laten zetten.
Het helpt natuurlijk dat het er grafisch allemaal mooi uitziet en het soms wat op een anime serie lijkt, zeker tijdens de langere tussenfilmpjes. Het geheel wordt ondersteunt met een prachtige soundtrack en een goede voice cast. Dat de Japanse stemacteurs schitteren, is meestal wel een gegeven, maar de Engelse voice cast is zeker en vast ook geslaagd in hun vertolking. In het begin is het wat wennen met de accenten, maar al snel zal je ze gewoon raken. Er gaan ook momenten zijn dat je de stemmen het liefst zou willen uitzetten, zeker na gevechten of in de menu’s waar bepaalde zinnetjes tot ergernis toe duizend maal herhaald worden. Helaas is dit iets wat je niet apart kan uit schakelen, wat in de voorgaande games wel een optie was.
You hear that, Noah? Lanz wants something a bit meatier.
De Xenoblade Chronicles games hebben altijd een zeer uitgebreide speelstijl gehad, en dat is hier uiteraard ook het geval. Ditmaal geen levende Blades zoals in het vorige deel, maar dus wel de mogelijkheid om te interlinken naar een Ouroboros. Dit is echter maar een klein deeltje van wat er mogelijk is. Ik ga proberen een tipje van de sluier te lichten, want de game zit boordevol gameplay elementen die zelfs tot 20+ uur in het verhaal binnen sijpelen en voorzien worden van tutorial schermen om je op dat moment de nieuwe kneepjes te leren. Gevechten beginnen automatisch als agressieve vijanden, die een hoger level hebben dan jij, je gezien hebben. Je kan zelf ook gevechten starten door je wapen te trekken als je een vijand in je vizier hebt. Eenmaal een gevecht gestart is, val je automatisch aan met je wapen en hoef je verder niets te doen. Deze standaard aanvallen zijn echter niet zo heel sterk, en je zal al snel gebruik gaan maken van Arts om de gevechten wat te versnellen. Deze skills zijn afhankelijk van je huidige class en zijn toegekend aan enkele knoppen. Als je in level stijgt en meerdere Arts leert, kan je de toegekende Arts per knop wisselen uit het menu.
Tijdens het spel ga je naast eerste classes nog een hoop andere unlocken, door bepaalde “Heroes” te ontmoeten tijdens je avontuur. De meeste kom je tijdens het verhaal tegen, terwijl er een deel enkel via optionele quests op je pad komen. Je kan trouwens één van deze helden altijd aan je zijde hebben om mee te vechten, en je kan daarbij ook op elk moment wijzigen wie dat is. De classes worden onderverdeeld in 3 grote typen, namelijk Healers, Fighters en Defenders elk met hun eigen rol om het team te versterken. Kies dus zeker een gemengde groep zodat je bijvoorbeeld niet zonder Healers komt te zitten. De beste balans is natuurlijk om zeker 2 van elke overkoepelende type te kiezen, maar het staat je vrij om hier losjes mee om te springen want eenmaal je classes meestert kan je combinaties maken met bepaalde skills die je kan koppelen aan je character naast je class.
Gedurende een gevecht vult er rechts ook een aparte meter die, eenmaal volledig vol, je toelaat om een Chain Attack uit te voeren. Dit is een aaneenschakeling van verschillende aanvallen die jij zelf kiest. Per ronde kies jij een van de drie mogelijke Chain Orders, elk met hun eigen completion bonus, waarna jij elk personage een aanval kan laten doen om de nieuwe meter rechts boven tot 100% of hoger te krijgen. Dan wordt de Chain Order uitgevoerd en krijg je de bonus voordelen waarna je, als je Chain Attack meter nog niet leeg is, de volgende Chain Order kan uitvoeren en zo verder gaan. In dit proces kan je een vijand verslaan met een “Overkill” die een enorme boost kan geven aan de experience punten die je verdient.
I’ll take it from here
Je ziet het, ik heb al heel wat mechanics aangehaald en er zijn er nog een deel die ik hier niet heb kunnen neerpennen. Mocht ik dat wel doen, dan zou je hier meer een walktrough of guide aan het lezen zijn dan een review. Om het in het kort te zeggen, er is dus toch heel wat diepgang in de gameplay dankzij al deze mechanics en dat is hetgeen elk gevecht interessant en leuk maakt. Grinden is niet echt een must in de game, maar je kan het proces wel vergemakkelijken door de auto-battle aan te zetten waardoor het personage dat jij bestuurt ook automatisch Arts, interlinking en chain attacks uitvoert. Let er wel op, dit werkt niet bij unieke vijanden en in boss battles.
I see our relations have changed
Een groot terugkerend principe zijn de affinity charts, deze keer per kolonie die je tegenkomt in het spel. Door optionele missies te doen, Collectopaedia kaarten van inwoners te voltooien (dit zijn eigenlijk kleine missies waar je bepaalde voorwerpen moet zoeken voor de persoon in kwestie) of je taak als “off-seer” te voltooien bij verschillende levensloze lichamen die je her en der tegen komt. Een “off-seer” zorgt er eigenlijk voor dat de doden een overgang kunnen maken door een melodie op een fluit te spelen, de taak die zowel Noah als Mio hebben gekregen in hun kolonies.
Door je affiniteit te verhogen bij de verschillende kolonies, krijg je ook heel wat extra passieve voordelen. Hier moet ik toegeven dat het mij vaak niet duidelijk was wat de voordelen nu juist zijn, maar de meeste spreken wel voor zich. Zo zal “slow digestion” er voor zorgen dat je langer effect hebt van de bonussen die je krijgt van de maaltijden die je gekookt heb en zal “speed jogger” je snelheid tijdens het rondlopen in de wereld versnellen.
Deze optionele missies en verschillende kleine taken die je in de gigantisch uitgestrekte gebieden kan doen zorgen er voor dat je heel vaak van je uitgestippelde route zal afdwalen en heel wat uren steken in het verkennen van de prachtige gebieden, die rijkelijk gevuld zijn met allerlei monsters en voorwerpen.
DLC Expansion Pass
Xenoblade Chronicles 3 heeft ook vanaf release een Expansion Pass die heel wat interessante zaken met zich meebrengt. In het eerste deel, wat je nu al kan downloaden, krijg je een deel items en accessoires om te equipen naast enkele kleurvarianten van de personages hun outfit. Wave 2 voegt de Challenge Battle mode toe, een nieuwe Hero met bijhorende quests en nog enkele nieuwe outfits. Wave 3 doet dan nog eens hetzelfde als de voorgaande maar het is vooral Wave 4 waar de waarde van deze Expansion Pass zit. Hier krijgen we een volledig nieuw scenario in het verhaal, en ik vermoed dat het een beetje gelijkaardig is met hetgeen ze voor Xenoblade Chronicles 2 deden met Torna the Golden Country. Hoe dan ook, naar dat onderdeel kijk ik nu alvast enorm uit!
Conclusie
Het jaar is nu halverwege, maar ik kan vrij zeker zeggen dat dit tot dusver zeker mijn Game of the Year is. Xenoblade Chronicles 3 bouwt verder op veel aspecten van de voorgaande games en voegt nieuwe elementen en gameplay elementen toe die het geheel meer diepgang geven en tot een nieuw niveau tillen. Het verhaal is ook uitstekend en wist me gedurende de meer dan 50 uren durende main story aandachtig en hongerig naar meer te houden. Grafisch ziet het er ook nog eens prachtig uit en de muziek, die ik nu zelfs tijdens het schrijven heb opstaan op de achtergrond, is fenomenaal. Dit is absoluut een must-have voor alle action (J)RPG fanaten!
