Van de ene MMORPG spring ik naar de volgende, maar het is toch altijd weer even wennen om zo een grote context switch te doen. Net zoals ik FFXIV wat verwaarloosd had voor ik aan de Dawntrail uitbreiding begon, kan ik hetzelfde wel zeggen voor World of Warcraft. Het enige verschil is dat ik World of Warcraft wel iets frequenter opnieuw opstart. Zo heb ik al een hele tijd geleden een bèta van The War Within gespeeld en ook wat uren gespendeerd met het Plunderstorm event. Maar ik keek er wel enorm naar uit om de War Within met mijn geliefde Evoker te gaan spelen. Hoe speelde deze uitbreiding, en hoe verhoudt het zich tegenover de vorige? We zullen het samen even doorlopen.
Dawn of a new Era
Dit jaar bestaat World of Warcraft al 20 jaar! Sinds de release in 2004 kregen we negen uitbreidingen die steeds verder borduurde op het boeiende verhaal dat zich afspeelt in Azeroth. Met deze tiende uitbreiding start een heel nieuw verhaal, de Worldsoul Saga, die zich over drie opeenvolgende uitbreidingen uitstrekt. De eerste is dus nu The War Within, en zal opgevolgd worden door Midnight en The Last Titan. Deze eerste uitbreiding brengt bekende personages zoals Anduin, Alleria en Thrall samen, terwijl er nieuwe rassen en oude vijanden worden geïntroduceerd. Dit zet het overkoepelende verhaal voort van kosmische krachten die strijden om de macht over de krachtige Worldsoul van Azeroth. Bovenop deze interne strijd komen er ook nieuwe bedreigingen naar voren, die de helden van Azeroth dwingen om samen te werken, zodat ze samen de dreiging kunnen afwenden. Een belangrijk onderdeel van het plot is het oude Arathi-volk en hun zoektocht naar overleving in het ondergrondse rijk Hallowfall, waar ze vijanden zoals de Nerubians en een cult van de Void, onder leiding van Xal’atath, tegenkomen. Xal’atath en haar rol als katalysator voor de dreiging van de Void staat weliswaar centraal in dit deel, maar er wordt nog heel veel geheim gehouden rondom haar motieven en de impact die haar acties dragen. Heel wat nieuwe zaken en plots dus om ons weer voor een hele tijd zoet te houden! Over het algemeen kon het verhaal me wel bekoren en vasthouden, en dit al vanaf de actievolle opening. Het verhaal eindigt, zoals ik deels verwachtte, redelijk open en je blijft met nog heel wat vragen zitten over de intenties van de Void en de Pantheon of Order. Maar goed, dit houdt onze ogen uiteraard wel op de volgende uitbreidingen gericht!
The War Within borduurt verder op Dragonflight, wat betekent dat de mogelijkheid om te vliegen (als Evoker of op een vliegende mount) ook hiet aanwezig is. Dragonriding is nu wel veranderd van naam en kennen we nu als Skyriding. Achterliggend is het is een veel snellere manier om te vliegen dan hetgeen je gewoon bent van voor Dragonflight, maar je moet wel op je vigor letten. Als deze opgeraakt, dan zal je stilaan afdalen naar de grond en moet je rusten. Je kan ook de oude manier van vliegen gebruiken, door Steady Flight te gebruiken. Vliegen gaat je zeker van pas komen, want veel van de gebieden vereisen vooral verticale exploratie omdat we ditmaal voornamelijk in de deels ondergrondse wereld van Khaz Algar spelen. Er zijn vier nieuwe zones, waar we starten op het eiland Isle of Dorn. Deze biedt toegang tot een gigantisch grote ondergrondse wereld onder het eiland, waar de omgeving wordt verlicht door een magisch kristal. De drie ondergrondse gebieden die je gaandeweg je avontuur bezoekt zijn The Ringing Deeps, Hallowfall en Azj-Kahet. Ieder gebied voelt op zich ook uniek aan met eigen muziek, vaak andere bevolkingsgroepen en meer.
Better, faster, stronger
Zoals dat meestal bij een uitbreiding gaat, verhoogt de level cap hier van 70 naar 80. Levelen gaat vrij vlot door mainline quests te doen, maar je kan ook op andere manieren aan XP komen zoals dungeons en Delves (hier komen we later nog op terug) te doorlopen, maar ook door je bezig te houden met professions zoals Herbalism. Om je ook aan te sporen om andere characters te maken en snel bij te benen verdien je meer XP bij deze characters. Het is ook leuk dat je heel wat zaken dankzij Warbands gedeeld zijn met al je characters (zowel cross realm als tussen Horde en Alliance) en je dus vlotter naar die endgame content kan geraken. Deze gedeelde zaken zijn Renown, Reputation, flight paths, mapexploratie, achievements, en transmogs. Er is ook een onderlinge bank om zo loot en gear te delen met je andere characters.
Er is ook een nieuw ras toegevoegd in de vorm van de uit levend steen gemaakte titan-forged dwergachtige Earthen die onder de grond leven. Je kan pas een Earthen-personage aanmaken nadat je al hun quests hebt doorlopen en ze zijn beschikbaar voor zowel de Horde- als Alliance-facties, maar ze hebben geen gender. Je kan bijna alle classes kiezen voor de Earthen, behalve Druid, Death Knight, Demon Hunter en Evoker. Vanwege die laatste uitzondering grijp ik toch nog liefst terug naar mijn Dracthyr Evoker.
Een andere nieuwe toevoeging zijn de Hero Talents, die vanaf level 71 beschikbaar zijn en waarbij er ieder level een nieuw onderdeel bijkomt. Voor iedere class en specialisatie zijn er twee paden waaruit je kan kiezen waarin je specifieke talents, zowel passieve en actieve, kan vinden. In essentie is dit dus een, ietwat beperkte, extra talent tree die naast de twee bestaande voor je class en specialisatie komt te staan. Maar het geeft wel weer dat extra laagje aan personalisatie, zeker wanneer je verschillende presets gaat maken. Want elke situatie kan een andere setup vereisen, zeker wanneer je ook wel eens een solo avontuurtje wil beleven.
Delve into the Solo player experience
Want ja, er zijn spelers die ook graag solo door de game gaan, ook al ligt de focus van een MMORPG meer op een sociaal gebeuren. Ik ben echter zo een asociale solo speler die liever niet te veel met anderen moet communiceren of afhangen van andere spelers. Daar hebben ze bij Blizzard eindelijk ook wat op gevonden door de introductie van de Delves en het spelers toe te laten om dungeons solo te doorlopen. Laten we eerst even beginnen met de Delves, de minidungeons die je in een kwartiertje tot een half uurtje kan doorlopen. Het zijn ondergrondse werelden die je in iedere zone aantreft en waar je op het einde een boss moet verslaan om daarna je beloning te claimen in de schatkamer. Dit kan je “solo” doen, met enkele NPC’s zoals Brann Bronzebeard, die ook ervaring opdoet en sterker wordt naarmate je meer Delves speelt. Je kan hem een rol zoals dps, tank of healer geven en een paar andere unieke eigenschappen. Maar je kan ook met maximaal drie medespelers door Delves lopen indien gewenst. Elke Delve laat je eerst ook een moeilijkheidsgraad kiezen, en des te hoger de risico’s voor jou, des te beter worden de beloningen natuurlijk! Tenminste, tot tier 8, want hogere tiers geven geen betere gear.
Ik juich het nog steeds toe, want de keuze van Blizzard om dungeons solo te laten doorlopen blijft een welkome toevoeging. Volgens Blizzard was dit, net als de Delves, een verzoek vanuit de community. Uit statistieken en berichten bleek dat er toch redelijk wat spelers mijn mening hierrond deelden en raids en dungeons volledig links lieten liggen waardoor ze dus een groot deel van het spel misliepen. Nu kan je dus een dungeon doorlopen met zogenaamde Followers, NPCS’s waarvan de rolverdeling automatisch wordt bepaald. Dit is gebalanceerd genoeg zodat de rollen die jij niet vervult toch aanwezig zijn. Je kan ook kiezen of jij de expeditie wil leiden, of dat aan een NPC overlaat. Verwacht niet dat de NPC’s perfect gaan spelen, want ze wilden toch nog een beetje een “menselijk” gedrag simuleren waardoor de NPC’s fouten maken zoals een Tank die net wat te agressief gaat pullen, of een DPS’er die vaker single target attacks gebruikt dan area of effect. Het kan dus voorvallen dat je een dungeon faalt, dankzij je Followers, maar het is zeker niet dat ze een constant blok aan je been zijn. Het is eerder een manier om je nog scherp genoeg te houden, zodat je niet te veel gaat afhangen van je Followers.
Conclusie
The War Within heeft mijn verwachtingen zwaar overtroffen en zet een sterk eerste deel neer in de nieuwe Worldsoul Saga-trilogie. Zowel het verhaal, dat al enorm sterk begint, als de nieuwe toevoegingen tillen de game weer naar een nieuw niveau. Het nieuwe Earthen ras is niet onmiddellijk mijn nieuwe favoriet, maar ik kan de appeal er wel van inzien. De nieuwe Hero Talents tree is daarentegen wel een interessante uitbreiding op de bestaande talent trees die een extra laag aan customizatie biedt. Ook de solospelers worden eindelijk gehoord en kunnen nu Dungeons, en hun mini-varianten in de vorm van Delves, doorlopen met een groepje NPC’s! Maar ook andere zaken zoals Warbands zorgen er voor dat de game nu ook interessanter is voor casual players. Ik kijk alvast uit naar de tussentijdse updates en wat Blizzard nog gaat doen met de volgende twee uitbreidingen.
