Ondertussen is Visions of Mana al even uit, en heb ik de credits zien voorbij rollen. Al sinds mijn preview was het vrij duidelijk dat ik erg enthousiast was voor de game, zeker als grote Mana-series fan van het eerste uur. Was mijn enthousiasme nog steeds terecht gedurende heel het avontuur, of was ik toch iets te voorbarig?
History of Mana
Ik heb het al gezegd in mijn preview, maar de Mana-serie gaat toch al een tijdje mee. Zo verscheen ergens in 1993 het eerste deel op de Game Boy, Mystic Quest (niet te verwarren met de SNES game Mystic Quest), in Europa. Het was een spin-off van de Final Fantasy-reeks, vandaar de ondertussen beter gekende naam Final Fantasy Adventure, vooral in Amerika. Even later verscheen Secret of Mana, ook wel gekend als Seiken Densetsu 2, en deze game werd door velen gesmaakt, waaronder mijzelf. Helaas bleef Seiken Densetsu 3 achter in Japan en moesten we wachten tot de Collection of Mana een officiële vertaling van de SNES-versie bevatte en we in 2020 zelfs een volledige remake kregen in de vorm van Trials of Mana. Het is dan ook met hoge verwachtingen dat we Visions of Mana ontvangen na zo lang wachten op een echt nieuw deel in reeks, als we niet naar de spin-offs en remakes kijken. Dus laten we eens kijken hoe de redelijk nieuwe studio, Ouka Studios, deze game de wereld in hielp.
The Soul Guard and the Alms
In deze game vertolk je de rol van Val, de “Soul Guard” die een groep uitverkorene, de “Alms”, moet escorteren naar de Mana Tree om hun leven op te offeren, zodat de gebruikte Mana weer aangevuld kan worden. Gebeurt dit niet, dan heeft dit desastreuze gevolgen voor de gebieden. Denk maar aan een vulkaan die plots weer actief wordt en uitbarst, omdat de Fire Mana niet meer in balans is. Een van deze uitverkorene is Hinna, Val’s jeugdvriendin, en hun romantische band was vanaf het begin al erg duidelijk waardoor ik als speler al een bui voelde hangen. Zonder in spoiler gebieden te treden, kan ik wel zeggen dat hun verhaal mij vanaf het begin al beet nam en niet losliet. Val is een vrolijk, optimistisch en over het algemeen aangenaam personage, net zoals Hinna eigenlijk, die vereerd is om geselecteerd te worden om als offer te dienen en zo haar dorpje een beter leven kan geven.
Gaandeweg groeit je team en komen er nog heel wat uiteenlopende karakters je vergezellen op je avontuur. Zo ontmoeten we al redelijk snel Careena, een vrij pittige dame die snel op haar teentjes is getrapt. Hier moet ik wel even een kantnoot maken dat ik van Engelse voice acting naar Japanse geswitcht ben. Het zware Texaanse accent dat ze gekozen hadden voor Careena was zo tenenkrommend dat ik haar dialoog zo snel mogelijk probeerde te skippen. Niet veel later ontmoeten we ook Morely, een ietwat serieuzer personage dat een groot schuldgevoel met zich meedraagt. Hoe dan ook gaat elke personage door een persoonlijke groei gedurende het verhaal en confronteren ze hun problemen en ontdek je meer over hun persoonlijkheid en verleden. Zo groeide Careena uit van een vervelende metgezel tot een van mijn meest geliefde personages in deze game.
Het verhaal in het algemeen was initieel mijn grote drijfveer, want er waren best wat emotionele momenten en heel wat “twists” (die je wel redelijk hard zag aankomen) waardoor ik eens zo geïnvesteerd was in hoe het opgevolgd zou worden. Tenminste, dat was zo gedurende het eerste deel van het verhaal, maar de laatste 15-tal uren (van de ongeveer 40 uren die ik nodig had om de game uit te spelen) voelde soms wat langdradig aan. Toch is het verhaal nog steeds sterk genoeg en krijg je een emotioneel einde waarmee je het spel met een goed gevoel kan afsluiten.
Vision of classes
Wat gelukkig sterker was, en de andere grote drijfveer van de game, was de combat. Gevechten voelen snel en bevredigend aan dankzij hoe vloeiend de gameplay is. Je hebt gewone en zwaardere aanvallen die je kan combineren naast het gebruik van magie zoals vuur en helende spreuken, maar ook skills zoals het afvuren van een hoop pijlen of het gooien van shurikens. Je kan ook dodgen, onmiddellijk wisselen van actief personage en je andere personages aansturen dankzij het gekende ring systeem waarin je per personage een deel skills of magie kan definiëren. Daarbovenop heb je een Class Strike balkje dat stilletjes aan vol loopt en een enorm sterke aanval kan lanceren die zijn eigen unieke animatie heeft voor elke personage en class.
Om van class te veranderen, kan je een Elemental Vessel equipen waardoor een character nieuwe skills, stats en soms zelfs andere wapens krijgt die bij de class horen. Elke Emental Vessel komt echter maar 1 keer voor, dus het is wat experimenteren wie je welke Vessel wil toekennen. Iedereen heeft ook toegang tot een Elemental Plot, wat dient als een upgrade system, per Vessel. De acties die je leert in de Elemental Plots zijn permanent en kan je blijven gebruiken, ook al verander je van class. Hier zijn ook heel wat passieve buffs vrij te spelen, dus het is zeker de moeite waard om hier in te investeren en je niet te beperken tot de Elemental Plot van één Vessel.
Ten slotte wordt er nog meer diepgang aangeboden in het systeem dankzij de Ability Seeds, die je kan krijgen door side quests op te lossen, ze te vinden in schatkisten, of door random encounters te doen. Sommige van deze Seeds kunnen je een passieve bonus geven, terwijl anderen je voorzien van nieuwe skills. Sommige vijanden leveren je Corestones op als je ze verslaat, en eenmaal je Niccolo ontmoet kan je deze inwisselen tegen sterkere Seeds.
De combinatie van deze opties zorgt er voor dat je aangemoedigd wordt om wat meer strategisch om te gaan met gevechten dan simpelweg te button mashen. Zowel random encounters, die overigens zichtbaar zijn op de map en waar je gemakkelijk aan kan ontsnappen indien nodig, als bosses voelen soms aan als echte damage sponses. En dat is vooral wanneer je de kracht van het systeem niet benut en enkel vertrouwt op je gewone en sterkere aanvallen in combo’s.
Exploring Mana
Buiten het verhaal en de combat zal je heel wat tijd spenderen in het rondrennen en het verkennen van de rijkelijke wereld in Visions of Mana. Gaande van sneeuwachtige gebieden, grote en kleine steden, een wilde jungle en meer, elk van de locaties voelt uniek en ziet er prachtig uit. Het is hier dat de grafische pracht en praal van de game echt tot zijn recht komt. Elk afgezonderd gebied zit eivol met verborgen schatkisten, extra uitdagingen en andere interessante elementen waardoor je elk stukje van elke map wil verkennen. Het is ook enorm handig dat je map en mini-map de verschillende points of interest markeert én ook per map laat zien hoeveel zaken je nog te vinden hebt. Een welkome functie voor elke completionist onder ons! Let er wel op, sommige plekjes vormen de thuisbasis van erg sterke vijanden die je best pas op het einde van je avontuur probeert uit te dagen, tenzij je graag een prematuur einde van je avontuur wil ervaren.
Toch is niet alles rozengeur en maneschijn, want de game had toch nog wat last van enkele bugs en andere issues. Zo merkte ik af en toe wel wat framerate drops op en waren er momenten dat de lipsyncing, ook met Japanse stemmen aan, misliepen of dat iemand aan het praten was maar ik enkel een statisch personage zag staan. Maar buiten deze kleine problemen heb ik niet echt veel aan te merken op gebied van performance.
Conclusie
Het verwondert waarschijnlijk niemand dat Visions of Mana best hoge verwachtingen had in te lossen, het is immers de eerste echte nieuwe main entry in de reeks sinds zo een 20-tal jaren, de spin-offs en remakes niet in rekening genomen. Gelukkig werd het wachten wel beloond! Het is niet de perfecte game uiteraard, maar het brengt de serie wel weer naar de moderne action-JRPG tijd waarin we leven met interessante personages, uitstekende combat en een degelijk class systeem. Hoewel het voor mij persoonlijk niet de beste Mana game ooit is, krijgt het wel een plaatsje in mijn top 5, voorafgaand door Secret of Mana, Trials of Mana (de originele Super Famicom versie) en Sword of Mana (de GBA-remake van “Mystic Quest”).
