De weg naar Vincent is natuurlijk geen eitje, want tussen jou en hem staat een heel leger aan handlangers te wachten. Als Quaestor kun je deze vijanden verslaan met je umbric krachten. Deze speciale vaardigheden stellen je in staat om de Fold, een mysterieuze dimensie, te betreden, waardoor je tijdelijk onzichtbaar wordt, objecten kan laten exploderen, vijanden van je af kan duwen of naar je toe kunt trekken, en zelfs in het lichaam van een vijand kan treden om ongezien een groep aan te vallen.
Hoewel deze krachten indrukwekkend klinken op papier, kosten ze allemaal AM, en deze kun je alleen terugverdienen door je vijanden met je blote vuisten enkele rake klappen uit te delen. Helaas wordt het vechtsysteem al snel eentonig. Het voelt houterig aan, het ontwijken werkt de helft van de tijd niet (of ik heb het nog niet helemaal door), en het automatisch richten op een vijand gaat regelmatig mis, waardoor je soms de verkeerde tegenstander aanvalt. Dit alles zorgt ervoor dat de gevechten niet zo soepel verlopen als ze zouden moeten. Bovendien zien de vijanden er vaak hetzelfde uit, wat het gebrek aan variatie alleen maar versterkt.
Uncharted 9
Tussen het verslaan van de vijand door, verken je verschillende fictieve plekken in India. Deze plekken zien er adembenemend uit, en zorgen zo dat één van mijn eerste gedachte was dat het jammer is dat deze game geen open wereld heeft, zodat ik meer kon gaan verkennen. In plaats daarvan kozen de ontwikkelaars voor een vrij rechtlijnig pad, met hier en daar goed verborgen paadjes waar meestal een collectible of upgrade ligt. Hier voel je ook direct dat ze de mosterd gehaald hebben bij games zoals uncharted, want ook hier wordt bijvoorbeeld alles opgeslagen in een notitieboekje, net zoals Nathan het deed.
Technische aspecten
Hoewel ik normaal gesproken de voorkeur geef aan het spelen van een game in de originele taal van het land waar het zich afspeelt, zoals Metro in het Russisch of de Yakuza games in het Japans, heb ik deze keer de game niet in het Indisch gespeeld. De reden hiervoor is dat de hoofdrol wordt ingesproken door Anya Chalotra. Anya, die we beter kennen als Yennefer uit The Witcher serie, en haar best doet om de rol van Haroona zo goed mogelijk neer te zetten. Maar het is zelfs voor haar geen gemakkelijke opgave om een volledig nieuw universum uit te leggen in een game van slechts 15 uur. Op verschillende momenten in het verhaal zat ik soms echt te kijken alsof ik het in Keulen hoorde donderen. Zo was Haroona het ene moment bezig met een uitleg over The Unknown 9, en het volgende moment vond ik een collectible, waarna ze vol vertrouwen zei dat het toebehoorde aan de Leap Year Society, alsof ik dat moest weten. De collectibles zelf geven ook weinig extra informatie. Waarschijnlijk moet ik hiervoor de boeken en comics erbij halen? Verder ziet de game er visueel goed uit, al ben ik wel op een paar glitches gestuit. Deze waren gelukkig niet gamebrekend, behalve één keer toen ik een collectible niet kon oprapen.
Conclusie
Een nieuw universum opbouwen is geen gemakkelijke opgave. Hoewel Unknown 9 op het eerste gezicht erg interessant lijkt, slaagt de game er helaas niet in om dat potentieel volledig waar te maken. Dit ligt echter niet aan het verhaal zelf, maar vooral aan het feit dat er te veel informatie in te weinig tijd wordt gepropt. Bovendien voelen de vijanden die je tijdens het verhaal tegenkomt na een tijdje eerder vervelend aan dan echt uitdagend. Dit komt door de houterige vechtmechanieken en het gebrek aan variatie in de vijanden.
Toch wil ik dit universum niet meteen afschrijven. Het heeft mijn interesse zeker gewekt, en ik ben van plan de comics en andere media een kans te geven. Mocht er een tweede game komen, hoop ik dat ze de gemiste kansen uit dit spel beter weten te benutten en het universum verder tot leven brengen.