Bijna 3 weken terug kon je mijn eerste indruk van Trials of Mana lezen. De demo was toen pas vrij gegeven en bood je de kans om het eerste deel van het spel te spelen. Je had alle personages ter beschikking en kon tot een zeker punt van het verhaal verkennen. Het bijzondere was dat je save-file van de demo werd overgedragen naar de game. Persoonlijk gaf het mij dat beetje meer interesse in en motivatie voor de demo. Nu ik die save file heb overgezet en van de volledige game heb kunnen proeven is natuurlijk de vraag: is de game die interesse en motivatie waard?
De demo gaf al een ruim en duidelijk beeld over de game. Zoals ik toen al aangaf, had je alle opties en mogelijkheden van het spel tot je beschikking. Of toch alvast tot op zeker punt. De demo was eigenlijk het begin van het spel en gaf je een ongefilterd eerste deel. Zoals in het volledig spel kon je kiezen wie je hoofdpersonage was en welke 2 andere helden je in je verhaal betrekt. Doorheen het verhaal moet je het doen met deze ploeg. De andere helden, die je niet hebt gekozen, kom je nog wel tegen, maar slechts als voorbijganger.
The story continues
Door het samenstellen van je eigen team personaliseer je het spel naar eigen interesse. Ieder personage heeft immers zijn eigen achtergrond, eigenschappen, stats en wapen. Hierdoor heeft deze zijn eigen speelstijl en levert zo zijn unieke bijdrage. Aangezien je altijd maar 3 van de 6 personages kunt kiezen voor je avontuur heb je dus al minstens 2 volledige unieke playthroughs voor de boeg. Maar zo ver hoef je niet te gaan om verschil te maken. Door al slechts 1 personage te veranderen beïnvloed je niet alleen de gameplay, maar ook het verhaal. Dit is echter slechts in kleinere mate. Je bent nog steeds op de queeste om de wereld te redden, maar de prioriteiten, dialogen en cut-scenes zijn aangepast aan je gekozen helden. Natuurlijk schuilt het grote verschil in de aangepaste gameplay. In de demo kreeg je het verhaal mee tot je groep elkaar ontmoette en hun eerste grote vijand samen versloeg. Het spel ontplooit het verhaal en mogelijkheden natuurlijk verder. Je zoektocht en queeste zet zich voort en stuurt je de hele wereld rond. Hierbij ontmoet je meer mensen, ontplooien je krachten zich verder en kom je er stilaan achter wat er echt gaande is in de wereld rondom je.
Come to the dark side
Wanneer je stijgt in level krijg je minstens 1 training point dat je kan gebruiken om je personage zijn stats te laten stijgen. Hierbij speel je ook af en toe nieuwe vaardigheden en aanvallen vrij. Als je wat verder bent in het spel kom je op de optie om je helden te laten groeien in klasse. Met deze optie voorzie je je helden van een nieuwe titel, beïnvloed je hun stats en komen er nieuwe vaardigheden en aanvallen ter beschikking. Deze groei in klasse is telkens onderverdeelt in 2 richtingen. Je kan telkens kiezen om te groeien naar The Light Side of The Dark Side. Dit heeft niet echt invloed op je verhaal, enkel op je gameplay. Ook je kledij past zich aan, maar ook dit is puur esthetisch. Ben je fan van de tenue die je al aanhad? Deze kan je dan onmiddellijk terug aantrekken. Het spel biedt je wel wat inzicht in de klasse die je krijgt, maar dit is zeker niet gedetailleerd. Je ziet de invloed op je stats en aanvallen of vaardigheden die zullen bijkomen in je training wheel. Van je aanvallen of vaardigheden zie je echter alleen de titel en heb je er het raden naar wat ze juist zijn. Aan sommige namen heb je niet genoeg informatie om te weten of je er een aanval of ondersteunende move mee vrij speelt. Dit is wel een klein gemis, aangezien je kan hopen op een arsenaal van aanvallende bewegingen, maar teleurgesteld kunt uitkomen. Natuurlijk heb je wel zekerheid over je stats en is het vooral op basis daarvan dat je je keuze zal maken.
I want candy
Er bestaat tegenwoordig een ongeschreven regel in de RPG’s. In de meerderheid van de games kom je namelijk gelijkaardige namen voor je items tegen. Alles wat dient om je personage HP bij te geven noemt een ‘potion’. Een item dat dient om een flauwgevallen personage terug tot leven te krijgen heeft wel een verwijzing naar de ‘Phoenix’. Tegen vergif gebruik je dan weer een antidote enzovoort. Trials of Mana bewandelt echter zijn eigen pad. Wie zich nu zorgen maakt dat hij een hele inventaris moet leren hoeft zich geen zorgen te maken. Er is wel degelijk een logica en gemak te vinden in de items. Om een personage van KO te genezen gebruik je bijvoorbeeld een ‘Cup of Life’ en items om HP terug te krijgen zijn bijvoorbeeld ‘Candy’ en ‘Chocolat’. Het is eens aangenaam om een game tegen te komen dat zijn eigen pad bewandelt zonder het de gamer moeilijk te maken. Fans van eerdere Mana games zijn uiteraard al vertrouwd met al deze termen.
De game gaat zo ver in zijn eigen pad bewandelen dat het zelfs zijn eigen kalender heeft gemaakt. Tijdens het spelen zul je merken dat er een overgang van dag naar nacht is en dat de dagen veranderen. Iedere dag staat een zeker element centraal en zullen bepaalde magische krachten sterker zijn dan op andere dagen. Ook voor de wereld rond je zul je de effecten zien. Sommige locaties zijn anders op bepaalde dagen, anderen zijn dan weer alleen toegankelijk tijdens de nacht, zelfs sommige van je helden zijn anders tijdens de nacht, … De details hiervan ontdek je best al spelend.
16-bit was here
Zoals al besproken in de review van de demo is Trials of Mana origineel een game voor de Super Famicom. Wie deze periode heeft meegemaakt zal de typerende sfeer en eigenschappen van het 16bit-tijdperk nog wel herkennen. Het mooie aan Trials of Mana is dat de game enorm trouw blijft aan zijn originele keuzes. De referenties en verwijzingen naar de originele game zijn overduidelijk, zelfs zonder de oude versie te hebben gespeeld. Dit zowel auditief, visueel maar ook in speelstijl. Je shopmanagers doen hun typerend dansje, je achtergrondmuziek is een repetitieve baslijn met een simpel elektronisch melodietje doorheen, mensen met hetzelfde beroep zien er allemaal hetzelfde uit, … Alles is voorzien van een upgrade waardoor het spelen hedendaags aanvoelt, maar wie er even op let zal al snel opmerken dat het spel echt trouw blijft aan het origineel. Dit zorgde bij mij wel voor de nodige gewenning. Wie een action RPG op de PS4 speelt zal gewend zijn dat de verdeling tussen lichte en zware aanval meestal is onderverdeelt tussen de ‘square’ en ‘triangle’. Trials of Mana gebruikt voor zijn lichte aanval echter de ‘circle’, aangezien dat indertijd de meest gebruikte knop was voor Super Famicom games.
Conclusie
Wie een echte remake van een 16-bit game zoekt, is bij Trials of Mana op het juiste adres. Het spel voelt echt aan als een nostalgische game met een perfect geslaagde facelift. Zelfs zonder het origineel te hebben gespeeld merk ik de verwijzingen. Dit wekt zelfs voor nieuwe spelers een gevoel van nostalgie. Wie echter zoekt naar een nieuwe toevoeging aan zijn hedendaagse collectie komt hierdoor misschien een beetje teleurgesteld uit de bus. De game mist de complexiteit en diepgang die de hedendaagse gelijkaardige games. Het zal echter een persoonlijke kwestie zijn of je dit mist of niet.
