Er zijn voor mij redelijk veel franchises die mij terug slingeren naar mijn jeugd. Thundercats, TMNT en Teknoman om maar een paar te noemen, maar de koploper is misschien wel ‘Transformers’. Het idee dat je beste vriend een gigantische robot kan zijn die zich in je favoriete voertuig kan veranderen vind ik nog steeds goud waard. Helaas merk ik dat het origineel idee en concept door de jaren heen is hermaakt en verwrongen met uiteenlopende afkooksels in de vorm van series en films als gevolg. We zullen er niet te diep op in gaan, maar ik wil maar even schetsen dat Transformers speciaal voor mij zijn. Hierdoor kijk ik misschien iets scherper en kritischer naar nieuw materiaal dan anderen. Zullen we eens zien hoe dat dan afloopt voor ‘Transformers Earthspark Expedition’.
Who’s this?
Ok, ik ken niet alle Transformers van buiten. Zelfs bij mijn geliefde eerste generatie heb ik wat gaten in mijn kennis. Desalniettemin heb ik snel door wie origineel bij de franchise hoort en wie niet. Ik twijfel er trouwens niet aan dat het zelfs overduidelijk zal zijn voor nieuwkomers of fans die later aansloten bij de franchise. Zo startte ik bijvoorbeeld deze Earthspark Expedition op en merkte ik onmiddellijk dat ik het merendeel van de robots niet kende. Ik verwachtte er geen probleem rond, aangezien ieder personage zich traditiegetrouw normaal wel voorstelt en daarbij zijn rol en karakter verduidelijkt. Helaas vindt dat hier niet echt plaats en blijf ik, nu op het einde van het spel, nog steeds op mijn honger zitten naar informatie over al deze personages. De enige zekerheid die ik als oude rot heb, is dat ik met Bumblebee speel, hoewel dit personage ook al enkele keren is heruitgevonden doorheen de jaren.
Normaal stel ik met veel plezier en zekerheid mijn lezers gerust dat een spel vaak best toegankelijk is zonder voorkennis van vorige games of, in dit geval tv-serie, maar dat lijkt nu niet het geval. Al vanaf de eerste tel wordt duidelijk gemaakt dat ik hoor te weten wie die grote schurk is, wat er aan de hand is met die bondgenoten die rond mij zijn en waarom ik blijkbaar zo verschillend van hun ben, hoewel we allemaal Transformers zijn. Dit alles wordt ongetwijfeld uitgelegd in de gelijknamige serie uit 2022, maar niet in de game. Een beetje verwarrend dus en iets wat makkelijk verholpen was door een korte samenvatting af te spelen bij het opstarten van een nieuw spel. Na enige tijd heb je zelf wat kennis aan elkaar gesleuteld, namelijk dat de slechterik Mandroid heet, jullie hem eigenlijk net hadden verslagen in de tv-serie en dat hij, door het misbruiken van Cybertroniaanse technologie, er op uit is om elke soort Transformer uit te schakelen. Op zich geen slechte opzet, maar zeker niet op de ideale manier aan de man gebracht in deze game. Maar oké, we zetten ons hier overheen, kruipen dus in de metalen huid van Bumblebee en zullen eens zien wat we kunnen ervaren.
Autobots! Roll out
Deze game is een combinatie van actie, vechten en platformer. Voor deze genres sta ik wel een beetje op een vlotte bediening zodat actie en platformelementen vlot verlopen, maar helaas voelt deze game niet altijd zo aan. Door het feit dat Bumblebee eigenlijk verrassend houterig en slenterig aanvoelde, kwam er precies niet echt tempo in de game. Daarbij had ik meermaals de indruk dat controls niet helemaal doorkwamen waardoor ik geen sprong uitvoerde tijdens platformmomenten of niet kon ontwijken, hoewel ik daar alle tijd en ruimte voor had.
Bij het beginnen van de eerste missie krijg je een map voorgeschoteld met allerlei belangrijke locaties op aangeduid. Enkelen hiervan zijn vijandige kleine basissen en de hoofdbasis, maar ook enkele uitdagingen en collectables zijn aangeduid. Al snel merk je dat je voor een gedeelte hiervan nog niet over de nodige vaardigheden beschikt waardoor duidelijk wordt dat je later zal moeten terugkomen mocht je alles willen ervaren en ontdekken. Initieel zag ik dit wel zitten, aangezien het een beetje puzzel en memory, en dus diepgang, aan het spel kan voorstellen, maar dit draaide zich al snel naar het aanvoelen als een ‘klus’. De game komt echt niet op tempo waardoor rondgaan op de kaart geen beloning is. Versta me niet verkeerd, de bediening is niet bepaald slecht te noemen, eerder een beetje ongemakkelijk en lomp waardoor je liever alles van de eerste keer zou oplossen.
Er zijn wat RPG-elementen in het spel verwerkt door je de kans te geven om nieuwe combos, vaardigheden en superaanvallen te ontgrendelen, maar dit draagt weinig bij aan de intensiteit en variatie van het spel. Naargelang het spel vordert kom je geleidelijk aan meer en nieuwe vijanden tegen die je wat doen wisselen tussen button mashing en strategisch kiezen van (super)aanvallen, maar dan nog biedt de game weinig aan variatie. Persoonlijk had ik er meer aan gevonden als er, bijkomend bij de huidige mogelijkheden, ook de mogelijkheid zou zijn om je stats aan te passen. Hierdoor zou je iets meer het gevoel hebben dat je inspanningen om bouten (de munteenheid) te verzamelen na het verslaan van vijanden of na het verpulveren van houten kratten over de kaart.
Doesn’t add up
Te veel elementen in het spel storen me buiten de teleurstellende controls en jammere keuzes op RPG vlak. Zo kom je bijvoorbeeld tussen de houten kratten op allerlei plaatsen ‘verstevigde’ houten kratten tegen met een metalen frame er rond. Deze krijg je niet kapot. Je bent een 3 of 4 meter grote buitenaardse robot die geen houten krat kapot krijgt, omdat er een metalen hoek aan elke kant staat. Onnodig absurd vond ik het. Wanneer je transformeert naar je voertuigmode, wat trouwens nog steeds gebruik maakt van het originele geluid, klink je alsof je hoog nodig moet schakelen. Je hoort voortdurend een motor op veel te hoge toerental brullen op je scherm, zonder reden of variatie. Enkel wanneer je loslaat, valt het geluid even weg om dan terug opnieuw te beginnen, eender hoe snel of vlot je rijdt. Ik heb oprecht een merendeel van het spel op mute gespeeld zodat ik wat meer kon focussen op gameplay in plaats van het jankende geluid van die motor. Als laatste, en ergste punt, heb ik een enorm probleem met de camera. Deze weet zich veel te vaak geen houding en positie aan te nemen waardoor mijn scherm alle kanten op flitst. Het speelt veel te vaak ongemakkelijk en belemmert mij om echt plezier te ervaren tijdens het verkennen van de omgeving of spanning te voelen tijdens gevechten.
Conclusie
Het is jammer genoeg nog even wachten op een echte goede Transformers game. Misschien dat mensen die fan zijn van de bijhorende tv-serie deze game iets meer zullen waarderen dan ik, maar door de problemen met framerate, camera en bediening betwijfel ik dat eerlijk gezegd. De game speelt niet slecht maar ook zeker niet vlot genoeg om te kunnen spreken van een aangename actie/platformer game. Daarbij is de manier waarop het verhaal van het spel start, zeker voor een onbekende van de serie, best onaangenaam te noemen. Na enige tijd is dit natuurlijk wel ‘verholpen’ door zelf puzzelstukjes aan elkaar te knopen, maar zelfs dan nog blijven er vragen onbeantwoord tijdens het spelen.
