In den beginne, was er niets. Dan met een vingerknip werd een heel universum geboren uit een big bang (of wat je ook gelooft) en dan werden jouw planeten geboren, als bij wonder. Het eerste leven werd geboren en jij, als God hem of haar zelve, mag dit leven gaan vernie… begeleiden.
Genesis
In den beginne, was er niets. Helemaal niets, alleen een planeet, wat beestjes en een paar nuggets. Nee, niet dat soort nuggets. Nuggets zijn jouw aanhangers, althans, uiteindelijk. Ze zijn jouw speel… volgers. Je begint met een koppel, die jij kan koppelen, en uiteindelijk worden meer volgers geboren. Dit spel zelf is geboren uit een kickstarter project en dat merk je niet. Waar sommige kickstarters hun volgers in de kou laten staan, is dit niet het geval. Voor dit artikel ben ik ook in de Discord van de ontwikkelaars gedoken en het is een bloeiende geliefde gemeenschap waar ook alles gedeeld wordt. Toevoegingen aan het spel kunnen door leden van de gemeenschap gevraagd worden en dan is het aan de ontwikkelaars om hier gevolg aan te geven of niet. Bijvoorbeeld, zo was er nooit sprake om gevechten in het spel te stoppen door de ontwikkelaars zelf, maar op vraag van de gemeenschap hebben ze oorlogsvoering toegevoegd.
Appel?
Nee, in jou rijk als God is er geen sprake van een appel en een slang en kies jij hoe goed jij bent voor je volgers. Als je lang wil spelen, raad ik wel aan om goed te zijn voor je volgers, al heb jij de keuze natuurlijk. De progressie in het spel hangt vast aan research die je kan doen. Wil je water kunnen pompen voor je lieve onderdaantjes, dan ga je dat eerst moeten onderzoeken, dan de pomp plaatsen enzovoorts. Het wachten tot research gedaan is, gaat zowat je hoofdtaak worden, want het kan soms een tijdje duren voor iets onderzocht is, maar ondertussen heb je wel genoeg te doen.
Nuggets?
Net zoals in andere God-sims heb je een bepaald volk dat je opvolgt. Dwergen in “Dwarf fortress”, sims in “The Sims” en hier zijn het nuggets. Geen kipnuggets maar nuggets, grappige figuurtjes met hun eigen kenmerken die hun eigen willetje hebben, want net zoals in Dwarf fortress, bestuur je hen niet rechtstreeks. Zij doen hun doen en volgens enkel onrechtstreeks op wat jij wilt dat ze doen, geef je hen geen taak, gaan ze ook niet staan wachten tot je ze iets geeft. Vanaf dat moment gaan ze hun eigen leven tegemoet. Het is dan ook leuk om af en toe een nugget onder loep te nemen en te kijken wat ze denken of hoe ze zich voelen.
Missiewerk?
Het spel geeft je missies om te doen, zo vragen sommigen van je nuggets om hun kinderen namen te geven. Het staat je vrij om ze te noemen hoe jij wilt, wat het echt wel leuk maakt. Net zoals in “Dungeons” bijvoorbeeld heb je een sarcastische verteller die je heel de tijd te woord staat en je hints geeft wat je zou kunnen doen. Op onderzoek gaan zelf, is ook de moeite tijdens het spelen. Je nuggets kan je soms alleen laten om meteoren te gaan zoeken, waar leuke goodies in kunnen zitten. Absoluut de moeite om te doen, zo zie je ook meer van jouw wereld terwijl je beschaving uitgroeit.
Keuze.
In het begin krijg je de keuze uit 4 planeten die enkel verschillen qua grootte. De andere zijn spijtig genoeg nog in bèta, doordat het spel nog verder ontwikkelt wordt en ondersteunt, maar elke planeet en universum wordt willekeurig gegenereerd waardoor elke spel toch uniek aanvoelt. Het is aan jou ook de keuze waar op je planeet je je nederzetting neerpoot en vanaf dan is het aan je nuggets. Jij loodst ze door alles door, zij doen het grote werk.
Uniek?
Uniek qua concept is The Universim niet. Talloze voorgangers hebben de concepten waar dit spel op teert al gebracht en uitgedokterd, maar stoort dat? Hoegenaamd niet. Het is beter om een kwalitatief spel uit te brengen dan met een slecht nieuw concept te komen. De presentatie van het spel is waar dit spel dan ook in uitblinkt. De omgevingen zijn leuk, het neerpoten van gebouwen is makkelijk en intuïtief. Er is een tutorial, maar eigenlijk legt het spel goed genoeg uit hoe je moet beginnen en wat je moet doen, zodat het nooit echt nodig voelt. Het is leuk dat ze de optie geven, maar eigenlijk is het niet nodig. Net zoals dat jij God speelt over een gemeenschap, voelt het ook dat dit spel nog een levend project is dat verder groeit naarmate je speelt. Je merkt dat het met liefde gemaakt is, dat het met liefde wordt gebracht en dat het nog verder gaat groeien.
Paradijs?
De foutjes die ik heb kunnen ontdekken zijn minimaal. De verteller overvalt je bijvoorbeeld met 30 keer dezelfde zin in een 30 minuten sessie, maar dat is zowat het enige dat ik kon vinden dat me tegenviel, of fout liep. Er was nog iets, omdat ik een pre-release kopie van het spel had kunnen spelen en al goed gevorderd was, werd wanneer het spel vrijgegeven werd aan de massa, mijn opslagbestand onleesbaar voor de nieuwe versie, waardoor ik helemaal opnieuw moest beginnen. Dat is iets waar andere spellen ook mee te kampen hebben gekregen, en ik hoop dat het geen trend is voor de toekomst bij nieuwe grote updates.
Conclusie
Ben je op zoek naar een rustig spel waar jij heer (of dame) en meester bent over een volkje volgzame… ja… volgertjes, dan is dit een spel voor jou. De leuke gegenereerde planeet zorgt ervoor dat elke keer je opnieuw begint je nieuwe dingen kan ontdekken. Ook ontdek je andere willekeurige dingen die je volkje kan overkomen of die langs kunnen komen en dat maakt het leuk om te zien hoe ze evolueren. Het voelt nooit overweldigend aan.