Ik heb mooie herinneringen aan The Settlers, en vooral dan aan The Settlers III. De reeks wordt ondertussen alweer een kleine 30 jaar ontwikkeld door Blue Byte, een studio die ondertussen is hernoemd naar Ubisoft Düsseldorf. The Settlers is een reeks die al sinds de eerste release in 1993 een hoop fans heeft weten te verzamelen. Doorheen de jaren is The Settlers ook grotendeels trouw gebleven aan een vaste formule met hier en daar kleine verbeteringen en quality of life changes, zonder grote updates uit te voeren aan de gameplay. Ik vermoed dat men ergens wat problemen had om de game te vernieuwen of moderniseren, want dit vervolg op The Settlers 7: Paths to a Kingdom, heeft 13 jaar op zich laten wachten. Gelukkig kunnen we na al die jaren eindelijk weer genieten van een nieuwe Settlers game en ontdekken of deze lange pauze de reeks goed heeft gedaan of niet.
The Settlers: New Allies doet dienst als een reboot van de serie. De game werd in 2018 al aangekondigd en had eigenlijk in de loop van 2019 al moeten verschijnen. De game werd nadien meerdere keren uitgesteld om, na een naamsverandering, eindelijk in 2023 uit te komen. Het laatste uitstel kwam er nadat de bèta niet zo goed werd ontvangen. Volgens de ontwikkelaars moest het team het spel vervolgens een redesign krijgen omdat de oorspronkelijk ontworpen spelsystemen te ingewikkeld waren en omdat de kwaliteit van het spel nog niet in overeenstemming met de visie van het team zat. Dit bevestigt mijn vermoeden dat men moeite had een juiste richting te vinden voor een gemoderniseerde Settlers game en hoewel best veel spelers plezier hebben beleefd met deze titel, voel je inderdaad toch wel aan dat men de richting die de reeks uit moet een beetje uit het oog is verloren.
The Settlers
Zoals ik in het begin van deze review al aangaf, ben ik iemand die doorheen de jaren enkele mooie herinnering heeft opgebouwd aan The Settlers, je kan mij zeer zeker een fan noemen. Vooral aan The Settlers III heb ik eind jaren 90, begin jaren 2000 veel te veel uren gespendeerd. Voor mij is het derde deel dan ook de maatstaf die aangehouden moet worden om een goede Settlers game te ontwikkelen.
Op het eerste zicht zijn de ontwikkelaars daar trouwens ook in geslaagd. Het ziet er meteen uit als een rasechte The Settlers-game en ook het bouwen en beheren van mijn grondstoffen geeft me meteen een nostalgisch gevoel, alsof ik een hedendaagse versie van de derde game aan het spelen was. Het bouwen voelt weer als vanouds aan, en ook de details van elk gebouw zijn weer prachtig verwerkt. Je ziet de houtzagerij echt de bomen die de houthakker aflevert verwerken tot planken. De graanmolen zie je de granen die hij van de boerderij krijgt verwerken tot meel, en dit meel zie je de bakker tot slot weer verwerken tot brood. Deze details zie je bij elk soort gebouw verschijnen en zorgen voor een zeer levendige wereld, net zoals dit ook bij, je raadt het al, The Settlers III het geval was.
De rest van je inwoners die niet in gebouwen werken zie je als bezige bijen bezig zijn met het vervoeren van materialen die gebouwen nodig kunnen hebben. Je ziet ze sleuren met stenen, planken, voeding en andere spullen die nodig zijn om iets te produceren. Je ingenieurs zie je dan weer de gebouwen opbouwen, je grensgebied groter maken, of rotsachtige gebieden prospecten om daar kolen, ijzer of andere materialen te vinden die je vervolgens kan gaan ontginnen door een mijn te bouwen.
De wereld van The Settlers: New Allies bruist van het leven waardoor deze, ondanks de cartoony looks, erg geloofwaardig overkomt. Wanneer je zit te wachten tot er voldoende grondstoffen beschikbaar komen om een bepaalde constructie neer te poten kan je gewoon gezellig je volk in het oog houden, de animaties ervan zijn erg koddig gebracht, waardoor je jezelf niet snel zal vervelen door in afwachting je volk te begluren. Je hebt bij het bouwen ook de vrijheid om te kiezen waar je wegen en gebouwen neerzet, waardoor je zelf een voor jezelf logische layout kan maken. Al is het natuurlijk wel van belang dat je de wegen een beetje strategisch plaatst, zodat grondstoffen niet te lang of te ver moeten reizen.
Versimpeld
Je merkt het vast, ik ben op dit punt van de review alweer enorm aan het genieten van deze nieuwe Settlers game. Toch schuift mijn roze brilletje langzaamaan, naarmate ik langer speel, lager en lager van mijn neus af, tot deze uiteindelijk op de grond valt om er vervolgens met mijn bureaustoel per ongeluk overheen te rijden, waarna de realiteit begint in te zinken. The Settlers: New Allies blijkt belachelijk simpel weg te spelen, bijna alsof deze game bedoeld is voor beginnende gamers.
In een poging om de reeks toegankelijker te maken is men het spoor een beetje bijster geworden en heeft men hierin net iets teveel overdreven. Zo is het managen van je grondstoffen bijna volledig automatisch. Alle grondstoffen worden automatisch naar het gebouw dat ze nodig heeft gebracht, waardoor je eigenlijk bijna geen resource management moet doen. Het enige dat je eigenlijk moet voorzien is dat er genoeg productie is en een houthakker bijvoorbeeld dicht bij bomen geplaatst is en dat een houtzagerij vervolgens niet te ver van de houthakker staat. Je hebt ook een warehouse waarin grondstoffen opgeslagen zijn, hier kan je bijvoorbeeld aanduiden dat een “X” aantal standaard in stock moet zijn, zodat je hierover meteen kan beschikken wanneer nodig. Buiten deze voorbeelden om komt er niets extra kijken bij grondstof management. Lekker simpel, maar het haalt ook wel een extra laagje strategie weg. Al zorgt dit er wel voor dat de game perfect geschikt is voor nieuwkomers in het genre of de beginnende gamer. Op zich is dit niet verkeerd, maar een optie om bijvoorbeeld het volledige beheer van grondstoffen op jezelf te nemen had welkom geweest voor de hardcore-gamer.
Real-time strategy
Naast het city building gedeelte heb je natuurlijk ook nog het Real-Time Strategy (RTS) deel van het spel. En ook dit stukje van de gameplay is erg versimpeld. Het is bijna zo erg dat je al veel moeite moet doen om een gevecht of een match te verliezen, althans tegen computer spelers. Speel je online tegen andere spelers, dan zal je wel je hoofd erbij moeten houden, maar tegen een AI-tegenspeler komt het er eigenlijk vooral op neer om gewoon zoveel mogelijk soldaten te bouwen, er een paar in je kamp achterlaten ter verdediging, en verder gewoon doodleuk een vijandelijk kamp binnenvallen, hun soldaten overwelmen met je grote leger, hun warehouse vernietigen en zo op 1,2,3, de overwinning binnenhalen. Goed, je hebt wel wat tijd nodig om een leger op te bouwen, want je hebt natuurlijk de grondstoffen nodig om hun wapens te bouwen, maar zodra deze vlot binnenkomen heb je in een mum van tijd een onoverwinnelijk leger opgebouwd.
Desondanks kan je wel verschillende soorten units bouwen. Je hebt in de game de beschikking over de huis-tuin-en-keukensoldaat, boogschieters, healers, de sterkere warriors en noem maar op. En hoewel het natuurlijk handig is om een combinatie van zwaardvechters en boogschutters te hebben, kan je elke vijand gewoon de baas door genoeg soldaten op een vijandelijk kamp te sturen. Het is natuurlijk wel leuk om een vijandelijk kamp te slopen met een gigantische horde aan soldaten, maar veel strategie is er niet nodig om offline de overwinning te halen. Gelukkig is er nog de online-mode waarin je het tegen andere spelers kan opnemen, maar door de simpelheid van zowel het grondstoffenbeheer als het RTS-gedeelte van de gameplay worden alle gevechten een uitputtingsslag en zal diegene verliezen die net pech heeft om op een plek te starten waar er minder grondstoffen aanwezig zijn dan waar de vijand over kan beschikken.
New Allies
Naast offline & online skirmishes, waarin je een stadje bouwt en probeert de andere spelers af te slachten, heeft de game ook een uitgebreide tutorial mode waarin alle elementen van de game duidelijk uitgelegd worden. Om de leercurve nog meer naar beneden te halen zit er ook in deze game weer een campaign mode inbegrepen waarin je de kneepjes van het vak kan leren doorheen de verschillende verhalende missies die de game rijk is. In de campaign speel je met het Elari ras, die door een oorlog verjaagd zijn en hierdoor in een nieuw land hun rijk opnieuw gaan opbouwen. Hier ga je op verkenning uit en leren jij en de Elari zelf steeds meer over hun eigen ras en voorouders. Het is een flinterdun verhaaltje dat vooral dient om de verschillende maps van enkele doelen die je moet behalen te voorzien en om de verschillende missies aan elkaar te knopen.
De lijn van simpele gameplay wordt dus duidelijk verder gezet met de simpele campaign. Toch blijft de game voor mij althans leuk om te spelen. Goed, het is duidelijk geen klassieke Settlers game en al helemaal geen concurrent voor genre genoot Age of Empires. Maar de game is wel een lekker ontspannende game die tevens erg mooi oogt met zijn heldere kleuren en cartoony graphics. De game verleent zich in mijn ogen vooral om op de achtergrond te laten draaien en af en toe wat te bouwen terwijl je bijvoorbeeld wat YouTube kijkt, of ondertussen met wat anders bezig bent. Wanneer je aangevallen wordt krijg je een duidelijk hoorbare melding waardoor je door de simpele gameplay niet constant aandachtig hoeft te zijn.
Bugs en crashes
Hoewel de game erg kleurrijk en helder is, loert er toch een donker kantje onze richting uit. Een donker kantje dat verantwoordelijk is voor het kwijtspelen van heel wat punten in de eindscore. The Settlers: New Allies is een game die helemaal niet zwaar belastend is voor mijn PC, ik kan tenslotte een game als Flight Sim spelen met max settings zonder problemen of crashes te krijgen. Toch slaagt The Settlers: New Allies erin om met vrij grote regelmaat te crashen en je terug naar je desktop te flikkeren. Na letterlijk elke campaign missie slaagt de game er in mijn geval in om zonder fout telkens na het resultatenscherm te crashen. Hierdoor moet ik na elke missie de game opnieuw opstarten om aan de volgende te kunnen beginnen.
Gelukkig heb ik veel geduld, maar het blijft verschrikkelijk irritant om telkens de game weer te moeten opstarten na een campaign missie uit te spelen. Gelukkig heeft de game autosaves, waardoor ik tot op heden nog geen progress ben kwijtgespeeld. Maar goed ook, want heel af en toe wil de game zich ook laten crashen wanneer je te lang niets doet. Verder zijn er ook nog wat irritante bugs te vinden. Zo lijken je straten af en toe niet stabiel te zijn waardoor deze constant lopen te flikkeren, alsof ze even uit de realiteit verdwijnen en weer tevoorschijn komen. Waardoor je constant erg storend geflikker tussen je gebouwen ziet. Gelukkig stopt dit als je even naar een andere plek scrolt en terugkeert, al zal het een tijdje later gewoon weer voorvallen. Het is dan ook erg jammer dat The Settlers: New Allies in deze staat is uitgebracht, zeker als je weet dat ze de game meermaals hebben uitgesteld om te verbeteren en te optimaliseren.
Conclusie
The Settlers: New Allies is helaas niet de game geworden waar iedereen op zat te wachten. In plaats van een gemoderniseerde Settlers-game krijgen we hier een versimpelde versie voorgeschoteld die eerder lijkt te mikken op gamers die voor de eerste keer dit genre uitproberen, of nieuwe & jongere gamers. Hoewel in essentie het DNA van The Settlers behouden blijft, is de gameplay van zowel grondstof management als oorlog voeren veel te simpel. Je moet gewoon zorgen dat je genoeg inwoners hebt, genoeg gebouwen die grondstoffen verzamelen en verwerken, een shitload aan soldaten maken, en de overwinning is binnen zonder dat je al te veel strategie moet gebruiken. Combineer dit met bugs en regelmatige crashes en je hebt een erg middelmatige Settlers game die op technisch vlak het schaamrood op de wangen van de ontwikkelaar zou moeten opwekken.
Het is jammer dat de game in deze staat is uitgebracht, want dankzij de mooie graphics en geweldige sfeer is het nog steeds een leuke ontspannende game om op de achtergrond te laten draaien en af en toe wat te bouwen terwijl je YouTube kijkt, of ik in mijn geval wat foto’s bewerk op mijn 2de scherm. The Settlers: New Allies is een gemiste kans die de potentie had om de serie te moderniseren en naar nieuwe hoogten te brengen, helaas slaagt deze uitgave de plank hier volledig mee mis. Hoewel ik de game ondanks de talrijke problemen nog steeds graag speel en deze nog vaak zal opzetten, kan ik niet anders dan objectief zijn in een review, waardoor ik de game iets harder de grond in moet boren dan ik zou willen, maar dat is nu eenmaal het leven.
