Voor ik deze review start ga ik even met jullie terug in de tijd. In 2013 toonde de eerste The Last of Us z’n brutale gelaat als een een PS3 exclusive om een jaar later een geslaagde remaster te krijgen voor de PS4. De game was op alle vlakken een topsucces. Grafisch een pareltje, een emotioneel verhaal waar je vanzelf werd in meegezogen aangevuld met gameplay vol actie, spanning en sneaky stealthmomenten.
Geen wonder dus dat de aankondigingstrailer van het tweede deel in december 2016 op luid applaus werd onthaald door zowel de community als de pers. Ook door mezelf, want man wat had ik genoten van het eerste deel! Deze game moest en zou ik meteen op de release toevoegen aan m’n collectie. Kan The Last of Us Part 2 de hype waarmaken? Ga er maar eens goed voor zitten voor deze spoilervrije review!
Korte flashback
Wie het eerste deel gespeeld heeft herinnert zich vast nog wel dat de mensheid zo goed als werd uitgeroeid door geïnfecteerde mensen. De natuur nam het weer over van de mensheid. Enkel Ellie, die immuun bleek te zijn kon nog een redding betekenen. Maar toen haar redder in nood Joel, vernam dat de Fireflies haar zouden moeten doden voor een vaccin uit haar lichaam koos hij met haar het hazenpad en redde haar leven. Hoe het verhaal zich ontplooit in deel 2 laat ik jullie volledig zelf ontdekken maar ik kan jullie misschien wel meegeven dat liefde, haat en wraak enkele van de sleutelwoorden zullen zijn in deze meeslepende game.
Een audiovisueel pareltje
Elke zichzelf respecterende gamer weet dat een game niet enkel goed is als de graphics goed zitten. Maar ze kunnen een grote meerwaarde betekenen qua beleving en sfeer. En de meerwaarde die The Last of Us 2 te bieden heeft op audiovisueel vlak is verbluffend. Dit is voor mij veruit de mooiste game op de PS4. Alles klopt en ademt spanning. De belichting, zeker in HDR, is van een ongezien hoog, realistisch niveau. Reflecties, lichtinvallen, schaduw-hooglicht verhoudingen…Gewoonweg top.
Ook de wereld zelf bruist van de details wat er voor zorgt dat je die wereld gelooft en je er volledig in waant.
Ik had voor deze review dan ook meer dan 150 screenshots gemaakt via de in-game foto modus en het liefst van al had ik ze jullie allemaal getoond omdat ik vaak van m’n sokken geblazen werd van hoe mooi en sfeervol deze game is.
Gameplay
Ook qua gameplay had ontwikkelaar Naughty Dog ons de nodige verbeteringen beloofd. Zo kan Ellie nu sluipen en vanuit die positie in bv. hoog gras ook op vijanden schieten. De levels zelf zijn gevarieerder met vijanden boven en onder je op verschillende verdiepingen. Hierdoor moet je nog voorzichtiger en tactischer te werk gaan dan in de eerste game. De manieren waarop je vijanden een kopje kleiner maakt zijn nog brutaler en grafischer geworden. Sommigen onder jullie zouden deze wel eens te agressief kunnen vinden maar ik vind deze animaties volledig kloppen bij het donkere plaatje van de game. Hoe zou je zelf tekeer gaan in een apocalyptische wereld?
Ik heb slechts een tweetal kleine minpuntjes wat de animaties betreft. Als je je wil omdraaien zal je een klein moment, Michael Jackson-gewijs een beetje moonwalkend naar achter lopen. Dat ziet er wat knullig uit.
En een tweede klein puntje van kritiek is dat je vaak bijgestaan zal worden door andere personages in het spel. Die lopen je soms al eens voor de voeten en schrikken dan als je in hun buurt komt. Maar geen van deze minpuntjes doen afbreuk aan de gameplay.
Verzamelwoede en upgraden maar!
Voor wie het eerste deel gespeeld heeft weet dat je voorraad wapens, munitie en levensreddende middelen schaars zijn in de Last of Us en dat je dus maar best het maximale haalt uit je beschikbare rantsoen. Ook in Part 2 dien je in elk hoekje op zoek te gaan naar kogels of middelen die je nodig hebt om dingen te vervaardigen. Ook kan je hiermee je eigen skills of wapentuig upgraden. Denk hierbij bv. aan een grotere levensbalk, sneller fabriceren van munitie, jezelf sneller genezen, vervaardigen van bommen, molotov cocktails en ga zo maar door. Je wapens kan je dan weer aanpassen, mits de nodige gevonden schroeven en boutjes. Hierdoor richt je stabieler, richt je meer schade aan of rust je je wapens uit met een groter magazijn.
Ook je stealthtechnieken kan je via al het gevonden spul een duwtje in de rug geven want net als in deel 1 is de luistermodus weer aanwezig in het spel. Hiermee kan je als het ware zien(maar eigenlijk is het horen) waar je vijanden zich bevinden. Met de nodige upgrades vergroot je de afstand tot waar je je vijanden kan zien oplichten en zo beter je aanval strategie plannen. Belangrijk voor deze upgrades is dat je hiervoor ook de nodige handleidingen dient te vinden die her en der verscholen zijn. Want zonder die handleidingen mag je nog zoveel resources hebben… Je zal niets kunnen aanpassen.
Tempo
Is er dan werkelijk niets negatiefs of minder te vertellen over deze game. Wel of het negatief is laat ik aan jullie speelstijl en beleving over maar soms, zeker in de eerste uren van het spel, voelde de game wereld wat leeg aan qua actie en vijanden en hield ik me vooral bezig met overal te zoeken naar middelen. Eerlijk is eerlijk als ik mezelf echt in die wereld zou begeven zou ik ook achter elk hoekje en in elke schuif en kast kijken naar iets waarmee ik me toch wat meer kan bewapenen voor wanneer ik dan wel vijanden tegenkom. Dus wat dat betreft begrijp ik de makers zeker en vast maar het had soms iets minder gemogen want heel af en toe haalde het een beetje de actie uit de game.
Die actie werd dan overigens weer fameus opgeschroefd in het tweede deel van het spel en eigenlijk klopt ook die visie dan weer met het verhaal. Dus misschien ben ik gewoon af en toe een klein beetje te ongeduldig. Maar ik merkte toch dat ik in het eerste deel het spel vaak speelde in kortere sessies terwijl ik in het tweede deel vaak langer aan een stuk door speelde. Overigens die delen duurden best lang vermits ik alles zo stealthy mogelijk wilde aanpakken en ik overal zocht naar middelen heb ik de game pas na een dertigtal uur uitgespeeld.
Geen multiplayer
Wie zich in de eerste The Last of Us kostelijk geamuseerd heeft met de multiplayermodus zal ik helaas moeten teleurstellen want Part 2 bevat geen multiplayer. De makers wilden zich volledig toeleggen op de singleplayer en die missie is meer dan geslaagd. Er zijn wel geruchten dat Naughty Dog toch nog iets van plan is maar daarover is nog niets geweten, laat staan bevestigd. Voor mij persoonlijk draait dit spel volledig om de singleplayerervaring dus lig ik daar niet zo van wakker.
Conclusie
De Last of Us Part 2 is een prima opvolger. Alles in deze game schakelt een versnelling hoger tegenover het eerste deel. Grafisch is het een pareltje en de audio maakt de sfeer compleet. Het verhaal zit meer dan goed maar maakt wat mij betreft af en toe enkele iets te langdradige zijsprongetjes die je op het einde dan weer helemaal vergeeft omdat je beseft dat ze uiteindelijk toch volledig hebben bijgedragen tot het geheel.
Er zijn zo van die games die eigenlijk tot ieders collectie zouden moeten behoren en wat mij betreft zijn de twee delen van The Last Of Us daar een perfect voorbeeld van. De makers hebben zoveel aandacht voor elk detail en liefde in deze game gestoken wat de beleving compleet af maakt. De paar minpuntjes die ik aanhaalde vergeef ik ze dan ook want welke game heeft dat niet. Veel van de huidige games hebben na release nog heel wat patches nodig om glitches en bugs te verhelpen… Wel, deze game is gewoon klaar!
