Het is weeral sidderen en beven geblazen, want de makers van Until Dawn komen weer naar buiten met hun nieuwe telg, The Dark Pictures: Man Of Medan. Gebaseerd op een bestaande urban legend (of broodje aap), over een schip dat op een mysterieuze wijze heel zijn crew verloor. Tijd dus om te gaan onderzoeken wat er juist aan de hand is. Hou alvast maar een extra paar onderbroeken bij de hand, en vergeet niet, met het licht uit maakt het alles net iets spannender.
Waar blijft de horror?
Dit was toch alleszins één van de eerste vragen die ik mij stelde tijdens het spelen. Toen ik na de proloog, waar ik al een paar keer goed was verschoten en met een bang hartje verder ging, kwam ik ineens terecht op een prachtige open zee met stralend weer. Hier maakte ik kennis met de vijf protagonisten, waarvan het mijn taak was om ze in leven te houden. Veel moeite moest ik nog niet echt doen, want de intro bleef maar duren. De spanning die ik had opgebouwd in de proloog verdween langzaam maar zeker, en in de plaats kwamen er hier en daar al wat verveelde zuchtjes naar boven. Tijdens sommige filmpjes betrapte ik mij er al soms op, dat ik meer met iets anders bezig was dan met het spel zelf. En toen ik ergens las dat het spel maar een zes uren duurt voor het uit te spelen, begon de moed een beetje in mijn schoenen te zakken. Hoe lang duurt die intro nog en waar blijft de horror die mij beloofd was?
Hier is de horror
Al een geluk bleven mijn vragen niet lang onbeantwoord, en kwam er ineens terug wat actie in het spel. Onze hoofdrolspelers vinden de befaamde boot van onze urban legend, en vanaf de eerste seconde dat ze een voet op die boot zetten, voel je de spanning terug keren. Niet veel later, BAM, eerste jump scare en was ik al aan het lopen voor mijn leven terwijl ik zelf af een toe gilletje hoorde bovenkomen. Ondertussen begon het hier ook al wat donkerder te worden waardoor de spanning nog groter werd. Ik vroeg achter horror, en horror heb ik gekregen.
Beleef het eens anders
Buiten de normale singleplayer waarin jij de keuzes maakt voor alle personages, krijg je in Man Of Medan twee nieuwe opties om mee te spelen. Deze zorgen allebei ook nog eens voor een heel andere belevenis van het verhaal. Je krijgt er namelijk ook nog een Cinema Mode en een Multiplayer Mode bij. Cinema Mode is een couch co-op modus, waar je tot vijf verschillende spelers mee kan huiveren. Iedereen kiest aan het begin van het spel zijn//haar personage en zorgt dan door middel van de controller elke keer door te geven er voor dat deze in leven blijft. Wat op zich al makkelijker gezegd dan gedaan is, want zelfs als iemand anders een verkeerde keuze maakt of zijn Quick Time Event niet goed doet, kan het zijn dat jouw personage sterft.
In de multiplayer modus speel je tegelijkertijd met een vriend. Elks met een ander personage. Deze maakt het grote verschil omdat je niet weet wat de andere ziet. Hierdoor kan het zijn dat je tegenspeler een keuze maakt waardoor je sterft. Al deze verschillende manieren van spelen zorgen ondanks dat het spel maar zes uur duurt, elke keer weer voor een andere ervaring die elks om hun beurt even spannend zijn.
Maar wat als je alle versies hebt gespeeld? Geen zorgen. Man Of Medan heeft een zeer hoge herspeelbaarheid. Elke keer kom je weer wel iets nieuws tegen, of krijg je andere conversaties naar mate je andere keuzes maakt. Ook heeft deze game een tal van collectibles om te vinden, die allemaal een stukje van de puzzel vrijgeven over wat er echt gebeurd is op het schip.
Technische aspecten
Over de technische aspecten had ik hier en daar wel enkele bedenkingen. De manier waarop de personages lopen bijvoorbeeld is enorm statisch en soms zeer irritant. Zeker wanneer je probeert om te draaien omdat je iets te ver bent gegaan lijkt het alsof je een robot aan het besturen bent. Grafisch ziet het spel er zeer mooi uit, hoewel de gezichten van de personages er soms zeer plastisch overkomen. Hierdoor krijg je op sommige momenten heel vreemde beelden te zien, die er in plaats van eng, er een beetje komisch uit zien. Maar dit alles wordt eigenlijk vergeten van zodra je in het verhaal wordt meegezogen. In een interview hadden de makers van het spel ook gezegd dat ze niet zouden afwijken van de formule dat ze gebruikte in Until Dawn, waardoor de speler zich nog altijd vertrouwd voelt met het concept. Voor wie hier nog niet bekend mee is, is het heel simpel. Technisch gezien ben je een film aan het kijken waarin jij bepaalt hoe deze verloopt. Dit doe je door bepaalde keuzes te maken doorheen het spel, en hier en daar proberen een QTE of Quick Time Event te vervolledigen. Lukt dit niet, of maak je de verkeerde keuzes gaandeweg, zal je andere uitkomsten hebben dan andere spelers. Dit maakt het technische gedeelte heel moeilijk voor de makers, maar gelukkig slagen ze hier wel grotendeels in.
Conclusie
Hoewel Man Of Medan er op grafisch vlak soms meer komisch dan eng uitziet, is het een prachtig spel om te spelen. Nadat je door de iets te lange intro geraakt, loeren de jump scares achter elke hoek. Tot op het punt dat ik zelfs even moest stoppen met spelen om te bekomen. Het spel mag dan niet al te lang duren, door de hoge herspeelbaarheid en verschillende manieren van spelen zorgt dit spel toch voor ettelijke uren speelplezier. Ik kan zeker al niet wachten op het volgende deel. Hopelijk doen ze tegen dan wel iets aan de ongemakkelijke besturing en het grafische aspect.