Wie heeft hier de anime ‘Spy X Family’ al gezien? Het is een luchtige, vrolijke, ‘piece of life’ anime vol boeiende personages die op een ongeloofwaardige maar toch leuke manier in elkanders leven zijn verweven. De anime heeft me al veel voldoening en plezier bezorgd en ik durf zeggen dat ik wel uitkijk en benieuwd ben naar het volgende seizoen. Maar of de serie me genoeg geprikkeld heeft om er een game rond te willen spelen? Dat viel nog een beetje af te wachten, maar we hebben het maar weer een kans gegeven. Tijd om in de huid van Anya te kruipen en te starten aan Operation Memories.
Papa en mama
Het is misschien een beetje complex om alle personages uit de reeks te schetsen, maar uit plezier en liefde voor de franchise doe ik het lekker toch even. Onmiddellijk wil ik toegeven dat alle achtergrondinformatie die ik nu zal voorzien amper een meerwaarde zullen zijn voor spelers van het spel, hoewel het misschien wat mini-games zal verduidelijken. Centraal in het spel staat Anya, een meisje met een obsessie rond spionnen en de kracht om gedachten te lezen. Dit is haar grootste geheim en wilt ze met niemand delen. Ze heeft haar kracht echter gebruikt om de geadopteerde dochter te worden van ‘Agent Twilight’, de topspion van Westalia. Deze heeft het personage ‘Loid Forger’ aangenomen in de reeks en het spel om zo, als vader van een perfect gezin, informatie te winnen in de prestigieuze ‘Eden school’. Om Anya in deze school te krijgen was er nood aan een moeder die ze vonden in ‘Yor’. Deze aantrekkelijke, maar wat vreemde, dame is in werkelijkheid ‘Thorn Princess’, één van de meest dodelijke huurmoordenaars van Ostania, uiteraard de tegenhanger van Westalia. Om te zorgen dat ze niet opviel nam ze, na een samenloop van omstandigheden en Anya, die dankzij haar krachten de situatie beïnvloedde, de rol aan als stiefmoeder van Anya.
Om het gezin af te maken vinden we ook nog ‘Bond’, de hond van het gezin die in de serie een resultaat is van genetische proeven op dieren om hun intelligentie te beïnvloeden. Bond is met andere woorden uiterst slim, heeft de kracht om flarden van de toekomst te zien, maar is door zijn zachte karakter niet geschikt voor oorlog of spionage. Hij houdt dit alles zo geheim mogelijk, maar kon dit natuurlijk niet verstoppen voor Anya dankzij haar kracht om gedachten te lezen. Om de soep wat romiger te maken komt in de serie ook nog Fiona, een collega van Loid Forger, die eigenlijk halsoverkop verliefd op hem is, ondanks haar kille en afstandelijke houding. Daarnaast maken we ook kennis met de broer van Yor, genaamd Yuri, die eigenlijk een topagent van de geheime dienst van Ostania is. Deze laatste 2 verschijnen wel in de game, maar komen inhoudelijk eigenlijk totaal niet in de schijnwerper te staan.
Tijd voor de missie
Het verhaal is simpel. Anya moet voor school een dagboek maken. Voor de speelse en energieke Anya moet dit dagboek echter meer zijn dan alleen geschreven tekst; het moet opvallen en indrukwekkend zijn. Daarom wordt ervoor gekozen om een fotodagboek te maken, vol met momenten waarop Anya interactie heeft met ‘super coole objecten’. Natuurlijk zullen er ook foto’s in komen van Anya op school en thuis, maar al snel wordt besloten om uitstapjes te maken zodat Anya kan laten zien welke ‘avonturen’ ze allemaal beleeft.
Anya is een vrolijk kind dat plezier vindt in kleine dingen, waardoor bezoekjes aan bijvoorbeeld het hondenpark voldoende avontuur zijn om te vermelden. Om haar gemotiveerd te houden voor school en de façade van het ‘perfecte gezin’ hoog te houden, plant Loid daarom elke paar dagen een uitstapje met haar.
Daardoor belanden we al snel in het vaste stramien van een paar dagen huishouden, schoolwerk en dagelijks leven, gevolgd door een uitstapje. Elke dag krijgt Anya de kans om met mensen om haar heen in gesprek te gaan en foto’s te maken voor haar dagboek. Hierdoor verdient ze ‘Eureka punten’ die ze ‘s avonds kan gebruiken om herinneringen op te halen in de vorm van mini-games. Deze games hebben meestal betrekking op Anya’s leven, maar ook de geheime kant van Yor en Loid komen aan bod.
Helaas is Anya’s dagelijks leven erg banaal en niet boeiend genoeg om er een spel van te maken. Blijkbaar wisten de ontwikkelaars dit ook, want absoluut alles is te skippen in het spel. We volgen immers een meisje van vijf jaar dat, op haar eigen manier, denkt bij te dragen aan wereldvrede door haar best te doen op school en zo de geheime missie van haar adoptievader te ondersteunen.
Tijd voor wat herinneringen
Laten we eerst kijken naar de herinneringen die je kunt maken tijdens je uitstapjes. Om de drie dagen ga je op uitstap, waarvoor je nieuwe kleren en enkele gerelateerde items kunt kopen om te gebruiken op de juiste foto’s. Deze foto’s neem je door met je joystick je focus aan te passen, de positie van je camera correct te plaatsen en op het juiste moment de foto te nemen. Heel simpel dus allemaal, en het wordt al snel een erg repetitief en onnodig tijdrovend werkje.
Per uitstap kun je slechts 2 of 3 foto’s nemen, waardoor je elke locatie drie keer moet bezoeken voordat je de zeven nodige foto’s per locatie kunt afvinken. Daarnaast kun je op elke schooldag en elke avond thuis slechts één foto maken, waardoor je toch enige tijd bezig bent met het opbouwen naar je 20 foto’s per locatie.
‘s Avonds kun je telkens in je dagboek bijschrijven en omschrijven wat je nog wilt vermelden. Dit doe je door zogenaamd herinneringen op te halen via mini-games. Deze kunnen opnieuw op school of thuis plaatsvinden, maar hier krijg je ook de kans om in de rol van Agent Twilight en Thorn Princess te kruipen om een geheime missie af te ronden. Helaas bevatten de mini-games evenveel uitdaging en plezier als het wandelen door een lege stad. Links en rechts kom je misschien een glimp van iets boeiends en amusants tegen, maar over het algemeen ben je gewoon bezig met het bereiken van je doel: het afronden van je bezigheid. De game schiet dus jammer genoeg ook op dit vlak tekort.
Eenmaal je alle spellen hebt vrijgespeeld – dit doe je door meerdere locaties voor uitstapjes vrij te spelen door genoeg foto’s te maken op bestaande locaties – heb je wel een gevarieerd aanbod aan mini-games. In dit aanbod vind je wel een paar leuke activiteiten die bij iedereen in de smaak zullen vallen. Van elk spel zijn er drie ‘varianten’ om de moeilijkheid aan te passen, maar er zit onderling zo weinig verschil tussen dat het niet altijd duidelijk is wat er nu veranderd is.
Dus wat doe je in de game?
Buiten de mini-games hoor je je tijd te vullen met naar school gaan, gesprekken aangaan met iedereen om via een oppervlakkig systeem een verstandhouding op te bouwen, en van uitstap naar uitstap te gaan. Voor elke vrijgespeelde uitstap krijg je de kans om nieuwe items te kopen, die doorgaans alleen dienen om je personages van outfit te veranderen of om eenmalig te gebruiken voor een foto in je fotodagboek. Het geld dat je hiervoor nodig hebt, verdien je door de mini-games te spelen. Dit beloningssysteem is zo royaal ingesteld dat je geldreserve al snel als oneindig aanvoelt, zeker als je weinig of geen geld wilt investeren in outfits, kapsels, of dergelijke.
Daarnaast heb je nog de kans om vlak voor elke uitstap mee te doen aan een tombola. Verwacht hier niet te veel van, want dit is enkel een cutscene waarbij je in een grabbelton kunt plukken naar lotjes die je een troostprijs van 10 munten of een nieuw kledingstuk bieden. De tombolalotjes win je door je mini-games telkens volgens een bepaalde voorwaarde uit te spelen, meestal door een minimum aantal fouten te maken of de beste speler van het spel te zijn. Dit alles voegt helaas weinig tot geen meerwaarde toe aan het spel vanuit een gamerperspectief. Misschien zijn er echter enkele die-hard ‘Spy X Family’-fans die zich hier helemaal in kunnen vinden.
Conclusie:
De reeks vond ik erg leuk en bracht een reeks ongewone personages bij elkaar op een unieke manier. De game daarentegen slaagt hier helemaal niet in. Dat het een populaire reeks is met fans kan ik niet ontkennen maar ik betwijfel dat er echt iemand vroeg of verlangde naar een game van de franchise. Het enige, iets of wat, deftige aan de game zijn de graphics en het trouw zijn aan de personages uit de reeks. Hoewel dit laatste al met een korrel zout moet worden genomen aangezien de game zich er niet toe leunt om de personages, buiten Anya dan, echt van persoonlijkheid te voorzien.
