Ik heb het al eerder aangehaald en ik blijf het ook menen: Gamen hoort voor mij ontspannend te zijn. Het is mijn vorm van zoeken naar rust, ontspanning en voldoening door een evenwicht tussen uitdaging en skill. Bepaalde games geven dat niet echt en hebben andere doelen voor ogen. Zo bestaat er een uitgebreide lijst met realistische simulator games die ernaar streven om een ervaring te bezorgen die zo nauw mogelijk aansluit bij de realiteit. Desalniettemin kan dat nog steeds leuk zijn aangezien je een wereld of activiteit kan leren kennen waartoe je anders nooit de kans zou krijgen. Ikzelf ben bijvoorbeeld nooit een skater geweest maar heb altijd bewondering en respect gehad voor talentvolle skaters. Eens zien of ik ervoor weg gelegd ben dankzij mijn Nintendo Switch.
Goofy footing
Als skater heb je niet veel verhaal of motivatie nodig. Je skate omdat je wilt skaten. De manier waarop je dit vorm geeft is totaal aan jezelf. In deze game begeef je je vrij door de straten van je locatie en skate je waar en hoe je dit zelf wilt. Natuurlijk zijn er wel missies om uit te voeren die je opdragen om bepaalde handelingen of resultaten te behalen maar deze zijn vrij makkelijk te negeren. Dit is echter, vooral in het begin van het spel, zeker niet aan te raden aangezien de game je al je mogelijkheden uitlegt aan de hand van deze opdrachten. Aanvankelijk lijkt de game er best uniek door en zie je wel een logica in de opbouw van de controles. Met je linker joystick bedien je je linkervoet en met je rechter joystick uiteraard je rechter. Draaien doe je aan de hand van je linker en rechter trigger waardoor je je evenwicht als het ware naar een kant houdt en daardoor draait. Het is, zoals ik al zei, een unieke manier van bedienen die mij confronteerde met een overduidelijk gebrek aan skill. De bediening voelt, zelfs na het toch wel deftig spelen van het spel, zeer onnatuurlijk aan en mist voor iemand zonder ervaring op het skateboard, zoals ik dus, alle gevoel van logica of samenhang.
Extra zintuigen
Het doel van het spel is uiteraard het creëren van een realistische skate-ervaring. Dat je hiervoor je balans, gebruik en samenwerking van je voeten onder de knie moet krijgen kan ik volkomen begrijpen. Helaas zorgt dit voor iemand die op zoek is naar ontspanning of voldoening enkel maar frustratie of teleurstelling. Sta ik dus te weinig open voor een realistische ervaring? Wel, ik denk het niet. Skateboarden heeft volgens mij eerder te maken met het prikkelen van bepaalde zintuigen die je niet kan namaken op je scherm. Adrenaline door de snelheid, het trillen van je bord, je evenwicht zoeken en houden na het landen van een trick of juist niet, … Deze ervaringen, deze sensatie, deze factoren die je doen streven naar verbetering zijn niet na te maken door enkel op je scherm te zien dat iets is mislukt. Skaten is naar mijn gevoel op dat vlak te vergelijken met snowboarden, iets waar ik wel al jaren ervaring mee heb. De echte kick van skateboarden is gewoon niet na te maken op je scherm, waardoor al de ideeën van realisme en unieke besturing uiteindelijk evenveel bijdragen aan een echte skate-ervaring als een papieren bootje vouwen dat doet bij zeilen.
For the skaters
Het verkennen van de wereld en het experimenteren met je omgeving is nochtans iets dat wel mogelijk is in deze game. Skaters in het echte leven zullen dit al snel herkennen in deze game en zichzelf wagen aan allerlei verkenningstochten en gewaagde tricks. Opnieuw moeten we onthouden dat we geen arcade game in handen hebben maar een simulator, wat in feite wilt zeggen dat je wel streeft naar het verbinden van 2 elementen zoals een platform en een rail of iets gelijkaardigs, maar enkel op een ‘geloofwaardige’ manier. Tony Hawk zijn befaamde 900° imiteren zal er met andere woorden niet inzitten. Wat echter wel het geval is, is het herhaaldelijk opnieuw proberen van een trick die, volgens jouw inzichten, toch haalbaar zou moeten zijn waardoor je hem zal blijven proberen en herhalen tot hij je uiteindelijk lukt of je het simpelweg opgeeft. Op zich zouden we dit wel als realistisch kunnen omschrijven aangezien dit, zoals ik ooit heb waargenomen bij mijn jongere broer, hetgeen is dat skaters het meeste bezig houdt en motiveert. De zekerheid dat iets mogelijk is, maar het nog niet uitgevoerd kunnen hebben waardoor er opnieuw en opnieuw zal worden geprobeerd. De game geeft je deze kans door op een simpele manier een vertrekpunt in te stellen, trouw aan je positie en richting toe, naar waar je simpelweg kan terug teleporteren. Zo kan je dan opnieuw je trick of run uitproberen die je voor ogen hebt of moet uitvoeren voor je missie.
Conclusie
Ik heb 0,0 skill in deze game maar op zich stoort me dit normaal nooit. Bij deze game echter wel aangezien de controles zo zijn opgesteld dat je wel wat inzicht en doelgerichte skills hoort te hebben eer je van deze game kan genieten. De opzet is leuk, origineel en ambitieus maar het resultaat is een game waar ik, en ongetwijfeld menig andere gamers, simpelweg niets mee kan. Skaters in het echte leven zullen misschien genieten van het digitaal naspelen van hun talent omdat ze hun inzichten, ambitie en volharding kunnen doortrekken naar het spel, maar iemand zonder deze factoren zal zich al snel verloren en nutteloos voelen in deze game.
