Het is ondertussen al ruime tijd november en daarmee is de maand vol griezelen en verwijzingen naar horror en Halloween alweer gepasseerd. Het is dit jaar dus erg laat voor mij om nog aan een horrorgame te beginnen, maar ik doe het graag genoeg. Misschien moeten we eens iets proberen wat te weinig aan bod komt in onze streken, namelijk wat folklore en sprookjes met Slavische origine. We zijn allemaal wel bekend met de wat bekendere monsters en wezens zoals vampieren, weerwolven, zombies en weet ik veel wat nog allemaal. Maar kan iemand zich een beeld vormen bij de namen Kolobok, Leshy of Boggart? Ik kon het alvast niet, maar ga nu even voor jullie ontdekken of het voor de gemiddelde gamer een meerwaarde kan zijn.
Slavische horror
Self Delusion is een survival horror game die je verplicht om te overleven in een huis dat is bezaaid met monsters. Deze wezens, afkomstig uit Slavische sprookjes en folklore, zitten in je huis om je te pesten, op te eten of simpelweg van kant te maken. Leuk toch. Het ‘verhaal’ is best vaag maar komt er op neer dat je bent teruggekeerd naar je geboortedorp op zoek naar je moeder. De streek wordt geplaagd door vreemde verdwijningen waar een weeshuis dat ooit in vlammen is opgegaan iets mee te maken lijkt te hebben. Als je bij je ouderlijk huis bent aangekomen merk je voor de eerste keer visioenen/herinneringen op van het weeshuis die tussen elk hoofdstuk door terugkeren, nieuwe wezens lijken te introduceren en je meesleuren in het gebeuren van het dorp en je huis.
Centraal in het spel staat je visie op bepaalde objecten. Het spel is gemaakt alsof je terug als jong persoon angstig tegenover de wereld staat. Bepaalde dingen, hoe onschuldig of alledaags ook, zijn immers imposant en angstaanjagend voor schuwe kinderen. Een ouderwetse, luide oven die schijnbaar op regelmatige basis gevoed moet worden om je niet te verorberen, enge poppen, verschijningen in de schaduw, … als kind heb je er allemaal bang van. In dit spel ben je een volwassen persoon die geconfronteerd wordt met de kennis dat deze vrezen en monsters echt bestaan en op je jagen. Het doel, elk hoofdstuk opnieuw, is om te overleven in je oude huis terwijl je monsters ontvlucht en ontdekt wat er exact gaande is. Terwijl je dit doet met je de oven oud speelgoed blijven voeren, kaarsen aan houden en allerlei wezens ontvluchten of zelf doen vluchten.
Tussen elke verkenningstocht in je huis tref je jezelf terug in het weeshuis waar je op onderzoek gaat naar een uitleg of verklaring van dit hele gebeuren. Wat er echter daadwerkelijk gebeurt, is dat je telkens geconfronteerd wordt met een nieuw wezen waar je, vanaf dan, rekening mee moet houden. Zoals gezegd beland je daarna terug in je huis waar je opnieuw een uur moet overleven. Dit uur is trouwens slechts 5 minuten in speeltijd dus het spel zal niet langdradig aanvoelen. De manier waarop je al je ontmoetingen en verkenningstochten aanneemt bepaalt hoe je spel afloopt wat ervoor zorgt dat je toch even tijd kan steken in het bedenken van je aanpak. Het zorgt er dus voor dat je open op zoek kan gaan naar verschillende aanpakken en dat verkenningstochten toch wat variatie kunnen aannemen.
Conclusie
Self-Delusion zal je voorzien van wat jump scares en unieke wezens in je huis, maar brengt voorts niet veel naar voor. Je herhaaldelijke verkenningstochten door je huis en het weeshuis maken het een wat eentonigere game hoewel het toenemend aantal monsters met elk hun eigen aanpak en moeilijkheden toch je gameplay wat zullen beïnvloeden. Voor een kleinere indie game te zijn hebben we zeker een aanvaardbaar level van kwaliteit behaald met de game. Self-Delusion is met andere woorden leuk om toe te voegen aan de collectie van horrorfans die de unieke elementen zullen waarderen.
