Takoyaki is een gerecht waar ik toch eerst wat schrik voor had, maar ik heb er toch wel van genoten in Japan. Oh, wat is takoyaki? Wel, dat zijn balletjes gemaakt met octopus vlees. Wat heeft dit te maken met de review? Nuja, het spel gaat over een octopus genaamd Mr Tako, en mijn gedachten dwaalden af naar het gerecht… Maar goed, jullie komen voor de review van Save me Mr Tako! Dus laten we er maar onmiddellijk induiken, of toch eerst nog snel wat takoyaki naar binnen spelen?
Tasukete Tako-san
Het eerste wat opvalt wanneer je de game start, is de gelijkenis met het spelen op de klassieke Game Boy. Van zodra je die verschillende groene tinten te zien krijgt, voel je de nostalgie over je heen dalen. Zo ervoer ik het in ieder geval toch. En dat is ook geen toeval, want de maker van het spel heeft dit spel gemaakt als eerbetoon aan de 25ste verjaardag van de Game Boy. Je ziet wel dat de maker oog voor detail had. Het spel is gepresenteerd in slechts 4 kleuren, zoals dat dus ook was op de Game Boy, en je kan het palet van kleuren veranderen door op de linker of rechter schouderknop te drukken. Hierdoor krijg je het effect van de Game Boy Color. Het gaat ook verder dan enkel de kleuren, hij heeft zelfs rekening gehouden met de limieten voor sprites, die slechts maximum 16×16 pixels groot zijn. Maar ook voor de muziek is er rekening gehouden met het limiet van slechts 4 audio kanalen, hoewel de developer in een blog liet weten een vijfde kanaal te gebruiken voor de sound effects. Hoe dan ook, het is mooi om te zien hoeveel werk er in gestoken is om zo authentiek mogelijk te zijn. Oh, en het limiet voor de muziek? Dat heeft de componist, Marc-Antoine Archier, niet tegengehouden om een geweldige soundtrack neer te zetten die zich perfect kan houden tussen klassieke soundtracks van games uit het Game Boy tijdperk.
We spelen het spel met Tako, een octopus die in een wereld leeft waar zijn volk verzeild is in een oorlog met de mensen. Tako zijn broer, Bako, is een hoofdfiguur in deze oorlog, en jij probeert hem te volgen terwijl je eigenwijs mensen hun leven redt. Tako heeft gelukkig meer in zijn mars dan enkel de inkt die hij kan spuwen, hij kan hoeden dragen met speciale eigenschappen. Zo heb je hoeden waardoor je opeens een pijl en boog kunt gebruiken, een extra aanval kan incasseren en zoveel meer. Deze hoeden worden je natuurlijk niet zomaar in de schoot geworpen, je moet de wereld verkennen en elk hoekje doorzoeken en elke steen omkeren om deze te vinden!
I spit in your general direction
Maar visuals, muziek en een tof verhaal alleen maken een spel niet natuurlijk. Het is ook belangrijk voor een game om leuk te spelen, en deze action-platformer weet ook hier erg goed te scoren. De reden hiervoor is simpel: er werden veel elementen geleend uit enkele van de meest geliefde franchises die destijds populair waren op de Game Boy. De hub wereld lijkt wel uit Kirby te komen terwijl het platformen en de verschillende power-ups dan weer meer een Mario gevoel geven. En over Mario gesproken, de gekende loodgieter was een meester in platforming, en daar heeft Tako vrij goed naar gekeken. Tako kan hoog springen en is vrij goed bestuurbaar, ook in de lucht. Zoals eerder vermeld, kan je aanvallen door middel van het schieten van inkt. Je kan inkt blijven schieten tot je meter helemaal vol is, dan moet Tako even bekomen alvorens weer inkt te kunnen verspreiden. Een vijand die geraakt wordt door je inkt zal niet doodgaan of verdwijnen, deze zal tijdelijk bevriezen en gebruikt kunnen worden als platform, wat zorgt dat je vijanden op een tactische manier kunt gebruiken in het spel. De bazen die je geregeld tegen komt, kun je natuurlijk wel vernietigen! Maar pas op, want Tako sterft na slechts één aanraking met de vijand, tenzij je natuurlijk de juiste hoed op hebt. Als je doodgaat, zal je de huidige ruimte opnieuw moeten doen, en cutscenes opnieuw bekijken als deze er waren. Je hebt een beperkt aantal levens, maar deze kan je aanvullen tot maximum 9 door het verzamelen van one-ups of 100 kristallen, een beetje zoals munten uit een bepaald ander spel.
Ik heb nu voornamelijk lof gesproken over het spel, maar niets kan helemaal perfect zijn helaas. Een van de grotere ergernissen is de bepaling van Tako’s raakvlakken, soms wordt je namelijk geraakt terwijl je zeker bent dat je niet geraakt zou mogen worden. Het spel heeft overigens ook verschillende side quests, maar het spel houdt er totaal geen overzicht van bij. Dit is waarschijnlijk express gedaan om je het gevoel van vroeger te geven, toen alles ook nog opgeschreven moest worden. Dus als je alles goed wilt bijhouden, is pen en papier aan te raden om deze dingen te noteren. Verder dan deze minpuntjes kwam ik echter niet, want het spel speelt gewoon enorm leuk. Het ontwerp van de levels is goed over nagedacht, de vijanden zijn ook zo geplaatst dat je goed moet kijken wanneer je ze bevriest om als platform te gebruiken om zo zonder problemen tot het einde te geraken.
Conclusie
Verlang je ook naar een simpelere game, een game uit tijden lang vervlogen? Dan is Save me Mr Tako exact wat je nodig hebt. Ervaar de nostalgie wanneer je het spel opstart en je weer zoveel jaar jonger voelt, starend naar je oude Game Boy. Het spel kan je gemakkelijk 20 uur bezig houden, dankzij de verschillende side quests die ook nog voorzien zijn. Helaas houdt het spel je progressie voor de side quests niet echt bij, en mag je je klassieke pen en papier er ook weer bij nemen om notities te nemen. Maar dit mag de pret niet drukken, want het spel speelt enorm vloeiend dankzij hoe vlot Tako zich laat besturen. Save me Mr Tako is de ideale action-platformer voor op de switch, met zijn korte levels en eenvoudige stijl en gameplay.