Ik moet iets bekennen. Ik heb ooit een kleine carrière als minigolf speler gehad. Of tenminste, dat maakte ik mezelf en mijn ouders toch graag wijs. Ik deed niets liever dan naar het terrein van de lokale minigolf te gaan, om daar te proberen een hole in one te slaan. Was het een compensatie omdat ik mijzelf nooit op een écht terrein zou zien staan? Of was ik immens lui om van hot naar her te wandelen? Gelukkig waren er simulaties die mij alsnog aan het beeld hebben gekluisterd en zo mijn kleine verwondering bleven voeden. En nu kunnen we zelfs een occasioneel monster in elkaar rammen!
Mien, waar is mijn golfkar?
Eerst en vooral: er gaat veel gewandeld worden. Ik zeg het je nu al want mijn instelling was dat ik onmiddellijk naar het golfkarretje aan het speuren was om rond te cruisen over de oneindige golfterreinen die het spel te bieden had. Wel, de mappen zijn toch best groot te noemen. Maar we zijn te ver aan het vooruitblikken.
Beginnen doen we met het openingsscherm, waar een blitse jaren 80 game niet voor moet onderdoen. De intro is een muur van tekst die je vertelt over een invasie van monsters op een eiland waar ze (toevallig) allemaal golf blijken te spelen. En geef toe, dat is toch wel de ideale combinatie voor een game zeker? Op een dag besluit ons (naamloos) hoofdpersonage dan ook om terug te vechten! De basis moves worden je verteld door je sensei. Die, na dat hij zijn uitleg heeft gedaan, je vriendelijk bedankt om zijn leerling te zijn en jij hem bedankt om jouw sensei te zijn. “Dat is niet moeilijk want jij bent altijd mijn enige leerling geweest;” repliceert de oude man en schopt hij je buiten, om van daar uit je plan te trekken.
De besturing is eventjes wennen maar is vrij simpel gehouden tegenover het origineel. Het origineel? Ja, oorspronkelijk was dit een mobile game en die hebben ze nu overgezet en uitgebracht op Steam.
Vertrouwde omgeving
Je speelt op 9 legendarische holes tegen een draak. Dat wordt je verteld uit het niets trouwens. Net zoals de richting die je (door goed te kijken op de map die je mee krijgt) al zwalpend probeert te zoeken. Bij het uitzoomen viel het mij trouwens op dat ze goed hebben gekeken naar de vroegere Zelda’s op de NES. Bij het rondwandelen was er ook even een gevoel dat ik mijn ballen ben vergeten te kopen in de Pokéwinkel.
Dan maar naar de eerste golfbaan! En gelukkig ligt de bal daar netjes op zijn plaats om de eerste hole-in-one te kunnen scoren. Aha, er lopen monsters op de baan rond. Geen probleem, we zullen eens kijken of we er gewoon rond kunnen spelen! Wel, dat valt al snel tegen! Mijn bal hotste en botste constant tegen de monsters, die verder zich niet bewust waren dat ze werden aangevallen. Tot je in hun buurt komt. Dan zullen ze je achterna rennen en tegen je op botsen. Rare manier van aanvallen maar gelukkig kun je ze van je lijf houden door middel van je golf club!
Swingen maar!
Als de baan (met wat builen en schrammen later) dan eindelijk vrij is, kunnen we met het hoofddoel zelf beginnen. Ik merk dat ik niet zo ver geraak met mijn eerste club en eerste slag. Doe ik iets mis? Ik zie dat ik niet volledig mijn hit points (HP) heb en vraag me af of dat invloed heeft op mijn spel. Ik loop naar de automaat, die vreemd genoeg bij elk begin van de baan staat en vul mijn HP volledig terug bij. Kijk eens aan! Ik kan ineens een stuk verder meppen! Ok, zonder té diep te willen ingaan op golftermen: we moeten onder of gelijk aan een par slaan. Dat zijn vijf slagen ongeveer, afhankelijk van de grootte van de baan zelf.
Ik ben eventjes aan het sukkelen maar slaag er toch in om maar liefst 2 slagen onder de par te gaan. Lukt je dat niet, komt er een vriendelijk maar kordaat berichtje van onze goede vriend de Draak en mag je opnieuw beginnen. Goed, welke richting moet ik nu uit voor de volgende golfbaan? Hmmm, ik stuit op ijsblokken die de weg blokkeren naar het volgende scherm. Een weg er rond vinden lukt mij niet maar ik vind wel een grot. Een… dungeongrot?
En ja hoor. Net zoals in de buitenwereld is het dungeon principe simpel gehouden. Een aantal kamers met wat monsters, een baas en een schat. Al vrij snel heb ik deze baas naar de filistijnen gemept en vind ik een handschoen die de ijsblokken moet doen smelten. Op naar golfbaan 2 dan maar!
Conclusie
Rpgolf is een eenvoudige en recht toestaande indiegame die goed heeft gekeken naar de gouden golf van de jaren 80 en 90 JRPG’s, met hier en daar een vleugje Zelda. Ik hoefde niet al teveel na te denken over hoe ik een golfbaan precies zou aanpakken maar zweette hier en daar wel bij een onverwachte dungeon baas. Het is dan ook wat vreemd om een kikker op een driewieler tegen te komen.