Enige tijd geleden bespraken de collega’s en ik de releases van de zomer. Daarbij stuitte we op de trailer voor de game Rollerdrome en waren we verdeelt over het potentieel van deze game. Ik omschreef de titel als ‘Tony Hawk meets Unreal Tournament’ en sta nog steeds achter mijn woordkeuze. Ok, Tony gebruikt een skateboard en deze game gaat over rolschaatsen en Unreal Tournament is meer sci-fi, maar je snapt wat ik bedoel. Wel, ik kruip voor jullie in de huid van Kara Hassan, pak mijn wapens en rolschaatsen en zal eens uitvissen hoe correct deze eerste indruk was.
The future is now
We spelen dus als Kara Hassan, de nieuwste deelneemster van het spel ‘Rollerdrome’. Het is het jaar 2030 en de sporten zijn precies wat veranderd in de komende 8 jaren. In deze populaire sport moet je al skatend tricks en grinds uitvoeren in ruil voor munitie die je kan gebruiken om de andere personen in de arena mee van kant te maken. Hiermee heb ik eigenlijk het volledige spel besproken, want hier komt het eigenlijk allemaal op neer. Zoals de meeste verrassende games zit er in deze eenvoudige uitleg nochtans veel meer dan je zou verwachten. Kara Hassan probeert in de ranglijsten hoger te raken, hoewel er amper verhaal of setting is voorzien doorheen het spel. Soms tref je jezelf in een kleedkamer of wachtkamer aan, waar je wat informatie via de radio hoort of wat aantekeningen vindt die je een inzicht geven op de veranderde wereld, maar door het beperkte aanbod blijft dit bijzonder beperkt.
Enter the arena
Bij het betreden van mijn eerste match viel me onmiddellijk een element op dat ‘Tony Hawk meets Unreal Tournament’ onvolledig deed klinken. De tegenstanders in de game zijn met hun pinnige, gepantserde uitrusting en wapens precies ontsnapt uit een scene van ‘Mad Max’, maar dit paste perfect in het plaatje van het spel. De besturing en het concept van het spel is en blijft simpel. Kara skate of grind heel vlot door elke arena en voert tricks of grinds uit met enkele simpele bedieningen die vanaf de eerste uitleg doenbaar aanvoelen, maar je alle kansen en ruimte geven om complexer en beter in te worden. Het is de zeldzame balans tussen stijlvol eenvoudig en toch soepel te combineren tot een complex geheel dat in deze game is bereikt. Kara behoudt immers altijd haar snelheid, tenzij je er bewust voor kiest om haar te laten stoppen met skaten. Daarnaast valt ze nooit en vindt ze altijd, in eender welk manoeuvre, een manier om op haar skates te landen. Hierdoor heb je continue alle kansen om te zoeken naar uit te voeren tricks of grinds en kan je je aandacht op je tegenstanders te houden. Tijdens het uitvoeren van deze acties verdien je munitie die compatibel zijn met al je wapens, hoewel ze natuurlijk variëren in verbruikshoeveelheid. Een volle ammo balk is bijvoorbeeld 10 kogels met het handpistool waard, maar slechts 2 schoten met de granaatwerper.
Tijdens het skaten tref je dus al snel je tegenstanders aan. Deze zijn in het begin relatief gelijkaardig hoewel ze, wanneer je nieuwe arena’s vrijspeelt, steeds beter en zwaarder zijn uitgerust met wapens en armor. Gelukkig krijg jij ook wel eens een nieuw wapen aangeboden waardoor je strategie en aanvalskracht ook evolueert. Kara is een natuurtalent in deze sport en dat zal je al snel merken aan je mogelijkheden. Ik zei al dat ze nooit valt en haar snelheid behoudt, maar ze is ook continue, op eender welk moment of locatie, in staat om een duikrol te maken om zo aanvallen te ontwijken of platformen te bereiken. Als je deze op het juiste moment uitvoert, levert dit ook munitie op en blijft je natuurlijk schadevrij. Uiteindelijk besturen we hier dus een persoon met superreflexen die wij enkel kunnen bijhouden omdat de game ons in staat stel om de tijd te vertragen. Om de (potentieel) chaotische actie te compenseren kan je voor een bepaalde tijd alles rond je vertragen terwijl jij actie onderneemt, aanlegt en een saldo schoten afvuurt. Let wel, ik zeg vertragen van tijd, niet stoppen. Een raket blijft je achtervolgen, bommen blijven afgaan en vijanden blijven naar je uithalen terwijl je in slow motion zelf je acties uitvoert.
Checklist, check!
Voor elke arena bestaat er een checklist van acties en uitdagingen die je kan/moet voltooien om het spel echter meester te worden. Voor je naar de volgende arena kan gaan moet je immers niet alleen de vorige hebben verslagen, maar ook een zekere hoeveelheid doelen van de checklijsten hebben behaald. Het aanbod op deze lijsten is best gevarieerd en zorgen ervoor, op een aangename en uitdagende manier, dat je meer wilt en probeert in het spel. Dit gaat van combo’s scoren tot bepaalde tricks op bepaalde plaatsen uit te voeren, de arena uitspelen binnen een bepaalde tijd tot een bepaalde high score verslaan van een andere deelnemer. Ook het vinden van 5 tokens staan altijd op de lijst waardoor mijn vergelijking met Tony Hawk niet zo ver af lijkt, denk zo maar aan het verzamelen van S-K-A-T-E in elke locatie in THPS2. De checklijst lijkt bij de eerste arena best makkelijk en al snel slaag je er in om zowat alle items van de lijst af te vinken. Natuurlijk helpt het dat je behaalde acties ook gelden wanneer je de match verliest en dat je niet alle items tegelijk moet behalen waardoor de vinkjes elkaar soms vlot opvolgen. Maar al snel merk je dat er een moeilijkheidscurve is die je weeral aanzet om echt skills te ontwikkelen in het spel en volgt de drang om de arena te domineren in plaats van op te gaan in de chaos en bulletstorm die je kan aantreffen. Nogmaals, de game bewandelt het subtiele pad tussen eenvoudig en complexe combinaties erg succesvol.
Perfect timing
De game lijkt volledig te bestaan voor en door adrenaline, maar je kan de game ook strategischer spelen. Niet alleen door het succesvol en strategisch voltooien van checklijsten of het gebruik van de slow motion optie, maar ook door het verkrijgen van inzichten en ervaring. Je arsenaal aan wapens kan je vlot en vrij afwisselen tijdens het skaten door een enkele knop in te drukken. Je hebt na verloop van tijd 4 wapens in totaal met elk hun voor- en nadelen, en hebt ze allemaal evenveel nodig om het gevarieerde aanbod aan vijanden de baas te zijn. Al gauw tref je vijanden met schilden aan waar je handwapens bijna nutteloos tegen blijken terwijl het lage munitiegehalte en langzaam afvuren van de granaatwerper zeker niet handig is tegen snelle tegenstanders. Na een tijd heb je de reflexen en het inzicht om tricks te combineren met de slow motion functie en een perfect getimede ontwijkende duikrol waardoor je exact de munitie verkrijgt op het moment dat je je tegenstander kan neerknallen. Het klinkt misschien als een enorm talent, maar door de mogelijkheden en de uitvoering van het spel is dit al erg snel een best haalbare actie en terugkerend adrenalinemoment tijdens je matchen.
Het helpt trouwens dat de game erg hulpvaardig is in het richten van je wapens. De game mikt vooral op stijl, combinaties en actie en ondersteunt je daarom met zo soepel mogelijke skate acties en wapengebruik. Door het richten van je wapen ondersteunt al snel een auto-aim je actie zodat je niet constant belangrijke seconden verliest tijdens je slow motion of daarbuiten. Al snel combineer je dus een afsprong van een schans met een trick naar slow motion terwijl je vijanden in je vizier neemt, snel een sniper zijn schot ontwijkt, toch nog een schot afvuurt en je overgaat naar een wallride of grind op een rail om vlot terug wat ammo te verdienen want er duikt opeens een gepantserde tegenstander op bovenop de heuvel. En terwijl je dit doet, zie je in het hoekje van je scherm dat laatste token hangen dat je nog niet eerder had gezien en keer je daarom snel om zodat je deze met een salto nog snel kan pakken terwijl je die sniper van het schot zojuist zelf even te grazen kan nemen. De actie volgt elkaar razendsnel op maar voelt op geen enkel moment onafgewerkt, te chaotisch, overdreven, onhandelbaar of eigenlijk eender wat. Het is en blijft natuurlijk wel aan jou om alles uit te voeren en aan elkaar te koppelen. Dit lukt uiteraard niet altijd van de eerste keer, maar wie niet te snel afgeleid of ontmoedigd is merkt dat je in de game erg ver komt met wat uitproberen en geconcentreerd afwisselen van tricks en wapens. De game slaagt erin om je mee te sleuren en je adrenaline te doen voelen zonder dat je het gevoel hebt ooit de pedalen kwijt te raken. Met momenten voel je precies een sprong in moeilijkheid waardoor de volgende match precies meer een uitdaging is dan de vorige en je onverwachts verslagen wordt, maar dit voelt nooit onfair of niet te compenseren met een beetje strategie of oefening.
Punten voor stijl
De game heeft een retro-futuristische look die erg doet denken aan posters en artwork uit de jaren 70. De afgeschoten kleuren, de zachte doch scherpe lijnen, de aanwezigheid van diaprojectoren en retro telefoons in een futuristische wereld, … alles past gewoon in elkaar en vormen een prachtig plaatje. Ik kan alleen maar zeggen dat de game details voorziet waar je ze wilt hebben, zijn aandacht houdt waar hij hoort te zijn en je niet afleidt of je gameplay beïnvloedt met onnodige of verkeerde keuzes. Ook het oor wordt gestreeld door het spel. Vanaf het startschot hoor je de skates over de vloer zoeven en klinken de geweerschoten, ontploffingen en andere gebeurtenissen rond je als een realistische verduidelijking van het gebeuren. De soundtrack ondersteunt je adrenalineniveau op de juiste momenten en informeert je over timers, actie en zoveel meer dat het bijna een kunst is te noemen. Zowel visueel als auditief weet de game de nagel op de kop te slaan en slaat hij daarbij nog een handvol keren na.
Conclusie
Eenvoud kan iets magisch zijn en Rollerdrome bevestigd en bewijst dit volmondig. De game neemt je aandacht zo mee dat ik moet toegeven dat dit de eerste game is in zeer lange tijd waarvan ik bij het schrijven van de review pas merk dat ik amper of geen screenshots heb gemaakt van het spel. Zo meeslepend is dit spel met een minimaal verhaal, retro looks en opzwepende soundtrack. Vanaf de eerste match voel je dat het spel potentieel heeft en dat jij, eender op welk niveau van gamer dat je bent, dit potentieel deelt aangezien alles zo vlot en makkelijk te besturen is terwijl het alsnog samenkomt tot een uitdaging en complex geheel. Het is lang geleden dat ik nog een game heb aangetroffen dat zo meeslepend en uitdagend is terwijl het speelbaar blijft voor alle niveaus van gamers. Ik had daarbij, op basis van de trailer, nooit gedacht zo’n pareltje met zo’n hoge score in mijn handen te krijgen.
