Het is weer even geleden dat ik een review heb geschreven, wat te wijten is aan mijn let’s play van Final Fantasy IX, maar ik ben er bij de release van Rise of the Tomb raider weer vol plezier ingedoken! Voor third person adventure gamers was dit immers de game waar iedereen dit jaar op zat te wachten. En dat is niet meer dan terecht. Crystal Dynamics zetten in 2013 een nieuwe standaard met Tomb Raider, niet alleen voor het genre maar ook voor de reeks. Met Rise wordt deze grens nogmaals verlegd.
Gameplay
Voor de mensen die de laatste 3 jaar met hun hoofd onder een steen hebben geslapen zullen we de basis kort doorlopen, maar ik wil het vooral over de verschillen hebben tussen rise en zijn voorganger.
Lara wordt afgeschilderd als de ultieme overlever, ze redt zich uit situaties door hard werk, met bloed zweet en tranen. Dit is in beide games te zien, aangezien ze constant op zoek is naar onderdelen om haar arsenaal te verbeteren en ze ervaring opdoet uit het jagen op dieren. In Tomb Raider kwam dit echter neer op het verzamelen van naamloze rotzooi en het kiezen van welke vorderingen je nodig achtte om een beentje voor te hebben op de tegenstand. Het gaf Lara een gevoel van groei en werkte heel belonend. Dit keer zijn alle upgrades op verschillende plaatsen verstopt, en je kunt dus alleen maken wat je vindt. En dat voelt toch nog net dat ietsje specialer.
Qua gevechten is er niet veel veranderd, je hebt nog altijd 4 wapens namelijk de boog, shotgun, AK47 en je pistool. Wel zijn er wel weer een paar gadgets toegevoegd, waaronder gifgaspijlen en explosieve pijlen.
Ook zijn er weer optionele tombes op je weg, met meer uitdagende puzzels die gaan van het verhogen of verlagen van waterniveaus tot ingewikkelde hefboommechanismes die zelfs mij en de mensen die mee aan het kijken waren flink tot nadenken zetten. Hoewel Rise of the Tomb Raider geen spel is met een open wereld is de spelwereld wel gigantisch. Bepaalde delen zijn enkel bereikbaar met de juiste gadgets, wat het verkennen en zoeken naar upgrades nog interessanter maakt. Er is in dit deel geen multiplayer te vinden, maar deze stierf ook vrij snel een stille dood bij zijn voorganger, dus ik denk niet dat iemand daarom treurt.
Verhaal
Lara’s eerste avontuur strandde haar op een eiland vol met mysterie en gevaar, wat het hele spel een dolle rit naar ontsnapping maakte. Voor fans van de reeks was het echter van het begin al duidelijk dat ze een flinke trek naar avontuur zou krijgen door haar lijdensweg, wat het vervolg maakt tot de spil tussen het angstige meisje en de vrijgevochten schattenjager die we allemaal kennen.
Lara’s vader is verdwenen en ze komt erachter dat hij op zoek was naar de sleutel tot het eeuwige leven. Hij was echter niet de enige die daarnaar op zoek was, een duistere organisatie die over lijken durft gaan is er ook naar op zoek. Wanneer Lara in haar vaders werk een spoor ontdekt dat haar kan leiden naar dit wonder aarzelt ze geen moment. Simpel en doeltreffend, dat werkt vaak nog het best. Onderweg krijgt ze het natuurlijk aan de stok met haar concurrentie maar ik ga nog niet teveel weggeven.
Opmerkelijk is wel dat Rise of the Tomb Raider op een verbluffende manier personages schetst met diepgang en karakterfouten, het doet je om de personages geven en trekt je steevast van het begin naar het einde zonder je een moment te vervelen.
Lara is ook weer even hartverwarmend en deze keer nog meer gedreven door het gemis van haar vader, wat haar levensechter dan ooit maakt. Het zit hem in de kleine details, de gezichtsuitdrukkingen bij het aanzien van onmenselijkheden, haar reacties op uitputting, kou en verwonding en de manier waarop ze banden legt met haar bondgenoten. Het lijkt allemaal levensecht.
Conclusie:
Uiteindelijk kan ik over Rise of the Tomb Raider nog enkele uren doorgaan, maar het belangrijkste dat je moet weten is het volgende. Dit spel speelt als een bloedmooie CGI actiefilm en loopt van de prachtige landschappen naadloos over in de bloedstollende actie en het emotionele drama. Als je het geluk hebt ee, Xbox One te hebben wacht dan geen seconde langer en haal deze game in huis, je zult er geen spijt van hebben! PS4 spelers zullen nog even moeten wachten tot eind 2016.