Verrassend veel games kun je terugleiden tot het blad-steen-schaar principe. Iedereen snapt dit concept wel in zekere mate. De ene actie wint tegen een tweede maar verliest tegen de derde. Als de actie beantwoord wordt door dezelfde actie is het gelijkspel. Als ik het zo verwoord klinkt het erg basic en misschien een beetje saai. De gamewereld heeft daarom elementen toegevoegd waardoor het hele concept wat boeiender en spannender blijft. Zo spelen snelheid, combinaties van acties en allerlei extra factoren vaak een rol. Ook kun je zo ver gaan als extra spelers te betrekken en meer mogelijkheden in de acties te verwerken. Toch kun je dan nog steeds het blad-steen-schaar principe terugvinden. Alleen valt het soms beter op dan anders. Vraag je je af waarom deze uitleg hier staat? Wel, vandaag bespreek ik een game waar ik erg vaak dit principe terug zag. Ik heb het over de 2D indie game: Nidhogg 2
Nidhogg
De eerste Nidhogg game ken je misschien nog. Nidhogg 1 werd redelijk goed onthaald en heeft zelfs enkele prijzen gewonnen. Het spel zit verrassend simpel in elkaar. Je speelt een duel op leven en dood met zwaarden (my favorite kind). Het doel van het spel is simpel. Je verdedigt 1 kant van het scherm en probeert de andere kant te verslaan. Je beschikt daarvoor dus over zwaarden maar bent ook best goed met je vuisten. Verder kan je dan nog over de grond schuiven en springen. Word je verslagen dan kan je tegenstander zich korter naar jouw kant begeven tot je terug tot leven komt, voor hij verschijnt en jou opnieuw tot een duel uitdaagt. Als je de tegenpartij had verslagen werd je verslonden door een vliegende worm/slang. Maar treur niet, je had dan wel gewonnen… Nidhogg was zo’n game waar niks baanbrekends aan was maar zorgde voor basic fun en spanning.
Enkele jaren later
Aangezien Indie in populariteit blijft stijgen en klimmen was het wel tijd voor een sequel. Nidhogg 2 is voorzien van meer persoonlijkheid dan zijn voorganger. Niet alleen kun je je personage erg kleurrijk aanpassen maar je merkt ook dat er is gekozen om meer leven te brengen in de achtergrond en meer variatie in de wapens. Je speelt vanaf nu met personages die wel degelijk details hebben, ook al is het pixelated. Dit was in de eerste game totaal niet. Je speelde eigenlijk met een soort silhouette. In Nidhogg 2 heb je een cartoonachtig gezicht en lichaam dat je zelf combineert en van kleur voorziet. Op zich zijn deze niet aantrekkelijk of zelfs gewoon mooi maar in deze stijl en dit genre past het wel. Het spel draait immers meer om wat je doet dan hoe je eruit ziet als je het doet. Daarnaast is er ook een grotere variatie in wapens. Misschien ben ik hier zelfs mis aangezien ik me niet kan herinneren of er variatie in wapens was in de eerste game. Ik weet wel zeker dat de hoeveelheid die je terugvindt in dit gedeelte niet aanwezig was in het eerste.
Let’s duel!
Eigenlijk heb ik al duidelijk gemaakt dat deze game een nogal ‘basic game’ is. Toch wil ik nog even overlopen wat er zoal kan gebeuren tijdens zo’n duel want ook al lijken de opties beperkt, deze game garandeert een hoge dosis spanning en nagelbijten. Eerst en vooral moet je onthouden dat je telkens terug tot leven komt met een wapen. Er is variatie in de wapens maar het is geen uitgebreide collectie. We spreken over zwaarden, dolken en een pijl en boog. Ieder wapen heeft zijn merkbare eigen bereik en snelheid. Dit biedt een kleine meerwaarde aan het speelplezier maar zorgt niet voor een groot strategisch gedeelte van de game. Je kan je wapen weggooien of ontwapend raken waardoor je verder gaat met een vuistgevecht of ergens een wapen terug opraapt. Zelfs zonder wapen blijft de spanning wel in het duel dus ik koos er zelf vaak voor om ongewapend te vechten. Heb je je vijand verslagen kun je dus verder naar zijn gedeelte sprinten. Was het even teveel of zwaar en wil je je laten gaan op het levenloze lijf van je tegenstander? Geen probleem! Door de variatie in de omgevingen zul je merken dat je vaak zit te klauteren en klimmen om je vijand te ontwijken of aan te vallen. De omgeving is verrassend gevarieerd en mooi gevuld en dit zorgt dan weer wel wat voor een strategische kant in het spel. Als je jezelf even laat gaan zul je merken dat je toch wel erg veel begint te vallen, en dus sterft, en dus je tegenstander korter en korter laat komen.
Conclusie
Deze game heeft weinig om het lijf maar heeft alles wat een leuke duel-game nodig heeft. Wat je kan uitvoeren is goed uitgewerkt. De actie is vlot, de achtergrond en de personages zijn kleurrijk. Variatie is er echter alleen als je hier zelf voor zorgt. Gelukkig is dit zo’n game waar je al erg je best moet doen om de actie en al de variatie en spanning er rond te ontwijken. Het is soms erg chaotisch maar dit draagt bij deze game alleen maar bij aan de spanning en charme.