Om de zoveel tijd komt er een nieuwe game in een oude reeks die onmiddellijk een vlaag van nostalgie met zich mee brengt. Return to Monkey Island is er ook zo eentje, en komt na ongeveer 12 jaar als zesde game in de reeks binnen. De vorige titels heb ik meermaals, met veel plezier, uitgespeeld en de humor kon me steeds blijven bekoren. Verder ben ik ook gewoon een grote fan van het point-and-click genre, dus deze boot wilde ik absoluut niet missen. Eens kijken of Guybrush het nog in zich heeft!
Return to nostalgia
Wat onmiddellijk opvalt, is dat de game in een heel andere art style gepresenteerd wordt, en om heel eerlijk te zijn… I love it! Tales of Monkey Island was, zoals de meeste Telltale games, met 3D-modellen gemaakt en zag er voor mij toch wat vreemd uit met momenten. Uiteindelijk kon ik de stijl wel weten te appreciëren, maar bij de stijl van Return to Monkey Island was het liefde op het eerste gezicht. Alle iconische personages zijn nog steeds erg herkenbaar zoals onder andere (uiteraard) Guybrush Threepwood en de slechte piraat LeChuck. De voice acting is uitstekend en ik durf zelfs bijna te stellen dat het het beste werk is dat ik sinds lange tijd in een video game heb gehoord. Iedereen brengt zijn of haar rol vol overtuiging en weet het personage echt tot leven te brengen. Het helpt natuurlijk dat de dialogen zeer goed geschreven zijn en boordevol humor zitten. Naast de characters zijn de omgevingen, waarvan veel een nostalgische terugblik zijn op de oudere games, ook allemaal erg kleurrijk en interessant opgebouwd met voldoende zaken om mee te interageren. Op verschillende momenten spelen ook korte tussenfilmpjes, zoals een close-up wanneer je iets opneemt of een actie uitvoert, die er voor zorgen dat het geheel een leuke cartoony feel krijgt.
Wie schrik heeft om verloren te lopen in het verhaal, wees niet bevreesd. De game volgt losjes op de voorgaande delen, maar het helpt wel als je de personages en de vorige verhalen kent om bepaalde grappen in de gesprekken of omgeving te snappen en te appreciëren. Er is wel een scrapbook die je vanaf het hoofdmenu kan raadplegen waarin je vrij snel de belangrijkste elementen kan ontdekken. Toegegeven was ik ook even in de war toen het verhaal begon met Boybrush en zijn vriend Chuckie, maar al snel werd het duidelijk dat dit een stukje tutorial is om je de controls te leren en je al wat laat voorproeven van wat voor soort puzzels je voorgeschoteld zal krijgen. De tutorial eindig wanneer Guybrush zijn zoon het verhaal vertelt waarin hij eindelijk het geheim ontrafelt van Monkey Island. Wat dat geheim is? Dat mag je lekker zelf gaan uitzoeken doorheen de vijf chapters!
Fun and games
Wanneer je het spel start, krijg je de vraag of je de game in casual of hard mode wil spelen. De hard mode zou meer puzzels bieden, maar ik vond dat precies best goed meevallen. Mocht je ooit vast komen te zitten, dan kan je ten alle tijden hints vanuit je inventory opvragen en je kan ook steeds je “to-do” lijstje raadplegen om te kijken wat er, in grote lijnen, van je verwacht wordt. Op geen enkel moment had ik het gevoel écht vast te zitten, hoewel sommige puzzels me toch wel wat langer deden nadenken en heel wat op en af lieten lopen op zoek naar voorwerpen om de puzzel op te lossen. Gelukkig worden interessante objecten waarmee je kan interageren aangeduid met een cirkeltje als je in de buurt staat. Deze “hotspots” geven je contextuele informatie, waarvan een deel je voornamelijk van in-game jokes voorzien of je van subtiele hints voorzien.
Je kan met de stick zelf rondlopen en met de knoppen acties uitvoeren, maar je kan in handheld mode ook gewoon het touch screen gebruiken wat ik best een leuke toevoeging vond. Zoals in point-and-click games wel vaker het geval is, ga je heel veel moeten backtracken naar eerdere gebieden. Meestal is dit vrij tijdrovend, hoewel de meeste games een soort van “skip” knop hadden die de animaties oversloegen zodat je sneller van punt A naar B kon gaan. In deze game kan je Guybrush laten lopen en, eenmaal je wat verder gevorderd bent in het spel, op een knop drukken om onmiddellijk naar de kaart terug te keren. Er is wel een geniaal element toegevoegd, namelijk de Trivia cards die her en der te vinden zijn. Elk van deze kaarten, het zijn er ongeveer een honderd-tal, bevat een leuke vraag. Een groot deel er van zijn trivia vragen over het Monkey Island universum, maar er zijn er ook met vragen over elementen uit Return to Monkey Island zoals “hoeveel krabben zitten er op Barebones eiland”.
Conclusie
Geweldige dialogen, schitterende humor en fantastische voice acting. Dat zijn enkele ingrediënten die, samen met de beste puzzels uit de reeks, Return to Monkey Island tot een fantastisch eindproduct maken. Van begin tot einde heb ik gelachen en werd ik meegesleept in een komisch avontuur dat me niet losliet tot ook ik het geheim van Monkey Island had weten achterhalen. Het einde is minstens zo geniaal als de rest van het spel! Minstens zo geniaal is de art style die echt past bij dit type spel, en de intuïtieve gameplay die je dankzij “hotspots” de aandacht doet vestigen op de objecten waarmee je kan interageren. Op enkele puzzels na voelde de game niet zo moeilijk aan, maar voor de gamers die toch wat vast zitten kunnen steeds terecht in een hint boek om je weer op weg te helpen. Als ik dan toch iets negatief moet zeggen, dan is het dat ik gerust nog langer had kunnen spelen. Maar het enige wat ik nu kan doen, na het zien van de credits, is hopen dat er nog een nieuw deel mag komen en dat we deze keer niet weer een decennium moeten wachten op meer avonturen van Guybrush Threepwood.
