Aardewerk is geen paardenwerk. Niks zo leuk als gewoon lekker wroeten en zweten en graven naar hartenlust. Zo begint je avontuur in deze indie-titel.
Door een tragedie de de oppervlakte van de aarde onbewoonbaar maakte, werd de mensheid gedwongen om als mollen ondergronds te gaan wonen. Je begint het verhaal met je zoektocht naar je broer, maar als snel merk je dat er meer aan de hand is. Lilith komt in vele spellen voor tegenwoordig. Diablo 4, Marvel’s Midnight suns. Om er maar enkele te noemen. Ook in dit spel komt ze opdraven, maar niet om je te irriteren, maar om je te helpen. Vanaf dan begint jou tocht door het donker echt.
Herspeelbaar?
Het verhaal op zoek naar je broer kan voor iedereen anders lopen, doordat de makers van het spel ervoor hebben gekozen om willekeurige werelden te laten genereren door het spel, waardoor je wel of niet veel materiaal tegenkomt of jouw wereld er anders uit kan zien dan een ander, waardoor elk nieuw personage dat je speelt zijn eigen reis kan afleggen in een uniek voor hen gegenereerde wereld. Zo blijft het herspeelbaar en leuk voor langer.
Stijl-icoon?
De stijl van het spel heeft een leuke anime stijl, die voor iemand zoals ik, die de tekenstijl niet zo leuk vindt, deze toch kan appreciëren. Je kan kiezen aan het begin van de game of je geen tips wilt krijgen als meer gevorderde speler of je wel tips wilt, zodat het spel toegankelijk wordt voor alle type spelers.
Alleen, ik ben zo alleen… of toch niet?
Tijdens je reis kom je natuurlijk andere karakters tegen, die je helpen of tegenwerken, dus niet alleen Lilith snelt je te hulp, maar ook andere kom je tegen. Zo bouw je vroeg in het spel een basis aan de hand van allerlei missies en zo leer je meer over het spel om zelf te leren overleven, want natuurlijk is het niet alleen graven en mijnen dat je zal moeten doen, maar je moet ook je honger te lijf gaan, monsters afslachten en je verdiepen in het smeden en maken van hulpmiddelen.
Vergelijkbaar?
Als je, zoals ik, van indies houd, heb je dit spel concept al eerder gezien in Return to Moria of het mijn-gedeelte in Stardew Valley, maar toch is dit uniek. Ten eerste zet dit spel zich af door de grafische stijl die totaal verschilt van beide spellen alsook een uniek mechanisme waardoor je snel terug kunt gaan naar je basis, op eender welk punt van de map, dus niet door het bouwen van bepaalde punten in Return to Moria en waar het totaal niet aanwezig is in Stardew Valley. Ja, het heeft raakpunten met de andere titels, maar toch is het uniek genoeg om een eigen identiteit te creëren en een leuke ervaring te kunnen creëren, zonder dat ik al teveel prijs geef wat je mag verwachten.
Opslag!
Net zoals andere survival games heb je opslag nodig, waar die in andere nogal schaars is, hebben de programmeurs hier de moeite genomen om je genoeg plek te geven, zodat je niet snel zonder zit, zodat niet heel je basis vol staat met opslagkisten. Dat maakt het makkelijker om dingen te blijven verzamelen zonder je continu zorgen te maken over opslag, ook wanneer je onderweg bent is het me zelden voorgevallen dat ik zonder opslag zat, zodat ik altijd kon meenemen wat ik wilde, zonder mij te moeten frustreren.
Monsterlijk!
Lilith is niet het enige monster-meisje dat komt opdraven. En dat geeft het spel een unieke insteek. Elke soort heeft zo zijn eigen achtergrondverhaal en ze zijn er niet enkel voor de sier ook niet of om het verhaal verder te sturen. Ze kunnen je assisteren en je kan er zelfs een hele romance mee opbouwen, wat het spel meer geeft dan sommige andere survival-spellen en het echt wel een uniek gegeven maakt.
Feestdomper?
Over het algemeen zit het spel echt goed in elkaar, maar door de vertalingen zijn sommige teksten nogal klungelig in de beperkte, beschikbare plaats gezet waardoor sommige delen ervan, zoals in het intro-filmpje (dat niet te pauzeren is), moeilijk leesbaar zijn. Ook tijdens sommige interacties met karakters zijn delen van de tekst in het gesprek niet te lezen of is de missie die je moet binnen leveren soms gokken doordat je niet kan lezen welke het juist is. Kan dit de hoeveelheid aan dingen die je kan doen en hoe je je basis kan uitbouwen echt ondermijnen? Niet echt, ook niet omdat de programmeurs bijna dagelijks bezig zijn met dingen op te lossen en kleine fouten uit het spel te halen, waardoor de echte dingen die het spel zouden kunnen vergallen, al na een paar uur uit het spel zijn gehaald, al heb ik nog niets tegengekomen dat echt mijn speelvreugde kon vergallen, buiten de dingen die ik heb opgesomd.
Conclusie
Al heeft het spel nog schoonheidsfoutjes, toch is het een vermakelijke survival-spel met een leuke stijl die je uren, zo niet dagen kan blijven boeien. Het is ook niet een spel dat enkel voor de professionele overlevenden te bevatten is, maar ook voor de absolute beginner in het genre is dit een ideaal beginpunt om dit soort spellen te leren spelen.
