Rages en hypes komen en gaan. Dit geldt voor games, sporten, hobby’s, luxe, … in zowat elk aspect van het leven kom je het wel tegen. In het begin van het millennium was er opeens enorm veel jeugd geïnteresseerd in skaten. Hoe dit kwam? Wel, sowieso waren er meerdere factoren. Enkele opkomende grote namen hadden hier zeker mee te maken en zeker de koploper Tony Hawk had hier de hand in. Die laatste is ongetwijfeld de bekendste skater tot heden en heeft hierdoor ook een heuse game franchise op zijn naam staan. Na een verrassend en verbazend succes van de eerste Tony Hawk’s Pro Skater-game volgde THPS2. Een aanzienlijke uitbreiding en nog ambitieuzer game dan zijn voorganger.
Grind back to the early 2000’s
Waarom maak ik dan niet de retrospective van THPS1? Wel, zoals ik zei, omdat deze game een nog groter succes werd, er meer over te vertellen is en vooral: omdat het mijn persoonlijke favoriete game uit de franchise is. Na het succes van THPS1 besloot Activision immers om de gamers te voorzien van nog grotere skateparken en locaties, meer mogelijkheden te voorzien om je beroemde skater te personaliseren, zelf je eigen skater te ontwerpen en zelfs je eigen skatepark samen te stellen. Gelukkig werd er wel trouw gezworen aan het concept van deel 1. Namelijk dat je skateparken op je skateboard kon verkennen met een lijst van doelen met als einddoel geld te verdienen. Dit geld gebruik je dan weer voor skatestuff en stats voor je personage.
How to have a skate career
Door de career-mode te kiezen reis je dus door een reeks skateparken en locaties. Het doel hiervan is om geld te verdienen en te vinden waarmee je je skater kan verbeteren en personaliseren. Zo kun je niet alleen stats verbeteren maar ook tricks en items kopen. Uiteraard is het onrealistisch dat je wat dollars uitgeeft om te zorgen dat je opeens sneller kunt skaten of hoger kunt springen, maar het zorgde voor een aangename groeicurve en uitstekende motivator om jumps, tricks en combo’s te blijven proberen die eerst te onmogelijk waren.
Iedere locatie heeft dus 10 doelen, met uitzondering van de locaties waar je deelneemt aan een skatetoernooi en moet streven naar een podiumplaats in de top 3. Door een doel te behalen krijg je een vooraf bepaalde som geld. Daarbij kun je per level nog een zekere som geld vinden in de skatelocaties. De mogelijkheden om je Skater te doen groeien en te personaliseren zijn dus rijkelijk aanwezig in het spel. De doelen zijn daarbij nog eens erg uiteenlopend en uitdagend. Ze dagen je uit om de map uitgebreid te verkennen maar ook als skater optimaal te benutten. Op ieder park moet je een zekere hoeveelheid punten behalen met je tricks, items zoeken en locaties benutten met een zekere trick of skill. Zoals gezegd, de game daagt je wel uit om effectief te groeien, te verkennen en te experimenteren. Hoewel dit goddelijk aangenaam gamen was en je, na enige tijd, vol trots je skills en vaardigheden zou showen aan je vrienden, zat hier de enige eentonigheid van het spel in. Als je, als gamer, een zekere bekendheid en vaardigheid in het spel had kon je nogal snel aan geld raken om je skater tot topfiguur om te toveren en door de rest van het spel te cruisen alsof het niks was. Zeker als je jezelf niet kon bedwingen en iedere skater van je favoriete tricks en stats voorzag waardoor je elk park opnieuw op dezelfde manier kon domineren. Uiteraard lag dit aan jou, als gamer, om deze easy way te kiezen of niet. Hoe dan ook, het spel en al zijn locaties volledig verkennen was zeker de moeite waard. Zeker aangezien je Spider-Man als speelbare Skater vrijspeelt zodra je elke locatie 100% uitspeelt.
8 wheels are better than 4
Nee, in die tijd kon je niet online met je consoles om tegen elkaar te gamen. Voor Multiplayer games moest je toen nog om beurt spelen of het stellen met een split screen. THPS2 heeft beide. De multiplayer optie was nog zo’n geslaagde toevoeging die ontbrak in de voorganger. Zo kon je tegen elkaar Horse, Trick Attack, Graffiti of Tag spelen. Horse hield in dat je een combo moest uitvoeren die de volgende speler moest overtreffen. Als dit lukte kwam player 1 terug aan de beurt tot iemand ofwel te laag scoorde of viel tijdens zijn combo. De verliezer verdiende telkens een letter. De eerste die ‘horse’ spelde had het spel verloren. Trick Attack leek hier nog een beetje op in de zin dat je beoordeelt wordt op je tricks en bijhorende punten. Het verschil is echter dat je nu samen speelt via split screen en wint door de hoogste score te hebben als het tijdslimiet om is of wanneer je de aangegeven hoeveelheid punten hebt gescoord. Een andere game via split screen was de Graffiti optie. Je neemt het terug tegen elkaar op, maar moet je omgeving in je kleur krijgen door er tricks op uit te oefenen. Wil je een item van kleur doen veranderen en zelf veroveren moest je er een trick op uitvoeren met hogere puntenwaarde dan je tegenstander. Wie de meeste objecten in zijn kleur heeft na het tijdslimiet wint uiteraard. En als laatste en misleidend schijnbaar makkelijkste was er de Tag optie. Speel lekker tikkertje tegen elkaar. Ben jij de tikker, dan loopt een timer boven je hoofd leeg. Natuurlijk stopt dit als je de andere raakt en begint dan zijn timer te lopen. Wie zijn timer als eerste leeg heeft verliest natuurlijk. Hoe simpel dit ook klinkt, zo spannend en opzwepend is deze game mode. Deze games speel je in alle beschikbare locaties van de game, soms mits enige aanpassing zodat secret area’s niet bereikbaar worden. Anders is het tikkertje spelen wat onfair en snel afgelopen he…
Let’s create
Zoals gezegd kun je de aanwezige beroemde skaters dus personaliseren met wat kledij, accessoires en dergelijke. Mocht je hier geen voldoening in nemen of wil je jezelf proberen na te maken had THPS2 de optie om zelf een personage te maken. Dit was een enorme vooruitgang op zijn voorganger en maakte van THPS2 voor velen al snel de favoriet van de 2 games. Uiteraard was dit het tijdperk van de PS1 en N64 wat zijn impact wel had op de graphics. Toch legde de game de lat hoog en waren de opties en resultaten meer dan gamers op dat moment durfden dromen. Niet alleen zagen de parken er dus enorm gedetailleerd uit met kleurrijke en afgewerkte graffiti, je gecreëerde personages waren alles wat je ervan kon verwachten.
Het maken van een personage is tegenwoordig best standaard en veelvoorkomend, maar THPS2 trakteerde je op nog een extra gouden gem. De volgende nieuwe optie in vergelijking met THPS1 was de mogelijkheid om je eigen skatepark te maken en om te slaan. Ik zeg niet dat je elk item uit de career mode kon gebruiken in deze mode, maar je had alles tot je beschikking om een kick ass skatepark te maken. Ramps, rails, decks, … Alles wat je in een echt skatepark zou tegenkomen kun je gebruiken in allerlei soorten en maten om je eigen skatelocatie te maken. In die tijd zorgde dit ervoor dat je uren en uren met vrienden voor je televisie zat om je creatie te perfectioneren. Je kon immers niet alleen maar ook via split screen samen rond skaten in je park. Was je niet zo creatief aangelegd of was van nul beginnen te moeilijk voor je? Geen probleem, op de game stonden enkele basis parken die je kon aanvullen en uitbreiden. Begint het al te kriebelen? Ja, bij mij ook.
This is my last resort
Als laatste over deze topper nog even dit: Als er ooit een game een top soundtrack heeft samengesteld van bestaande songs, dan is het THPS2 wel! Deze game had zo’n gevarieerde en perfect samengestelde playlist dat het absurd was. Met namen als Papa Roach, Rage against the machine en Public Enemy kun je je er waarschijnlijk wel al een beeld bij vormen. Toegegeven zal niet iedereen zich aangesproken voelen bij deze bands maar de gekozen nummers zijn perfect voor de sfeer en stijl van de game. Ik blijf het zeggen: Soms hingen mijn tricks, combo’s en algemene runs af van het nummer dat op dat moment werd afgespeeld.
Conclusie
Deze game werd in menig huishoudens aangeboden zodra je binnen kwam zodat je je skills kon tonen. De gameplay bestond dan wel uit onmogelijke gebeurtenissen en skills op even onmogelijke plaatsen en settings, maar dit droeg bij aan de wonderlijke gameplay. Alles aan deze game was vlot en afgewerkt. Visueel waren de parken ruim en gedetaileerd, zeker voor die tijd. Auditief was de game een hoogvlieger met een playlist waar ik tot op heden nog liedjes uit afspeel. De game verwachtte skills van de speler maar gunde je ook de kans om met enorm gepimpte en versterkte personages aan de slag te gaan. Kortom, deze game had en heeft het helemaal voor elkaar. De remake zal zijn best moeten doen om aan deze maatstaf te kunnen tippen…
