Onlangs heb ik tijdens de lente sales op Xbox One Resident Evil Revelations 2 aangeschaft. Want net als elke gamer kan ik goede games voor goede prijzen moeilijk laten liggen toch? Het enige probleem was dat ik er nog niet aan kon beginnen. Ik had namelijk deeltje één nog niet uitgespeeld. Sterker nog, ik was er zelfs nog niet aan begonnen! Daar heb ik dan ook de afgelopen dagen verandering in gebracht.
Resident Evil Revelations is van oorsprong een handheld game die in 2012 verscheen voor de Nintendo 3DS. Aangezien ik niet erg graag op een handheld speel, heb ik deze destijds dan ook niet aangeschaft. Gelukkig is er een HD versie uitgekomen in 2013 en het is dan ook deze versie die ik de afgelopen week heb uitgespeeld. Tijdens de vorige Steam sales had ik de game dan ook voor een erg lage prijs te pakken gekregen.
Aangezien het hier oorpsronkelijk om een handheld game ging, verwachtte ik een erg simpele en korte game ervaring. Gelukkig strookte mijn verwachting niet met de realiteit. Hoewel de game vrij snel uitgespeeld was, heb ik toch enorm genoten van deze titel! Resident Evil Revelations neigt dan ook weer meer naar een survival-horror game in plaats van een actie game zoals Resident Evil 5 en 6 waren. Hoewel ik ook van deel 5 heb genoten destijds, kon Resident Evil 6 mij absoluut niet bekoren. Die game bleek gewoon een breinloze actie game te zijn. Jammer, want Resident Evil heeft de potentie om echt veel meer te zijn. Kijk bijvoorbeeld, maar naar de klassiekers gaande van deel één tot en met vier, en RE: Code Veronica.
Gelukkig bleek RE: Revelations meer in lijn te zijn met de klassieke titels en minder met de meer actie volle nieuwe delen. Goed, er zat meer actie in dan bij de oudere titels, maar het bevatte gelukkig ook weer veel meer de klassieke horror en survival gameplay. Ook wat de sfeer in de game betreft zit het helemaal snor. Overal hoor je wel zombies rond schuifelen en gorgelende geluidjes maken, in afwachting van een nieuw slachtoffer om het leven uit hun lijf te zuigen. Hoewel we hier met een soort van zombies te maken hebben, moet je je niet verwachten aan de klassieke zombies. Nee, net zoals in de recentere delen gaat het om een ander soort zombies. Het gaat hier ook om een ander virus dan in de andere delen. Deze zombies smachten niet naar vlees, maar naar het bloed van hun slachtoffers. Het is eens iets anders toch? Zombies die denken vampier te zijn…
Gelukkig is deze nieuwe zombievariant geen spelbreker. Ze doen hun werk goed en zijn net zo gevaarlijk als hun vleesetende broertjes. Zeker als je weet dat je absoluut niet te dicht bij mag komen, want dan grijpen ze je vast, en gebruiken ze een slurfachtige tong om zo te proberen je leeg te zuigen. Ach ja, beter een enorme zuigplek dan wat stukjes vlees te moeten missen na een close-encounter, toch? Dit betekent ook dat je toch moet zien te proberen voorzichtig te spelen, en al helemaal aangezien je maar een beperkte hoeveelheid munitie kunt vinden en bij je meedragen. Hierdoor zul je al snel zuinig moeten zijn op je ammunitie, want je kan snel zonder komen te zitten. Gelukkig beschik je over een mes om een melee aanval uit te voeren. Hier zal je echter extra voorzichtig mee moeten zijn, vanwege hoe deze zombies zich voeden.
De omgeving zelf vond ik best interessant gemaakt. Het grootste deel van de game speelt zich af op een groot op drift gegaan cruiseschip, dus je hebt vrij letterlijk geen enkele manier om er weg te raken, wat natuurlijk enorm brijdraagt aan de sfeer. Wat ik wel weer jammer vond is het feit dat de puzzels allemaal net iets te simpel waren, en je amper moeite moest doen om deze op te lossen. Dit is dan weer erg handig voor de breinloze gamer, die zijn grijze cellen al kwijtspeelde aan een zombie uit de vorige games. Het verhaal zelf was ook best wel interessant om te volgen, al was de voice acting van sommige personages eerder lachwekkend slecht. Maar ach, bekijk het als een leuke b-film. Die weet in ieder geval perfect weer te geven wat Chris Redfield en Jill Valentine hebben uitgespookt tussen Resident Evil 4 en 5. En dat is op zich natuurlijk altijd een interessant gegeven, om eens te weten te komen wat er tussen de andere games door nog is gebeurd met onze favoriete zombiejagers. Ik was dan ook aangenaam verrast van het verhaal, de sfeer en de gameplay die deze game bood. Hierdoor kijk ik er alvast naar uit om straks aan Resident Evil Revelations 2 te beginnen. En deze keer speel je onder andere met niemand minder dan Claire Redfield uit Resident Evil 2 en Code Veronica. Hopelijk weet het vervolg mij net zo te boeien als deze game heeft gedaan. Wel is het jammer dat deze aan de korte kant was. Ik heb RE: Revelations namelijk op amper 6 uur en 20 minuten uitgespeeld. Gelukkig staat er een tweede deel naar mij te knipogen. Goed, genoeg gezeverd. Tijd voor Resident Evil Revelations 2!
