Het is alweer een jaar geleden dat de zeer goed ontvangen remake van Resident Evil 2 is verschenen. Deze game liet zien hoe een klassieke Resident Evil game zou zijn met moderne gameplay en graphics. En dit zonder in te boeten aan spanning, sfeer en herkenbaarheid. Hierdoor verwacht ik natuurlijk veel van Resident Evil 3. Deel 2 smaakte in ieder geval naar meer. Ik liet mij dus met alle plezier onderdompelen in het vat met zombiebloed genaamd Resident Evil 3.
Wie mij kent weet dat ik best al een tijdje game. Ikzelf ben destijds begonnen op de atari 2600 en heb dus de evolutie van games van de vroege 2D dagen tot nu mogen meemaken. Hetzelfde kan ik zeggen over de resident Evil-reeks. Ik ben fan van het eerste uur. Met veel plezier heb ik de originele klassiekers gespeeld op de allereerste PlayStation. Dit kan ook gezegd worden over Resident Evil 3: Nemesis uit 1999, waar deze remake op gebaseerd is. Ondertussen zijn we 21 jaar verder en is er veel veranderd in het gamelandschap. Games worden meer en meer hollywoodiaans, realistischer en meer gedetailleerd. Verwacht je hierdoor maar aan de nodige veranderingen in de remake van Resident Evil 3, die voor deze uitgave de “Nemesis” Subtitel laat vallen.
Wist je trouwens dat Resident Evil 3: Nemesis oorspronkelijk bedoeld was als spin-off? Deze game werd ontwikkeld om het Playstation Portfolio van Capcom te vervolledigen. Geef toe, een trilogie van games op één platvorm klinkt natuurlijk mooier dan slechts twee delen uitbrengen. De game werd dus eigenlijk ontwikkeld als tussendoortje terwijl het echte next-gen vervolg gemaakt werd voor PlayStation 2. Deze laatste game is wat we nu kennen als Resident Evil: Code Veronica. Hierdoor was Resident Evil 3 korter dan de voorgaande games. Dit geld ook voor de Remake. Deze is op 6 tot 8 uur uit te spelen.Op zich is dit echter geen ramp, want deze game is bedoeld om meerdere keren door te spelen. Verder bevat deze release ook de online game Resident Evil Resistance, maar daarover later meer.
Enter Racoon City
Over het verhaal ga ik niet al te veel vertellen. Dit zoek je maar lekker zelf uit tijdens het spelen. Als je het origineel hebt gespeeld op PlayStation, zal je wellicht al een heel deel weten. Al zijn er genoeg veranderingen aan het verhaal en de game om interessant te zijn voor gamers die het origineel door en door kennen. Zo zijn er enkele situaties die anders gebeuren in de remake, en zijn er ook locaties veranderd. Op zich wel jammer, want zo zijn er iconische locaties zoals onder andere de clocktower, het Park en het fabriek nergens te bekennen. Geen ramp, maar het had leuk geweest om deze locaties toch nog te kunnen bezoeken in de grafische pracht die we tegenwoordig tot onze beschikking hebben. Het zou trouwens de game langer maken dan de 8 uur die we er nu over doen om deze uit te spelen. Nogmaals, voor het verhaal is deze 8 uur lang genoeg, maar een topgame als deze verdient gewoon om lekker uitgebreid te zijn.
Iets wat me meteen opviel was de grafische pracht van deze game. Resident Evil 2 zag er al geweldig uit, maar RE3 spant toch echt de kroon op vlak van grafische pracht en praal. Zelden heb ik zulke mooie graphics gezien in een game als deze. Het is smullen en genieten geblazen van het begin tot aan het einde van de game. Meermaals ben ik tussen de actievolle momenten door even blijven staan genieten van het uitzicht en de omgeving. Iets waar maar weinig games in slagen. Ik kan amper begrijpen hoe Capcom de graphics naar zulk hoog niveau heeft weten te tillen. Als dit een voorbode is op wat nog kan komen op de volgende generatie, dan staan er ons nog mooie dingen te wachten van Capcom. Maar goed, back to the game.
Nemesis
Het feit dat RE3 niet meer de “Nemesis” subtitel met zich meedraagt wil niet zeggen dat onze favoriete variant van de Tyrant niet meer in deze game zit. Integendeel, onze grote vriend jaagt ons gedurende de gehele game op. In de originele game kon je bij elke encounter de keuze maken om te vechten of om te vluchten. In de remake is deze keuze niet meer beschikbaar. Nemesis is namelijk grotendeels immuun voor de gewone wapens die je bij je meedraagt. De enige keuze is telkens om je zo snel mogelijk uit de voeten te maken voordat hij je afmaakt. Iets wat zijn enige doel is in het spel, namelijk het afmaken van de laatste overlevende S.T.A.R.S leden, waar Jill Valentine natuurlijk lid van is. Wanneer je hem in je oor STAAAAAAAARS hoort fluisteren weet je hoe laat het is en mag je je voorbereiden om snel te gaan vluchten.
Nemesis is hier nog net zo imposant als in de game uit 1999. Je voelt je constant opgejaagd want één verkeerde move of beslissing betekend onverbiddelijk je dood. Toch moet ik toegeven dat Nemesis in de remake toch net wat minder gevaarlijk aanvoelt dan die lijkt. Je hebt namelijk een nieuwe dodge move tot je beschikking, waardoor je makkelijk zijn aanvallen kan ontwijken, en hem daardoor een beetje kan leiden naar waar je hem wil hebben. Hierdoor is hij in wezen net minder gevaarlijk dan je hem herinnert en dan je zou willen. Gelukkig blijft hij op vlak van sfeer en gestalte zeer indrukwekkend. Wanneer je in het spel gezogen bent, zal je hier dus niet veel van merken, tot je beseft dat hij de speler voornamelijk aanzet om snel naar het volgende gebied waar die moet zijn te verjagen. Hierdoor voelt hij een beetje teveel aan als een veredelde MR. X, de tyrant uit Resident Evil 2. Maar gelukkig moet de spanning hierdoor niet inboeten, want het verhaal maakt het zo dat hij lekker intens overkomt.
Zombies
Naast Nemesis om heb je natuurlijk nog allerhande gewone zombies, die je kent uit de andere Resident Evil Games, samen met andere verder gemuteerde wezens als spinnen, honden en ander gespuis. Allen vereisen natuurlijk een andere aanpak en strategie, waardoor elke encounter met de ondoden steevast spannend is en de speler constant onder druk van gevaar staat. Toch heb je naast je gewone wapens een handige tool om je snel veilig te stellen, namelijk de eerder genoemde dodge move. Doe je deze op het ideale moment, dan krijg je een slow-motion moment waar je vervolgens met veel precisie enkele kogels in een zombie zijn smoelwerk kan pompen.
Echter merk je wel dat de game een beestje van deze tijd is, gezien het feit dat ammo en health ruim voor handen is. Het survival gedeelte wordt een beetje naar achter geschoven voor een meer actievolle aanpak. Voor fans als ik is dit natuurlijk jammer, maar voor gamers van deze tijd is dit een logische keuze. Het is gelukkig nog net niet zo erg als het mindere vijfde en zesde deel. Deze games waren puur op actie gericht, terwijl de remake van het derde deel probeert het beste uit beide werelden te combineren. RE2 focuste vooral dan op het survival aspect, terwijl er toch nog voldoende actie was. Dit deel focust dan weer vooral op actie, al zijn er gelukkig nog genoeg survival momenten en elementen aanwezig.
Resident Evil: Resistance
Tot slot gaan we het ook nog even hebben over Resident Evil: Resistance, de asymmetrische multiplayer die bij Resident Evil 3 is inbegrepen. De multiplayer is een aparte game die ook op de disc staat, compleet met zijn eigen te behalen trophies en achievements. In Resident Evil: Resistance speel je met 1 tegen 4. Iemand speelt als mastermind, terwijl de andere spelers als lab ratten moeten zien samen te werken en moeten proberen te overleven. Deze “survivors” krijgen 5 minuten de tijd om te ontsnappen en enkele opdrachten die tot de ontsnapping leiden tot een goed einde te brengen. Lukt hen telkens om alles tot een goed einde te brengen, dan zullen ze extra tijd krijgen om te kunnen ontsnappen. Elk personage heeft ook zijn eigen speelstijl. Denk aan damage dealers, healers en support karakters.
De Mastermind moet zien te verhinderen dat de survivors kunnen ontsnappen. Hiervoor krijgt hij allerhande tools om hen het leven zuur te maken. Als mastermind kan je enkel via camera feeds de map in het oog houden. Het is aan jouw om vervolgens vallen te plaatsen en zombies en andere monsters te doen spawnen om zo te zorgen dat de survivors falen in hun ontsnapping. Telkens de mastermind erin slaagt een speler te doden zal er tijd van de vijf minuten timer afgaan. Survivors zullen na een tijdje terug spawnen, maar je verliest hierdoor natuurlijk kostbare tijd. Resident Evil: Resistance is een leuke extra, die ik mijzelf nog vaak zie spelen.
Conclusie
Ondanks dat Resident Evil 3 aan de korte kant is en Nemesis niet altijd even dreigend aanvoelt gaat het hier toch over een remake die erin slaagt om Resident Evil 3: Nemesis overtuigend te updaten naar moderne tijden. De sfeer en setting uit het origineel is behouden gebleven, waardoor deze game zeker weet te overtuigen. Gamers die vooral de meer actievolle titels van Resident Evil weten te smaken zullen zich hier absoluut in kunnen uitleven. Gamers die vooral de survival horror gerichtere games graag spelen kunnen wat teleurgesteld zijn, al zitten er natuurlijk nog steeds survival elementen in deze game. Toch kan ik deze game aanraden aan iedereen die deze reeks een warm hart toedraagt. Resident Evil 3 laat zonder twijfel zien hoe een remake aangepakt moet worden. Ik hoop alvast dat Resident Evil: Code Veronica, RE Zero, en ook de eerste RE game, die ook al een soort remaster/remake heeft gekregen dezelfde behandeling mag onderaan als Resident Evil 2 en 3. Ook Dino Crisis 1 en 2 mogen van mij eenzelfde behandeling krijgen, maar nu loop ik misschien wat te hard van stapel. Een mens mag dromen over mooie dingen, toch?
