Na een succesvolle early access en launch, is er nu ook de versie van Ravenswatch voor Playstation 4/5, Xbox en de Switch. Heeft het jonge vogeltje de tijd gehad om zich volledig te ontwikkelen en is het uitgegroeid tot een volwaardige, gevederde vijand? Meer helden, extra hoofdstukken, nieuwe gameplay-elementen en een groot aantal stapsgewijze verbeteringen zouden erop wijzen dat de snavel van deze raaf een behoorlijk scherp wapen is geworden. Tijd om tussen de wormen te duiken!
Voer voor nachtmerries
Passtech Games, onderdeel van Nacon, scoorde in 2021 al met de succesvolle roguelike Curse of the Dead Gods. Deze dungeon crawler daagde spelers uit om te verkennen, events te voltooien en upgrades te verzamelen. Ravenswatch, hun nieuwste titel, bouwt voort op dat fundament met vergelijkbare gameplay. Het resultaat is een intense ervaring die je van begin tot eind in zijn greep houdt.
De wereld van Ravenswatch, genaamd Reverie, wordt geteisterd door een invasie van duistere wezens, toepasselijk de “Nachtmerries” genoemd. Deze sinistere krachten infecteren, vernietigen of vervangen alles wat ze tegenkomen met verontrustende kopieën van zichzelf. Wat ooit een idyllische sprookjeswereld was, is nu een grimmige, onherkenbare schaduw van zijn vroegere zelf. Toch is er hoop: de Ravenswatch, een onwaarschijnlijke groep helden, neemt het op tegen deze dreiging. Deze zijn geïnspireerd op sprookjesfiguren, maar met een twist. Zo is daar Roodkapje wiens oma zij vermoord heeft aangetroffen, maar niet beseft dat ze ‘s nachts zélf in de wolf veranderd. Probeer dàt eens aan een therapeut te gaan uitleggen.
De rest bestaat uit: de Rattenvanger van Hamelen, Beowulf (uit het gelijknamige epos) en de IJskoningin. Naarmate je je verdiept in het spel, wordt deze kleurrijke groep uitgebreid met nieuwe personages zoals Aladdin en Gepetto (hoewel Pinokkio zelf opvallend afwezig blijft). Zoals bij veel roguelikes is het verhaal niet écht diep uitgewerkt en wordt de lore vooral verteld via dialogen, de memoires van de verschillende personages en de gebeurtenissen terwijl je speelt.
Door deze memoires vrij te spelen, krijg je een meer intieme kijk op elk van de helden. Ze onthullen hun persoonlijkheden, de gebeurtenissen die hen hebben gevormd en hoe ze uiteindelijk bij de Ravenswatch zijn terechtgekomen. Deze kleine details maken de personages menselijker en voegen wat diepgang toe aan het avontuur.
Spelenderwijs slachten
Qua gameplay voelt Ravenswatch als een mix van Hades, Diablo en League of Legends. Je vaardigheden zijn cooldown-gebaseerd, en bestaan uit een trait, attack, dash, power, special en vanaf level 5 een ultimate. Daarnaast zie je een minimap, je gezondheidsbalk, XP-meter, verzamelde voorwerpen en een talentenoverzicht.
De talenten vormen een belangrijk onderdeel van het spel. Bij elke level-up kies je een nieuwe vaardigheid, die je vervolgens kunt upgraden met de lokale valuta, Dream Shards. Hiervoor bezoek je de Sandman, een mysterieuze dromenhandelaar die naast upgrades soms ook krachtige artefacten aanbiedt. Talenten hebben een zeldzaamheidsgradatie van “gewoon” tot “legendarisch”. Een belangrijk strategisch element is het gebruik van Stars of Fate (je start met drie, maar kunt er meer vinden), waarmee je je keuzemogelijkheden kunt herrollen als een selectie niet past bij de build die je tijdens een run nastreeft. Interessant hierbij is dat niet elk talent bij de laagste gradatie begint, wat onverwachte keuzes en kansen oplevert.
Dit zorgt voor dynamische gameplay: je kunt bijvoorbeeld een Special– of Power-gerichte build nastreven, maar ineens een episch of legendarisch talent tegenkomen dat misschien niet perfect past, maar simpelweg te sterk is om te negeren. De meeste talenten moeten bovendien eerst worden vrijgespeeld via puntenprogressie die je verzamelt door een overwinning of nederlaag met een personage te behalen, wat een extra laag diepgang toevoegt aan de roguelike-ervaring.
Elke “run” speelt zich af op een willekeurig gegenereerde kaart met een vertrouwde, maar altijd unieke indeling. Slechts een beperkt aantal iconen zijn vanaf het begin zichtbaar, waaronder:
- Kisten met magische voorwerpen.
- Grimoires die upgrades bieden.
- Fonteinen die je volledig genezen én je maximale gezondheid verhogen.
- Dream Shard-concentraties, de lokale valuta die je voor veel zaken nodig hebt.
- Optionele quests en mini-bazen.
- Wensputten, waar je Dream Shards kunt inleveren in ruil voor willekeurige voorwerpen.
Deze locaties variëren in moeilijkheidsgraad: groen (makkelijk), geel (moeilijker, upgrades aanbevolen) en rood (zeer uitdagend, upgrades noodzakelijk). De beloningen schalen mee: van basis tot uitstekende upgrades.
Een belangrijke factor om in de gaten te houden is de timer die aftelt naar de eindbaas van het gebied. Zodra de tijd op is, word je automatisch naar de arena geteleporteerd.
De eindbaas heeft twee unieke aspecten:
- Hoe langer je erover doet, hoe sterker hij wordt, wat de uitdaging groter maakt.
- Je kunt tijdens de run tumoren vernietigen (mini-baaszones met golven vijanden), wat 20% van de gezondheid van de eindbaas per vernietigde tumor verwijdert.
Omdat het bijna onmogelijk is om een volledige kaart in één run te voltooien, vooral solo, kun je best een persoonlijke prioriteit opstellen.
Bewandel een uniek pad
Elke held heeft een unieke speelstijl en je moet hier en daar een beetje uitzoeken welke speelstijl je het meest ligt. Met elk nieuw personage dat je vrijspeelt, krijg je een compleet andere speelervaring. Probeer dan ook elk personage een paar runs uit. Ik ben bijvoorbeeld niet ver geraakt met de ijskoningin omdat ze een onmogelijk knoppenpatroon nodig heeft. En daar begint mijn persoonlijke frustratie. De gameplay van Ravenswatch is sterk afhankelijk van de speelstijl en vaardigheid van de speler. Hoewel er optimale strategieën zijn, biedt het spel een uitdagende ervaring die niet snel vergevingsgezind is. Dat Ravenswatch moeilijk is, is een understatement. Anders dan veel andere dungeon crawlers vereist dit spel een hit-and-run-strategie, vooral in het begin. Elke vijand kan een bedreiging vormen, tenzij je bekend bent met hun timing, aanvallen en bereik. Wie probeert zoals in Diablo midden in een groep vijanden te springen, zal snel merken dat dit leidt tot een pijnlijke en snelle dood – zelfs op de laagste moeilijkheidsgraad.
Gelukkig zijn er Ravenveren, extra levens die je kunnen redden, maar je zult ze hard nodig hebben. Naarmate de moeilijkheidsgraad stijgt, krijg je echter steeds minder waardoor overleven en effectief spelen nog belangrijker worden. De hogere moeilijkheidsgraden moeten worden vrijgespeeld en onthullen meer details over de personages en het verhaal, zoals de werkelijke oorzaak van de invasie van de Nachtmerries in Reverie. De vijanden mogen per gebied wat repetitief zijn, maar de uitdaging zit in de combinaties van aanvallen die je moet ontwijken, terwijl je jouw eigen timing perfect moet afstemmen. Dit kan overweldigend zijn, en één misstap kan zomaar een kostbare Ravenveer kosten. Hoewel veel gevaarlijke aanvallen netjes worden voorspeld, stapelen ze zich vaak zo snel op – of overlappen ze met de cooldown van je dash of verdediging – dat je soms niets anders kunt doen dan vluchten of jezelf vervloeken, omdat je die ene healer over het hoofd zag.
De permanente tijdsdruk, een kaart die je nooit volledig kunt verkennen, en de grote willekeur in wat je aan voorwerpen en upgrades vindt, maken elke keuze belangrijk. Deze voortdurende twijfel of je wel de juiste beslissing neemt, gecombineerd met het gebrek aan vergevingsgezindheid, maakt elke run een intense en zenuwslopende ervaring. Ravenswatch laat je zeker niet aan het handje lopen: dit is een spel waarin je Lovecraft-achtige monsters, ondoden, vuurvogels, gevallen ridders en heksen terug de hel in moet sturen, en je zult dat voelen tot op het bot.
Conclusie
Dit was mijn eerste échte ervaring met een Rogue-like game. Enerzijds was ik onder de indruk van de Diablo-achtige look en de speelstijl die mij een aantal potjes na elkaar deed spelen. Anderzijds werd ik wel gefrustreerd om 7 ravensveren erdoor te jagen en niet eens voorbij de eerste baas te geraken. Is dit dan een aanrader? Als je van Rogue-like houdt én een geheime fetish voor Souls-like games erop na houdt, absoluut. Voor de kleine prijs van 29.99 euro kun je dit immers niet laten liggen.
