Het was moeilijk om niet té enthousiast te worden over de release van de remaster van Project Zero: Mask of the Lunar Eclipse, ik ben namelijk een grote fan van de Project Zero (ook wel Fatal Frame genoemd) reeks! Toch heb ik deze game nog nooit eerder gespeeld, want helaas is deze Wii-titel lange tijd “region locked” in Japan gebleven. Waren de verkoopcijfers van de laatste titels niet goed genoeg? Was er een andere reden? In ieder geval zagen we het vervolg, Project Zero: Maiden of Black Water, wel verschijnen op de Wii-U en later ook op de moderne consoles, mogelijks nadat de remaster van de tweede titel, Project Zero: Crimson Butterfly, het best goed deed. Hoe dan ook, tijd om eindelijk het vierde deel te kunnen ervaren!
The Rogetsu Kagura
De Project Zero (Fatal Frame) reeks ligt me vooral nauw aan het hart omdat het overvol zit van Japanse sfeer en steevast voorzien is van een interessant horror verhaal waarin meestal een ritueel centraal staat. Tal van elementen uit horror films zoals The Grudge of The Ring (allen top Japanse horror films, de originelen dan toch) zijn ook verwerkt in de games en dragen bij aan een sfeervolle tijd. Het is dan ook niet onverwacht dat deze game ook al de vakjes weet af te vinken, te beginnen met een interessant en meeslepend verhaal.
Ditmaal vindt ons verhaal plaats op een afgelegen eilandje, Rogetsu Island, waar heel wat jaren geleden vijf ontvoerde schoolmeisjes teruggevonden werden. Ze waren allemaal, begrijpelijk, mentaal getekend en konden zich het bizarre ritueel niet meer herinneren waaraan ze verplicht werden om deel te nemen. Wat jaren later, op het moment dat wij ons verhaal aanvangen, zijn er twee overlevenden terug gegaan naar het eiland om achter de waarheid te komen maar vinden het eiland vol met wraakzuchtige geesten. Je zal tijdens het avontuur met verschillende personages spelen die elk een stukje van het mysterie gaan onthullen over het ritueel. Ook ontdekken ze wat maskers en vooral de maan er mee te maken hebben terwijl ze een verlaten psychiatrisch ziekenhuis, een vervallen vuurtoren en heel wat andere angstaanjagende locaties onderzoeken. Hun enige wapen tegen de geesten die ze her en der gaan tegenkomen: een ouderwetse camera, de Camera Obscura. Ofja, een van de twee wapens, want in dit deel krijgen we ook nog te maken met de Spirit Stone Flashlight.
The moon shines bright
Op grafisch vlak heeft de game wel een kleine upgrade gekregen waardoor alles er vrij goed uit ziet, maar verwacht geen visuele upgrade zoals we bijvoorbeeld zagen bij Metroid Primer Remaster of andere games die ze vanaf nul terug opgebouwd hebben. En dat is ook niet nodig, want de grimmige en beklemmende sfeer, die vooral te danken is aan de locaties, de Japanse voice-cast, en het gebruik van geluidsfragmenten zoals het kraken van vloeren waar je over loopt tot het horen van dingen die vallen in de verte en zelfs af en toe griezelige lachjes van kinderen, zorgen voor voldoende immersie in de wereld. Maar niet alles heeft een upgrade gekregen in het spel.
Wie al eens oudere survival horror games heeft gespeeld, weet dat deze vaak gepaard waren met zogenaamde “tank controls”. Niet dat de controls in de Project Zero games zo erg waren als bijvoorbeeld de oudere Resident Evil games, maar je gaat toch even moeten wennen aan de controls en camera in deze game; je zal immers geregeld aan het worstelen zijn om te gaan waar je wil zijn of om je te positioneren om je camera te gebruiken. Gelukkig kan je je, door op een van de twee sticks te klikken, snel omdraaien zodat je niet awkward om je as probeert te draaien om weg te lopen of om een geest te fotograferen die achter je is verschenen. Lopen gaat ook tegen een slakkengangetje, wat enkel vervelend is wanneer je meermaals moet backtracken, iets wat vaak van je verwacht zal worden. En toch heeft het allemaal zijn charme en speelt het mee in het ongemakkelijke gevoel dat je hebt tijdens je avontuur, dat je toch een beetje angstig wordt wanneer je moeilijker van plaats geraakt tijdens een ontmoeting met een spectrale verschijning, zeker in de vaak claustrofobische halletjes en kleine kamers.
Camera Obscura & Spirit Stone Flashlight
Hoe machteloos je je ook kan voelen tegenover de geesten, je kan gelukkig terugvallen op je wapen in de game, de Camera Obscura. Deze activeer je met de druk van een knop en je switched van een third person camerapunt naar dat van een first person view, precies zoals je zelf ook door een camera zou kijken. Des te langer je focust op een geest, door deze in je frame te houden, des te sterker is je aanval. Durf je lang genoeg te wachten tot een geest je gaat aanvallen, dan kan je een “Fatal Frame” foto maken die enorm veel schade aanricht en je ook veel meer punten oplevert. Je hebt ook verschillende type film rolletjes om te gebruiken, met variërende sterkte, maar deze zijn niet eindeloos. Gelukkig is je standaard film-type wel ongelimiteerd, want je zal ook vaak foto’s kunnen maken van geesten die niet vijandig zijn, of van objecten en plaatsen waar een sterke energie hangt om puzzels op te lossen.
Met de punten die je scoort, door te vechten en niet-vijandige geesten vast te leggen, kan je aan de save point lantaarns items kopen zoals “medicinal herbs” om je levenspunten te herstellen of iets sterkere film typen. Geregeld zal je ook her en der glimmende blauwe bollen zien die je kan oprapen. Dit zijn items en deze komen in heel wat verschillende soorten. Zo zal je items kunnen vinden zoals die je kan kopen aan save points, maar ook notities en dossiers met heel wat extra lore over het verhaal. Ook kan je blauwe en rode Spirit Stones vinden waarmee je je camera en de lenzen, die je trouwens ook op verschillende momenten kan vinden als een glimmende blauwe bol, kan upgraden om zo meer schade te doen, sneller te herladen of zelfs om geesten te vertragen of terug te duwen. Zowat elke keer je een item wil opnemen, gebeurt dit vrij traag en met een langdurige animatie waarin je personage naar het voorwerp reikt. Tenminste, zolang je de knop ingedrukt houdt, want als je loslaat, trekt je personage haar/zijn arm terug. Je kan je dan afvragen waarom dit steeds dient te gebeuren, maar dit is omdat er soms de hand van een geest verschijnt die je probeert te grijpen. Kan deze je grijpen, verlies je het item dat je zou hebben kunnen oprapen.
Zoals ik eerder al liet vallen, speel je met verschillende personages. De meeste hebben ieder een Camera Obscura, maar er is ook een personage dat een ander wapen heeft, de Spirit Stone Flashlight. Deze kan, gek genoeg, ook wel foto’s nemen met een bepaalde lens zodat je nog steeds niet-vijandige geesten kan vastleggen en puzzels oplossen. Maar om aan te vallen verschilt deze zaklamp wel van de camera, voornamelijk door het niet nodig hebben van een film rolletje. Je zaklamp kan een flits genereren die bij geesten schade aanricht, en des te langer je de lamp oplaadt des te meer schade je doet. Na een flits duurt het weer even voordat je opnieuw een flits kan loslaten. Deze tijd kan je verkorten door de zaklamp te upgraden. Wat wel belangrijk is om te weten, is dat ieder personage de upgrades van haar/zijn wapen niet deelt met de andere, wat best logisch is natuurlijk maar het is iets wat vaak in games over het hoofd wordt gezien wordt en upgrades voor iedereen plots tellen. Wat dan weer wel gedeeld is, zijn verschillende voorwerpen die je vindt, zoals de Spirit Stones om mee te upgraden of de helende voorwerpen.
Hozuki dolls & the wailing wraiths
Neenee, bovenstaande titel is niet de naam van een of andere J-rock band of zo. Met deze sectie wilde ik even ingaan op de verschillende optionele elementen die je kan verzamelen tijdens het spel waardoor het wel meerdere playthroughs aanmoedigt, althans voor completionists. Zo zijn er in elk van de twaalf chapters Hozuki dolls verstopt waar je een foto van moet nemen om hun vloek op te heffen. Daarnaast zijn er de verschillende geesten die je in je notitie boekje kan terugvinden. Een deel er van zijn de vijanden die je tegen komt, een ander deel zijn de niet-vijandige geesten die geregeld verschijnen en je subtiel in een bepaalde richting laten lopen om je zo een beetje gevoel van richting te geven tijdens je avontuur en een laatste deel zijn de geesten die je enkel kan vinden door foto’s te nemen van een object zoals een koord aan het plafond om te ontdekken dat daar iemand zichzelf heeft opgehangen.
Deze zaken zijn dus optioneel, maar een grote meerwaarde om de wereld nog meer karakter te geven en om je een doel te geven om af en toe wat op verkenning te gaan. Veel deuren zijn echter vaak afgesloten, dus het is niet dat je oneindig kan gaan ronddolen en verloren lopen. Een handig hulpmiddel trouwens om voorwerpen en geesten te vinden, is het zogenaamde “filament” van je camera. Als er geen geesten in de buurt zijn, kan het filament blauw gaan oplichten onderaan in beeld. Des te helderder de kleur, des te dichter je bij een voorwerp staat. Als er een geest is, staat het filament bovenaan het scherm en geeft het aan waar een geest zich bevindt ten opzichte van jou. Kleurt het blauw, dan gaat het om een locatie met sterke spirituele energie, vaak gelinkd aan een voorwerp. Kleurt het geel dan is er een niet-vijandige geest die kort zichtbaar is en als het rood kleurt, dan weet je dat het tijd is om je voor te bereiden op een vijandige geest, hoewel deze vaak zichzelf al duidelijk introduceren voor het gevecht aanvangt.
Conclusie
Ik ben echt zo blij dat we eindelijk Project Zero: Mask of the Lunar Eclipse kunnen ervaren. Als grote fan van de reeks kan ik enkel zeggen dat deze game een volwaardige entry in de reeks is, en het alle vakjes weet af te vinken wat de andere games zo goed maken. Visueel heeft het een lichte upgrade gekregen, maar daarbuiten is er weinig veranderd aan de core gameplay, het verhaal of de andere zaken die deze horror games zo fantastisch maken. Dit wil ook zeggen dat de controls ook ongewijzigd zijn en dit voor vele gamers wel even een obstakel kan zijn. Weet je jezelf daar overheen te zetten, dan heb je een geweldig Japanse survival horror game die je zelfs lang na spelen niet los laat!
