Hier zijn we nog eens met een Visual Novel game, een apart genre dat niet voor iedereen weggelegd is. Bij veel van deze games komt er namelijk ook heel weinig gameplay aan te pas, en is het vooral een “interactief” verhaal wat je voorgeschoteld krijgt. Echter schuilt er bij Process of Elimination toch net wat meer in de schaduw, tijd om de waarheid te achterhalen in onze review.
Incompetent Detective and the Quartering Duke
Dat het verhaal een belangrijkste aspect is, al dan niet zelfs het meest cruciale, hoef ik niet meer te benadrukken denk ik. In elke review die ik doe over een Visual Novel, is dit iets waar ik de lezers voor waarschuw: je gaat voor het grootste deel een passieve rol spelen en veel verhaal voorgeschoteld krijgen. Het verhaal in Process of Elimination is interessant genoeg om door te zetten, maar zit ook bomvol gekende anime tropes waardoor sommige momenten wel redelijk voorspelbaar kunnen zijn en je interesse bij momenten wat kan afvlakken. Is het daarom een slecht verhaal? Ik vond persoonlijk van niet. Er zitten nog genoeg plot twists in en de algemene flow van het verhaal is wel de moeite als je je over de tragere momenten kan zetten.
Het verhaal draait rond een individu met de naam “The Quartering Duke”, een serie-moordenaar die al heel wat gruwelijke moorden op diens geweten heeft en steeds met een vaste modus operandi werkt. Er zijn altijd minstens twee slachtoffers, en de lock screens van hun mobiele toestel tonen het symbool van de Quartering Duke. Ons hoofdpersonage, Wato Hojo, werkt voor een klein detective bureau en aspireert naar een plaatsje bij de “Detective Alliance”, een soort elite club van detectives waar slechts de beste 100 speurders toegelaten worden. Iedere detective heeft ook een schuilnaam, die gekoppeld is aan hun sterkste kenmerk. Deze informatie krijgen we van iemand die zichzelf de “Senior” noemt. Later zien we ook detectives met namen zoals “Ideal”, “Doleful” en “Workaholic”. Het voelt wat eendimensioneel aan, wat het ook wel is, en gaandeweg ontdek je ook al snel waarom ze een bepaalde naam hanteren. Jij wordt tegen alle verwachting in gerekruteerd en krijgt al snel de schuilnaam “Incompetent”. Vanaf dat moment begint jouw avontuur om jezelf te bewijzen tijdens je zoektocht naar de Quartering Duke.
Uiteraard is naast het verhaal de presentatie ook van groot belang bij Visual Novels. Zoals de meeste games in het genre zijn het voornamelijk statische achtergronden waar de personages voor verschijnen die op dat moment aan het woord zijn, en een minimum aan (soms over the top) expressies tonen. De game is volledig ondersteund met voice acting, hoewel enkel in het Japans. Het is mede dankzij de goede performance dat het verhaal ook op de minder interessante momenten toch een beetje de moeite blijft. De achtergrond muziek daarentegen is vaak wel passend voor de scène en de ontwikkelingen die zich ontpoppen op het scherm, maar vallen zeer snel in herhaling en lijken in eindeloze loops te spelen.
Cluedo with a twist
De meeste Visual Novels hebben weinig gameplay en vereisen weinig interactie van de speler. Je hebt wel controle over de snelheid van tekst, kan meestal een log opendoen van wat er reeds gezegd werd (mocht je te snel doorduwen) of kiezen of de teksten automatisch verderlopen met de spraak om zo meer naar een interactief boek te kijken. Bij sommige games wordt er echter van de speler zo nu en dan wat meer interactie verwacht, zoals bijvoorbeeld in PARANORMASIGHT – The Seven Mysteries of Honjo waar je op zoek moeten gaan in verschillende omgevingen naar nieuwe aanknooppunten, eventueel door voorwerpen te gebruiken om bepaalde acties te triggeren of wisselen tussen tijdlijnen en personages opdat je verhaal verder kan gaan. Wat mij al snel opviel in de trailer van Process of Elimination, was dat er hier een Fire Emblem-achtige strategy game verwerkt zit in de speelbare momenten.
Voor de strategische gameplay delen zie je alle beschikbare detectives weergegeven op een map die je huidige locatie schetst. Elke detective kan een beperkt aantal vakjes bewegen en dan een actie ondernemen. De volgende actie wordt weergegeven boven de detective, maar niet alle detectives staan altijd open om gecommandeerd te worden. Op elke map zijn verschillende elementen te vinden die duidelijk getoond worden aan de speler. De belangrijkste zijn echter de verdachte “mystery points” die je kan onderzoeken met de “Marking” functie. Elk van deze punten heeft een vast aantal RP (Resolution Points), en door deze op 0 te krijgen kan je het geheim ontrafelen. Dit doen detectives aan de hand van hun “Inference” stat. Sommige van deze clues die je kan vinden, kan je verder analyseren, waarvoor een detective diens “Analyzation” stat gebruikt. Iedere detective heeft overigens unieke statistieken, dus niet elke detective is even geschikt om bepaalde taken uit te voeren. Gelukkig kan je detectives elkaar laten helpen door interventies uit te voeren, waardoor de “Assistance” statistiek van de helpende detectives opgeteld wordt bij de statistiek van de actie die uitgevoerd wordt.
Detectives beweeg je over de map en geef je instructies om iets te onderzoeken, te analyzeren enzovoorts. Je kan er voor kiezen om “Preliminary” onderzoek te doen wanneer je dit nuttig lijkt, waardoor uitgedeelde acties uitgevoerd worden zonder een hele beurt over te slaan. Iedere detective kan immers zowel bewegen als een actie uitvoeren per beurt, en soms is het interessant om bijvoorbeeld eerst een clue te analyseren, zodat elders een “mystery point” verschijnt en je je detectives al naar daar kan bewegen binnen dezelfde beurt waardoor je de volgende beurt hier geen tijd mee verliest. Dit lijkt misschien onbelangrijk of zelfs omslachtig, maar elk onderzoek heeft slechts een beperkt aantal beurten die je kan benutten om alle informatie te vinden, dus strategisch spelen is wel aangeraden! Door “Investigate” te kiezen voltooi je alle andere acties die je gepland hebt en eindig je een beurt. Let er trouwens op dat detectives die je geen commando geeft op eigen houtje gaan onderzoeken en ongetwijfeld fouten maken en geen progressie opleveren voor je onderzoek. Na afloop van zo een sectie gebruik je de informatie om de huidige case op te lossen, afhankelijk van hoeveel aanwijzingen je gevonden hebt en de antwoorden die je geeft krijg je een ranking bij het oplossen van de case. In sommige onderzoeken zijn er ook vallen of aanvallers waardoor je detectives kunnen doodgaan en je onverbiddelijk een Game Over krijgt.
Conclusie
Het is al snel duidelijk dat deze Visual Novel net dat beetje verder gaat op gameplay vlak dan de gemiddelde game uit het genre. Toch blijft het vooral heel veel verhaal slikken totdat je weer controle krijgt over het spel en zijn de gameplay stukken dus niet zo frequent voelbaar als gedacht. Hetzelfde probleem ondervonden we ook al in Digimon Survive, waar deze game wel een beetje zijn mosterd lijkt te zijn gaan halen, enkel zijn de strategische gameplay momenten geen epische gevechten tegen andere tegenstanders, maar wel een interactieve Cluedo waar je je speurders moet aansturen om aanwijzingen te vinden om een raadsel op te lossen. Een soort van Fire Emblem, maar dan met weinig tot geen vijanden of vallen en vooral veel aanwijzingen zoeken. Of dit naar ieders smaak is, is moeilijk in te schatten, maar voor mij was het wel eens een andere insteek die ik zeker kon appreciëren.
