Het zal wel al eens zijn opgevallen, maar ik heb 2 schatten van kindjes. De 2 meisjes zetten op dagelijkse basis mijn woonkamer, slaapritme, dagplanning en algemeen leven op zijn kop. Laatst had ik het met mijn vrouw over de verschillende rages die al zijn gepasseerd in ons huishouden. Van baby tv naar allerlei Studio 100 producties en alles wat we er tussen hebben ervaren bespraken we allerlei, voor volwassenen, vreemde concepten. Hierbij kwamen we ook een aantal franchises tegen die, hoewel misschien hun piek wat zijn gepasseerd bij mijn kinderen, nog steeds sterk in de markt staan. Paw Patrol is hier één van. De speelhoek is nog steeds bezaaid met allerlei voertuigen, poppetjes, knuffels en accessoires van de reeks. Ook een eerste videogame die zeker in de smaak viel is de revue al gepasseerd, dus er waren thuis 2 heel blije gezichtjes toen ik aangaf om de racegame te mogen spelen. Tijd om te zien of honden kunnen racen.
Puppy power!
Ok, dat is van een andere reeks… Hoe dan ook, Paw Patrol is een toch wel succesvol en populair kinderprogramma dat draait om Ryder en zijn 6 trouwe pups. Deze zijn Rocky, Marshall, Chase, Rubble, Sky en Zuma. Al snel maken ze echter ook vrienden buiten het team die op gepaste momenten tijdens de show een meerwaarde komt leveren door op bezoek te komen of het team te helpen op verplaatsing. Elk diertje is van een ander ras, heeft zijn eigen karakter, een eigen voertuig en helpt Ryder op verschillende manieren. Chase is een politiehond met een politievoertuig, Sky is een piloot met een vliegtuig-helicopter combinatie, Marshall heeft een brandweerwagen, Zuma een hovercraft voor op land en water, Rocky een vuilniswagen en Rubble een soort bulldozer. Elk voertuig heeft een hoop snufjes, functies en mogelijkheden waardoor deze groep, onder constante leiding van Ryder, de vaste hulplijn is voor allerlei problemen en situaties in de stad Avonturenbaai. De burgemeester van deze stad, burgemeester Goodway, heeft het idee gekregen om een reeks races te organiseren en zo wat sensatie en vermaak te voorzien. Uiteraard zijn de leden van de Paw Patrol hier zeker voor te vinden en nemen ze met veel plezier deel aan de wedstrijden. Helaas is de grootste rivaal van burgemeester Goodway, de niet zo vriendelijke burgemeester Humdinger, van plan om het hele spektakel te saboteren zodat hij beter uit de bus komt. Een klassiek element van de serie wat de kleinste kijker ongetwijfeld onmiddellijk zal herkennen.
Kies een pup
‘Geen klus is te groot, geen pup is te klein’ en ‘voor paw patrol is niks te dol’. Dit zijn de 2 vaste slagzinnen van Ryder die hij aanpast naargelang de situatie. In het spel is het daarom ‘Geen race is te groot, geen pup is te klein’. Met deze woorden pompt de jonge teamleider zijn pups graag op wanneer ze van start gaan in de show en nu dus ook op je gamescherm. Bij het opstarten van je game krijg je de kans om te kiezen uit enkele speltypes. Zo kan je kiezen om een race te starten, al dan niet willekeurig of volledig op maat gemaakt door racer, track en opties te kiezen, het avontuur te spelen wat eigenlijk de campaign is of te spelen met vrienden. Het avontuur bestaat uit 16 verschillende tracks die je beurtelings moet uitspelen om verder te gaan met het verhaal van het spel. Bij het opstarten kies je een racer die je blijft gebruiken tot je verhaal is afgelopen. Gaandeweg krijg je wel eens een nieuwe racer vrijgespeeld of een accessoire voor je huidige racer zoals hoeden of visuele extras. Het is fijn, en eigenlijk belangrijk, om te weten dat deze items op geen enkele manier je prestaties beïnvloeden en je dus altijd met gelijke stats in de race staat als je tegenspelers. Het was wel een aangename verrassing voor mijn dochters om hun hondje opeens een hoedje op te zetten en zo hun standaard hoofddeksel te vervangen. Daarbij gaf het ze enorm veel voldoening om te horen dat ze, door hun overwinning, een nieuwe pup hadden vrijgespeeld in het spel. Het zijn deze kleine inspanningen dat het wel maakt voor dit doelpubliek.
3…2…1… START
Het racen zelf is absoluut kindvriendelijk te noemen. Mijn jongste dochter wordt net 4 en slaagt erin om te genieten van dit spel dankzij zijn mogelijkheden en bijstand. Zoals te verwachten, deze game richt zich heel bewust op een zeker publiek en wilt ze laten genieten, niet stressen. In je avontuur vorder je al naar elke volgende ronde door in de top 3 te eindigen en door je moeilijkheidsgraad op makkelijk te zetten lukt dit zelfs voor de allerkleinsten met de slechtste oog-handcoördinatie. Daarbij heb je de kans om met elke racer hondenkoekjes te verzamelen waardoor je, na er 10 in je bezit te hebben, een persoonlijke actie op te starten. Dit zijn natuurlijk ‘aanvallen’ op andere racers zodat je zelf een voordeel krijgt, maar in feite is dit opnieuw zo kindvriendelijk en past het binnen het concept dat het woord ‘aanval’ al te zwaar en overdreven aanvoelt. Hetzelfde geldt met de power ups en items die je kan oppikken en activeren na het nemen van een doos op je parcours. Deze acties zijn taarten gooien, confetti op de baan laten rondslingeren die je zicht belemmeren of iets dergelijks. Nogmaals, alles erg kindvriendelijk, kleurrijk en gepast binnen het concept en de leeftijdsgroep van het spel.
Conclusie
Ja, alles is weeral in het juiste perspectief te bekijken en Paw Patrol: Grand Prix moeten we bekijken uit de ogen van een erg jong publiek. Als ouder van 2 pateekes kan ik bevestigen dat de game zeker in de smaak viel en mijn kindjes erg enthousiast kreeg met zijn concept en uitwerking. Ik zag dit na een tijdje wel erg verminderen door de passieve visuele elementen tussen de races door. Ik vermoed dat een geanimeerd filmpje in plaats van een stilstaand personage met voice acting de betrokkenheid een pak zou verbeteren. Ik klaag echter niet en kan alleen maar beamen dat mijn kindjes plezier hebben aan het spel en dat ik ongetwijfeld nog vaker de vraag zal aanhoren of ze nog eens een race mogen doen op mijn hobbykamer.