Altijd al eens een nieuwe planeet willen ontdekken? Of liever een nieuwe diersoort of plantensoort? Het kan in No Man’s Sky. In deze game kan je naar hartenlust nieuwe planeten verkennen en nieuwe dingen ontdekken. No Man’s Sky bevat een algoritme dat willekeurige planeten, ruimtestations, schepen, dieren en planten genereert. Dit kan niet anders dan leuke resultaten opleveren toch?
In No Man’s Sky ben jij op een verre planeet gestrand na een crash met je ruimteschip. Zonder enige hulp moet jij dit proberen op te lossen. Je wordt dan ook meteen in de wereld van No Man’s Sky gedropt, waarna je zelf maar moet uitzoeken hoe je dit gaat aanpakken. Dit is meteen ook deel van de aantrekkingskracht van deze game. Naast het verkennen van planeten, moet je zelf ook je plan leren trekken om te overleven en om zelf te ontdekken hoe je verder moet, en wat je moet doen. Het is dan ook erg bevredigend wanneer je zelf leert hoe je je schip kan herstellen en upgraden.
Hoewel je een doel kan volgen, (één van de doelen in deze game is om het centrum van het universum te bereiken) ben je absoluut niet verplicht om dit te doen. Je kan zelf kiezen welke weg je uitgaat en wat jij zal doen in deze uitgebreide wereld. Je kan ook het pad van Atlas volgen, dit is één of andere space religie waarin je kan te weten komen wat het universum is en hoe het is ontstaan. Maar ook dit is natuurlijk niet verplicht. Beslis je toch om bijvoorbeeld dit pad te volgen, dan kan je na deze objective te completen nog altijd ervoor kiezen om je eigen ding te doen.
No Man’s Sky bevat niet echt een uitgebreid verhaal. Je kan natuurlijk een objective volgen zoals het eerder genoemde pad van Atlas, maar uiteindelijk is dat niet waar deze game om draait. No Man’s Sky draait erom om zoveel mogelijk te ontdekken en te verkennen, en zo je eigen verhaal te creëren en te beleven. Een belangrijk deel van No Man’s Sky is het mijnen van recourses. Want zonder recourses geraak je natuurlijk nergens. Zo heb je bijvoorbeeld plutonium nodig om überhaupt te kunnen opstijgen met je ruimte schip. En telkens je dit doet zal je een groot deel van deze recourses dan ook opgebruiken, waardoor je na enkele malen te hebben opgestegen deze weer zal moeten gaan mijnen. Mijnen is dan ook datgene waarin je het meeste tijd in zal moeten steken in No Man’s Sky.
Want bijna alle acties die jij uitvoert verbruikt recourses. Zo zal je mining gun altijd deze recources verbruiken wanneer jij aan het minen bent. Net zoals ook je life support constant zijn middelen opgebruikt. Hierdoor zul je dan ook bijna constant aan het mijnen zijn zodat je alles weer kan bijvullen. Vooral in het begin kan dit lastig zijn, want dan beschik je nog niet over veel slots in je inventory waardoor dit dan ook erg snel vol zal zitten. Gelukkig kun je gaandeweg in je avontuur meer slots kopen, waardoor je dan ook steeds meer met je kan mee sleuren. Echter zal het helaas wel voorvallen dat het mijnen erg repetitief zal worden, aangezien je hier erg veel mee zult bezig zijn. Hierdoor kan de game dan ook met momenten erg saai worden.
Gelukkig draait de game niet enkel om het delven van recourses. Maar kan je ook planeten en flora en fauna gaan ontdekken. En dit is het deel waarin No Man’s Sky uitblinkt. Elk zonnestelsel bevat telkens weer nieuwe planeten om te ontdekken, die je vervolgens ook volledig kan gaan verkennen. Het leuke hieraan is dat je de zonnestelsels en planeten die jij ontdekt een naam kan geven, en vervolgens kan uploaden. In het begin is het da ook erg bevredigend om een leuke naam te geven aan de planeten die jij ontdekt. Ben je niet creatief genoeg om een naam te verzinnen, dan kan je opteren om de standaard naam te behouden die de planeet van de game zelf heeft gekregen. Je kan deze dan uploaden onder die naam, waarna jij toch nog steeds als de ontdekker van die planeet erkent zal worden. In principe kan je dan ook planeten en zonnestelsels tegenkomen die reeds bezocht zijn door andere spelers, waarbij je ook hun gekozen namen zal zien. Al kan het best voorvallen dat je tijdens jou playtrough nooit iets zal tegenkomen dat andere spelers ontdekt hebben. Ikzelf heb tijdens mijn playtrough nog gen enkele planeet tegengekomen die ontdekt is geweest door een andere speler. (ikzelf heb de game nu iets meer dan 50 uur gespeeld) Geen ramp natuurlijk, en begrijpelijk, aangezien er meer dan 18 triljoen planeten in deze game aanwezig zijn.
Vooral in het begin is het erg leuk om deze planeten te ontdekken, want telkens wordt jij getrakteerd op een totaal nieuwe wereld met een uniek uiterlijk en ecosysteem. Zo zijn er planeten waar het aangenaam vertoeven is vanwege zijn ideale temperatuur en omstandigheden. Daarnaast zijn er ook planeten waar je amper kan overleven. Deze zijn bijvoorbeeld veel te koud, enorm radioactief, of net enorm giftig. Hierdoor zal de Hazard Protection van je exosuit dan ook snel aftakelen, waardoor jij deze telkens zal moeten bijvullen met recourses zodat je kan overleven op die planeet. Wanneer je echter al vrij veel planeten hebt ontdekt zal je steeds vaker dingen tegenkomen die je al eens eerder gezien hebt. Het begint dan ook snel op te vallen dat alle planeten toch niet zo uniek zijn zoals je in eerste instantie dacht. Zo keren verschillende elementen uit de omgeving terug op andere planeten, hetzij dan onder andere omstandigheden en met een ander kleurenpalet. Op zich is dit niet storend, want het is bijna onmogelijk om op een zulk groot aantal planeten nooit gelijkenissen tegen te komen. Echter zorgt dit er wel voor dat het ontdekken en verkennen van planeten na een tijdje saai kan worden zodra de nieuwigheid ervan af is. Want na een tijdje ontdek je een vast patroon van gebouwen en nederzettingen dat zich op elke planeet herhaald.
Hetzelfde geld voor de flora en fauna die je kan ontdekken. In het begin is het erg leuk om een nieuwe diersoort te vinden, maar na een tijdje merk je dat ze vaak wel erg op elkaar lijken. Hoewel alle dieren random worden opgebouwd gebruiken ze vaak wel dezelfde onderdelen met een andere configuratie. Zo zal je merken dat veel dieren hetzelfde hoofd hebben, maar iets andere poten, of een ander klein verschil. Hierdoor wordt het net zoals bij planeten, het onderzoeken van dieren na een tijdje saai.
Een ander gebrek is de manier waarop jij je inventory en recourses kan managen. Of althans toch op Playstation 4 – waarop wij de game dan ook op speelden – Zo zijn de menu’s nogal omslachtig waardoor het langer duurt dan nodig zou moeten zijn om bijvoorbeeld je brandstof bij te vullen, dit had men evengoed met één druk op een knop mogelijk kunnen maken, in plaats van onnodig alles te moeten openen ( zoals bijvoorbeeld het menu van je motor) om vervolgens nog een ander menu te moeten openen om een brandstof te selecteren. Ook op grafisch vlak is de game niet meteen indrukwekkend, hoewel de game van ver mooi oogt zijn de textures niet altijd zo indrukwekkend weergegeven. Ook krijg ik op één of andere manier erg snel hoofdpijn bij het spelen van deze game, na wat opzoek werk op google zou dit hoogstwaarschijnlijk aan de FOV ( field of view) moeten liggen. Tot nu toe is No Man’s Sky de enige game waarvan ik degelijk hoofdpijn krijg, dus bij deze is iedereen gewaarschuwd die snel last heeft van de FOV in games. Een ander groot probleem is dat de game op Playstation 4 regelmatig last heeft van crashes, waarbij je dan meteen ook alles kwijt bent wat je had verzamelt na je laatste save.
Conclusie:
No Man’s Sky is vooral een game voor gamers die graag op verkenning uitgaan of die in het echte leven een grote interesse hebben in planeten en alles wat met de ruimte te maken heeft. De game is op zijn best wanneer je deze opzet om even te relaxen, in combinatie met goede muziek (en dan bedoel ik niet de muziek uit de game, maar een eigen playlist) No Man’s Sky lijkt dan ook vooral bedoeld te zijn als ontspannend tussendoortje, en voor gamers die eens iets anders willen dan een intensief verhaal. Verwacht echter geen al te uitgebreide gameplay, want dan kom je terug van een koude douche. No Man’s Sky is een leuke niche game maar dan moet je het wel echt te vinden zijn voor deze soort games.