Ergens tussen de late jaren 80 en begin jaren 90 was de NES een zeer populaire console. Zelf was ik nog vrij jong toen, maar mijn eerste game-ervaringen komen wel van Nintendo’s eerste home console rond die tijd. Er werden toen ook over heel de wereld NES-kampioenschappen gehouden, maar ik vermoed dat weinig mensen uit je buurt hier naartoe zijn geweest, laat staan er van afwisten. Gelukkig kunnen we de magie van deze kampioenschappen een beetje van thuis beleven, althans, zo wordt deze game verkocht. Maar weet Nintendo World Championships: NES Edition je dit gevoel ook effectief te geven?
Clash of the titans
Wie deze game wil kopen in de hoop een hele collectie aan NES-games te scoren, ga ik helaas al teleurstellen. Wat zit er dan wel in? Welgeteld 156 microgame uitdagingen die uit 13 NES-games gehaald zijn. Dit zijn vaak iconische momenten of stukjes uit de game die, met de nodige skills, enorm snel gedaan kunnen worden. Voor speedrunners is dit dus alvast een game om hun hartje bij op te halen. Er is uiteindelijk ook nog een grote “Legendary Trial”, die je vrijspeelt door minstens een A-ranking te halen in de speed trials. Wat deze legendarische uitdaging is, moet je wel zelf ontdekken natuurlijk. Onder deze 13 games vallen de volgende legendarische en gekende games, maar ook enkele die misschien iets minder gekend zijn:
- Super Mario Bros.
- Super Mario Bros. – The Lost Levels
- Super Mario Bros. 2
- Super Mario Bros. 3
- The Legend of Zelda
- Zelda II: the Adventure of Link
- Metroid
- Donkey Kong
- Kid Icarus
- Excitebike
- Ice Climber
- Balloon Fight
- Kirby’s Adventure
Precision required
De menu’s zien er overzichtelijk uit en de algemene presentatie is dik in orde. De games zelf zien en spelen exact zoals ze vroeger waren, inclusief slowdowns als er veel op het scherm gebeurt en clunky controls. Ook bepaalde bugs en exploits zitten er in, die het speedrunnen eens zo interessant maken. Deze games vereisen precieze controls, en dat zou in de handheld mode, waar geen vertraging is tussen input en uitvoering (in docked mode kan je lag-free Game Mode aanzetten), dus perfect moeten kunnen. Helaas zijn de Joy-Con niet de meest nauwkeurige controllers hiervoor. De analoge sticks zijn niet helemaal betrouwbaar voor zulke precieze inputs, de A en B knoppen staan wat vervelend en de D-pad (het kruisje voor de richtingen) is ook niet het meest nauwkeurig. Het is niet onmogelijk om er mee te spelen, maar je zal meer moeite hebben om snelle tijden neer te zetten. De ideale manier om te spelen, voor mij althans, was het gebruik van de NES-controller accessoire die Nintendo verkocht voor de Switch, of een pro-controller.
Er zijn drie verschillende modi beschikbaar, waarvan eentje offline te spelen en de andere online. In de Speedrun Mode kan je de 156 microchallenges een voor een uitproberen, maar je zal er wel wat muntjes voor moeten betalen om ze vrij te spelen. Van elk spel zijn er enkele uitdagingen reeds beschikbaar, en door te spelen verdien je muntjes om zo andere te kopen. Vervolgens heb je de World Championships en Survival Mode opties waarin je elke week kan deelnemen aan de huidige kampioenschappen. Laten we eerst even over de uitdagingen gaan, en dan komen we zo meteen even terug op deze twee online modi.
Fast & Furious
Elke uitdaging verschilt in doorlooptijd, zo zijn er die je in enkele seconden kan doen zoals de eerste paddenstoel uit het eerste level van Mario zo snel mogelijk grijpen, maar er zijn ook langere zoals de eerste Mario game volledig uitspelen (door middel van Warp pipes te gebruiken weliswaar). De kortste zijn de leukste, want je kan snel opnieuw en opnieuw proberen om toch maar enkele milliseconden sneller te zijn en je muscle memory te trainen voor de online challenges. Het helpt ook dat je gescoord wordt op je prestaties en dat je met een S-rank weet dat je een uitdaging voldoende onder de knie hebt om je online te meten met de beste. Wat wel interessant is, is dat je een demo te zien krijgt met een relatief optimale manier om de uitdaging te voltooien, en voor de moeilijkste uitdagingen krijg je een gedetailleerde uitleg die wat deed denken aan de Nintendo Power magazines van vroeger.
To be the very best
Zoals eerder gezegd heb je voor de online modi keuze tussen World Championships en Survival Mode. In de eerste worden vijf uitdagingen per week gekozen, waardoor je zeven dagen de tijd hebt om je snelste tijden hiervoor vast te leggen. Deze worden wereldwijd ingedeeld per geboorte jaar, iets wat je in het begin van de game of in de opties kan instellen. Dit is een leuke touch, want het voelt toch fijn aan om het op te nemen tegen dezelfde generatie als waarin jijzelf bent opgegroeid, al dan niet met diezelfde games. Helaas kan je op geen enkel moment het huidige leaderbord zien, en weet je dus pas na afloop hoe goed je het hebt gedaan. Dit zorgt er voor dat je een paar keer probeert om je snelste tijd neer te zetten, maar het geeft je verder geen reden om tijdens de week nog eens te kijken of je niet nog net een tandje bij moet steken. Wat ook een nadeel is, is dat je niet meer kan zien wat je ranking was van eerdere weken, enkel de laatst afgelopen ranking kan je raadplegen.
Daarnaast is er de wekelijkse Survival Mode, waar je 3 uitdagingen achter elkaar speelt (vaak dezelfde die in World Championships actief zijn die week). In deze uitdagingen neem je het op tegen ghost data van andere spelers, dit is dus niet live. Voor elke ronde moet je je bij de eerste zoveel plaatsen om te kwalificeren voor de volgende ronde. Deze mode is leuk, maar ook hier ben je weer vrij gelimiteerd tot de uitdagingen die voor die week geselecteerd werden. Je kan de Survival Mode wel meermaals spelen, telkens tegen andere spelers hun beste prestaties, maar dan is het meer om muntjes te verzamelen voor de verschillende collectibles te kopen. Deze is ook onderverdeeld in twee niveaus, de Silver en Gold, wat enkel impact heeft op de snelheid en skills van je tegenspelers.
Er is ook nog een Party Mode, waarin je lokaal tot met acht spelers kan spelen door verschillende uitdagingen of vooropgezette pakketten. Het grote nadeel is hier dat sommige spelers altijd een voordeel gaan hebben als ze de uitdagingen reeds kennen en al eens gespeeld hebben, waardoor het niet leuk is om telkens dezelfde speler te zien winnen, terwijl de rest moeite heeft om bij te benen. Je kan gelukkig wel er voor kiezen om elke microgame eerst een keer te testen alvorens voor punten te spelen.
Gotta collect ‘m all
Ten slotte wil ik het nog kort even hebben over de collectibles die je kan verzamelen in het spel. Voor een deel zal je heel wat muntjes, die ook nodig zijn om alle microgames te kopen, moeten bijeensparen terwijl je voor een ander deel gewoonweg de game moet spelen. Degene die je met munten koopt, zijn de pixel avatars die je als player icon kan gebruiken. Per NES spel kan dit aantal redelijk oplopen, en je kan avatars van de meeste personages in hun meest iconische poses kopen. De andere collectible is in de vorm van pins, die je naast je spelersnaam pint, en deze verdien je door opdrachten te voltooien. Een beetje zoals achievements dus. Er zijn in totaal maar liefst 501 player icons en 183 pins zijn er voor jou om te verzamelen!
Conclusie
Nintendo World Championships: NES Edition biedt een hele hoop microchallenges aan die de speedrunner in jou naar boven moet halen. Hoewel je dit perfect met de Joy-Cons kan doen, missen deze controllers wat precisie en is een pro-controller of de NES-controller accessoire sterk aangeraden. Zowat elk van deze 156 uitdagingen voelt als de perfect uitgekozen situatie om je skills te testen en je te pushen om steeds beter te worden. Een echt gevoel van een kampioenschap miste ik toch wel, zeker omdat je een week moet wachten op de uitslag van de huidige competitie die bezig is. Hier zou het leuk geweest zijn om op ieder moment de scoreborden te kunnen zien, of een top 10, om te weten of je nog een extra effortje moet doen om weer bovenaan te geraken. De Survival mode gaf iets meer het gevoel van mee te doen aan een wedstrijd, maar ook hier was de wekelijkse limitatie aan uitdagingen snel merkbaar. Ik zal de game zeker nog eens wekelijks opzetten, maar voor de rest vrees ik dat ik eerder naar andere games op mijn Switch zal grijpen, zoals de originele NES-games die in het Nintendo Switch Online abonnement beschikbaar zijn.
