Het einde van 2022 nadert alweer snel, waardoor het dringend tijd wordt om terug te blikken op het voorbije jaar en om eens te kijken met welke games onze redactie dit jaar het meest plezier heeft beleefd.
2022 is een bewogen en vooral intensief jaar geweest voor mij. We hebben een huis gekocht, ik ben voor de eerste keer papa geworden en het is dus een understatement om te zeggen dat mijn leven wat overhoop gehaald is, op een positieve manier wel te verstaan! Mijn backlog is dus enkel en alleen maar gegroeid, en alle tijd om te gamen ging integraal richting de titels die ik moest reviewen. Hierdoor heb ik toch weer wat toppers, en helaas ook wat minder leuke, kunnen spelen. Laten we eens in de lijst vliegen!
5. Pokémon Scarlet / Pokémon Violet
Het is niet verwonderlijk dat er, in een jaar dat er niet één maar twee nieuwe Pokémon games verschenen, toch een Pokémon game de lijst haalde. Het is ergens wat jammer dat ik deze niet hoger kan zetten, maar er zijn gewoon enkele performances issues waardoor de game voor mij niet de Game of the Year is geworden. Nochtans is deze Pokémon game dé beste uit de reeks tot nu toe, dankzij heel wat vernieuwingen, waaronder voornamelijk het meer open karakter van het verhaal en de vrijheid die je aangeboden wordt. De core van het vechten, vangen en verzamelen is onveranderd en blijft voor mij nog steeds een winnende formule.
4. Kirby and the Forgotten Land
Kirby games staan bij mij altijd gelijk aan een rustig en easy-going avontuurtje tussendoor, en Kirby and the Forgotten Land is daar geen uitzondering op. Kirby’s eerste echte 3D avontuur is op het eerste zicht een vrij simpele platformer die goed gekeken heeft naar de “recentere” Mario games (voornamelijk Super Mario Odyssey), maar eenmaal na de credits moest ik toch even die woorden terugnemen. Er waren al wat pittigere optionele challenge levels aanwezig in het spel, maar de post-game content is toch weer even wat anders en zorgde er voor dat ik mij toch wat meer moest focussen en mijn skills gebruiken om heelhuids het einde te halen.
3. Mario + Rabbids: Sparks of Hope
De vorige Mario + Rabbids game heb ik in één ruk van begin tot einde uitgespeeld omdat ik gewoonweg verslaafd was aan de gameplay. Het verhaal was niet zo heel erg meeslepend naar mijn gevoel, maar zorgde wel voor genoeg vertier tussen de gevechten door en de wereld was een vrij lineaire trek tussen alle content. Gooi dat allemaal overboord en kom met een veel interessanter verhaal, nog leukere gevechten en mechanics bovenop grotere en meer open werelden en het is niet verwonderlijk dat ik alweer aan mijn Switch gekleefd zat voor heel wat uren.
2. Elden Ring
Verbaast het iemand dat The Elden Ring in mijn top 5 staat? De enige verbazing is misschien dat hij op nummer 2 staat en niet op de eerste plaats, maar die reden is vrij simpel: ik heb nog veel te veel te zien en ontdekken in de game en ga tijdens mijn komend verlof hier terug in duiken om alles te ontdekken wat er te ontdekken valt. En ook omdat mijn nummer 1 een JRPG is, wat nu net mijn favoriete game genre is.
1. Xenoblade Chronicles 3
Het is niet alleen omdat deze game een JRPG is of de meeste uren van mijn collectieve game-tijd van 2022 omvat, maar ik heb enorm genoten van Xenoblade Chronicles 3. Vorig jaar kon ik hetzelfde zeggen van de remaster van de eerste Xenoblade Chronicles, en ik was dus ook enorm hyped voor deze game. Deze hype werd gelukkig volledig ingelost met een fantastisch verhaal, geweldig class systeem en combat die niet snel ging vervelen. Of het nu de main missies waren of de vele side quests, ik kon er maar niet genoeg van krijgen en zelfs na dat de credits over het scherm rolden wilde ik nog door blijven spelen en kijken of ik nog plekjes en side quests kon ontdekken. Gelukkig staat er nog DLC geplanned met extra verhaal en content. Laat maar komen!
Haalden de top 5 net niet
Het was een moeilijke dit jaar om slechts een top 5 samen te stellen, ik denk dat ik gemakkelijk aan een top 10 of zelfs 15 zou zijn geraakt, zoveel goede games die, voor mij persoonlijk, de revue zijn gepasseerd. Hieronder toch enkele die ik zeker nog wilde vermelden, en geloof me, ik had er gerust nog een hele lijst extra aan willen toevoegen!
- Splatoon 3: Splatoon 3 is voor mij wel dé multiplayer game geweest van het jaar, met een erg leuke (vooral skill-based) single player die nieuwe spelers de kneepjes van het vak gaandeweg leren.
- Stranger of Paradise: Final Fantasy Origin: Deze “Devil May Cry”-achtige spinoff op Final Fantasy was een aangename titel om door te spelen en de ontknoping van het verhaal was toch wel een top momentje. De DLC heb ik me nog niet aangeschaft, maar staat wel op de backlog om ooit aan te schaffen (als er nog geen fysieke versie verschenen is tegen dan met alles op en aan).
- World of Warcraft: Dragonflight: MMORPGS heb ik altijd graag gespeeld, maar het ontbreekt me helaas altijd aan tijd om er genoeg aandacht aan te besteden. Dragonflight was echter zodanig leuk en de beste uitbreiding sinds lange tijd voor mij.
- Pokémon Legends Arceus: Het was een genot om de eerste keer echt vrij rond te kunnen lopen en Pokémon te vangen door te sluipen en Pokéballen te gooien zonder dat je per se moest vechten en de Pokémon verzwakken (hoewel dit vaak nog wel nodig was). Het was dan ook moeilijk om de keuze te maken tussen deze game en Scarlet/Violet om de vijfde spot in mijn lijst te verzilveren.
- Lego Star Wars: The Skywalker Saga: Lego-games worden thuis altijd met veel plezier onthaald als multiplayer game, en als grote Star Wars fan was ik enorm blij om deze te kunnen spelen. Het was ook een aangename verrassing om te zien dat de core gameplay toch een beetje aangepast was om toch een beetje een nieuwe ervaring te geven.
- Return to Monkey Island: Ik ben een grote fan van Point-and-Click games, en met de Monkey Island franchise heb ik me altijd enorm weten te vermaken.
- Crisis Core – Final Fantasy VII Reunion: Deze game is zowat mijn favoriete game geweest op de PSP, ik was dan ook enorm blij om deze titel opnieuw te kunnen beleven. Het is voor mij moeilijk om een remaster in de top 5 te plaatsen, omdat de ervaring van de eerste keer een spel te ervaren niet te vergelijken valt en ik dan liever een nieuwe ervaring opneem in mijn jaarlijkse top 5.
Teleurstelling van 2022:
Various Daylife
Een teleurstelling is misschien wat kort door de bocht en een beetje hard voor deze game, maar als ik er toch eentje moet kiezen is het helaas deze. De grote reden hiervoor is omdat de game eigenlijk een remaster is van een mobile game, waardoor de game al een erg repetitieve aard heeft en vooral bedoeld is om in korte sessies te spelen met rusttijden tussen. Hierdoor had ik toch wat meer moeite om, voor de zeldzame momenten dat ik wat langer kon spelen, deze game aan te zetten en er enkele uren van te genieten. Dan is de keuze snel gemaakt om een andere game op te starten.
