Sommige indietitels vallen onmiddellijk op. De grafische stijl, de speelmogelijkheden, het algemene gevoel als je het spel opstart… ‘My memory of us’ is er zo eentje. Waarom? Dat gaan we nu samen ontdekken, ga je mee?
Vertrouwde stem
Vanaf speelminuut 1 heb je door: dit is een serieuze game. Ze is in een zwart/witte, cartoon-achtige stijl van de jaren 30 gemaakt. Met uitzonderingen van rood, die de belangrijke voorwerpen en nuances van het verhaal zullen markeren die we nodig hebben. Het verhaal word verteld door een oude bibliothecaris die wel héél bekend klinkt. Het is dan ook sir Patrick Stewart, die we kennen van kaskrakers als Star trek The Next Generation en de X-men franchise. Deze warme stem word getriggerd als hij een jongetje in zijn boekenwinkel krijgt die hem doet denken aan een vriend van hem in zijn jeugd. Samen met deze vriend worden we meegenomen naar een fictief land dat op het punt staat om aangevallen te worden door moordlustige robots. Daar ontmoet deze vriend een meisje die hem mee zal sleuren in een groots avontuur.
Vertrouwd verhaal
Mocht het verhaal vertrouwd aanvoelen, dat klopt. De robots zijn immers een metafoor voor Nazi’s en het fictieve land is eigenlijk Polen dat tijdens de tweede wereldoorlog bezet werd. De rest van het verhaal word verteld door tekstballonnetjes en herinneringen in de vorm van een foto die je her en der vind en waar je de informatie van de persoon in kwestie mee krijgt. Deze zijn allemaal verzetsstrijders uit Polen die op deze manier een voetstuk krijgen.
De game zelf dan! Dit is een puzzelgame met platform elementen, waarbij je een situatie word voorgeschoteld die je gemakkelijk kunt oplossen. Je hebt twee personages die elk hun eigen vaardigheden hebben. Met de een kun je rennen en met een katapult schieten en met de andere kun je sluipen en dingen stelen. Verdeeld in hoofdstukken duik je van de ene puzzelsituatie in de andere mini game, waarbij het aangegeven is om zelf te ontdekken wat de bedoeling juist is. Hier zijn absoluut geen hulp of aanwijzingen nodig. Na een tijdje heb ik dan ook door dat dit eerder een spel voor kinderen is maar dat mag voor de rest de pret niet drukken. Daardoor heb ik meer tijd om mij in te leven in het verhaal.
Vertrouwde game
Zonder al te veel te forceren ben je eigenlijk vrij snel door deze game heen gefietst. Misschien zul je nog eens opnieuw beginnen, om opnieuw de sfeer op te snuiven. Ja, de puzzels zijn gemakkelijk maar tegelijk worden ze gecompenseerd met unieke elementen (de draaischijf van een telefoon die je ziet terug klikken bijvoorbeeld) die behoorlijk divers zijn. Het zijn dezelfde patronen maar ze worden goed afgewisseld door gebruik te maken van de karaktertrekken van de personages.
Wat dan op zich een minpuntje is, is dat de omgeving en de lokale geschiedenis niet altijd ten volle word benut ten opzichte van de puzzels. Maar laat ons daar niet over struikelen.
Conclusie
‘My memory of us’ is een fijne puzzelaar voor de jongere gamer die een serieus onderwerp aansnijd en de vele (al dan niet gevallen) helden van het Poolse verzet op een voetstuk wil plaatsen. Dankzij het kiezen voor een zwart/witte omgeving met een rode draad geeft ze aan wat de belangrijkste dingen zijn om te onthouden. Een indie-aanrader met andere woorden.
