Koningen, koninginnen en andere vormen van monarchie komen we tegen op allerlei vlakken en punten. Vooral in films, waar ze meestal gelinkt zijn aan oppermachtige personen, zien we die rol als indrukwekkende positie. Wij zijn gewend om een koningshuis te hebben, hoewel de rol van de monarchie veranderd is door de jaren heen. Ook in allerlei games vinden we een hiërarchie met een koning en/of koningin aan de top. Het meest bekende en gespeelde spel is misschien wel het schaakspel waar op zijn beurt ook weer regelmatig naar wordt verwezen. Hoe vaak zien we raadgevers, ridders te paard en defensieve spierbundels die eigenlijk een hint zijn of zelfs minder subtiel verwijzen naar de loper, paard, pion of toren uit het schaakspel? Ik heb een verse lading verwijzingen en hiërarchie voor jullie uitgeprobeerd onder de naam ‘Monark’. Eens zien of de game even gevarieerd en strategisch is als mijn geliefde schaakspel waar ik zo fan van ben.
Bij een RPG speel je zowat altijd de held en moet je, zoals van je wordt verwacht, de wereld redden. Natuurlijk omdat dit je lotsbestemming is of omdat jij de enige bent die er de juiste vaardigheden voor heeft. Het is natuurlijk in het belang van het spel, maar als je er over nadenkt is het best ongeloofwaardig dat er slechts 1 persoon geschikt of nodig is om van begin tot einde de vernietiging van de planeet te voorspellen en tegen te houden. Misschien iets meer geloofwaardig is het als je niet de hele wereld, maar je school probeert te redden.
I’m your king
Wanneer we de game opstarten, ontwaak je als student in de Shin Mikado Academy. Je bent een mannelijke student zonder geheugen die ontdekt dat zijn school te kampen heeft met paranormale activiteiten. Er heeft zich een barrière gevormd rond het domein en in de gebouwen hangt een soort mist die iedereen die er in ronddwaalt langzaam doet wegzakken in ‘madness’. Je zit met andere woorden, samen met alle andere studenten en docenten van de school, volledig gevangen. Natuurlijk trek je de stoute schoenen aan en merk je al snel dat de mist eigenlijk komt van ‘the Otherworld’. Deze wereld is het rijk van de Daemons waar de 7 sterksten ‘Monarks’ worden genoemd. Deze zijn allen gelinkt aan één van de 7 hoofdzondes. Elke Monark heeft een pact gesloten met een mens die hierdoor een pactbearer wordt met indrukwekkende en uiteenlopende krachten. Zij zijn hiermee ook de oorzaak van de mysterieuze mist en madness op school. Al snel ontmoet jij een Monark genaamd Vanitas die zich aan jou bindt waardoor je de strijd aan kan gaan met andere Pactbearers. Gelukkig doe je het weeral niet alleen en zijn er ook pactbearers die je vergezellen en heb je enkele skeletten genaamd Fiends ter beschikking die je voor je kan laten vechten.
Grab your phone
Zowat alles wat je wilt raadplegen of veranderen kan je doen via je telefoon. Je smartphone staat vol apps die je voorzien van een kaart, een encyclopedie vol verzamelde informatie, persoonsgegevens en mogelijkheden om jezelf en je teamgenoten te upgraden en nog veel meer. Een belangrijk aspect in deze game is om ook effectief te bellen met je telefoon, hoe bedenken ze het he. Door bepaalde nummers te vormen bereik je immers the Otherworld waardoor je zelf een gevecht opstart. Deze gevechten heb je nodig om uitrusting te vinden voor je Fiends en Spirit te verdienen. Spirit is in deze game je krediet waarmee je zowel items kan kopen als je abilities kan ontgrendelen. Hier kom ik later nog op terug. Deze telefoonnummers vind je doorheen je verkenningstochten en door het verslaan van bepaalde vijanden. De nummers blijven trouwens beschikbaar doorheen de rest van het spel waardoor je deze kan hergebruiken om te trainen en je levels te grinden. De tegenstanders die je oproept door het bellen van zo’n nummer groeien trouwens mee naargelang je verhaal vordert waardoor je alle nummers eigenlijk kan blijven hergebruiken zonder een reeks overbodige nummers op te bouwen. Deze nummers voorzien je echter niet van een uitgebreid aanbod aangezien erg veel gevechten enorm op elkaar lijken door meerdere factoren. De omgeving blijft eerst en vooral altijd hetzelfde met dezelfde elementen, je vijanden vertrekken allemaal van zowat telkens van dezelfde positie en daarbij gelijken deze allemaal enorm op elkaar. Elke vijand, met uitzondering van de pactbearers en hun monark, is een wandelend skelet met een accent op wat variatie op zijn hoofd, torso en/of benen. Hoewel er hier, zeker van kortbij, wel wat variatie en verschil in zit, is elk gevecht opnieuw een aanval op een hoopje botten. Meer variatie was absoluut een pluspunt geweest en zou de visuele sleur aangenaam doorbreken.
The mist
Doorheen het spel kom je erg regelmatig in zones die doordrongen zijn met de onheilspellende mist. Dit beperkt zich altijd tot een verdieping van elk gebouw dat je kan vinden op de campus. Deze moet je mistvrij maken door per verdieping je weg te vinden door de mist en de verbinding te vinden met the Otherworld. De mist zorgt ervoor dat iedereen die er in staat langzaam zijn verstand verliest. Voor jouw wilt dit zeggen dat je onderaan je scherm een teller ziet vol lopen. Bereikt deze 100%, dan is het onmiddellijk game over. In de mist kom je daarbij ook alleen mensen tegen die zich buitengewoon vreemd en wat onvoorspelbaar gedragen. Terwijl je in de mist rondloopt kan je ook een telefoontje ontvangen genaamd een ‘Death Call’ uit the Otherworld om door een krachtige tegenstander te worden uitgedaagd en te worden verpulvert. Natuurlijk ga je hier best niet op in, maar het brengt een bijkomend probleem met zich mee. Terwijl je dit onheilspellend telefoontje ontvangt worden andere mensen rond je agressief en zullen ze je achtervolgen en aanvallen. Het hele gebeuren geeft een kleine horror-vibe maar dit is eigenlijk slechts miniem. De meter van de mist die je bekruipt is heel makkelijk terug op 0 te zetten door een fast travel te doen naar de dokter die aanwezig is op het domein. De death call die je omgeving agressief zou maken naar jou toe kan je makkelijk omzeilen door zelf naar een nummer te bellen waardoor deze death call stopt voor altijd. Natuurlijk allemaal best makkelijk te omzeilen en daarbij ook de, strategisch gezien, beste keuze. Het neemt het kleine horroraspect echter compleet weg aangezien de spanning volledig uit de situaties zijn gezogen. Het verandert de verkenningstocht in een eentonig wandeltochtje die je af en toe moet onderbreken met een bezoek aan de dokter om je meter terug op 0 te zetten. Door de spanning weg te nemen van het moment, wat je nogmaals bijna strategisch verplicht bent, valt je ook op dat je eigenlijk continue van de ene lege, saaie en grijze gang naar de volgende wandelt om af en toe een klaslokaal binnen te springen waar evenzeer weinig tot niks in variatie en aankleding te bespeuren valt.
Power for everybody
Natuurlijk wil je, als je je gevechten wilt blijven winnen, zorgen dat je sterk genoeg bent. Dat doe je in deze game door je vaardigheden te kopen en per aangekochte vaardigheid een level te groeien. Uiteraard groeien je stats bij elk level mee waardoor het belang van een hoog genoeg level je niet kan ontgaan. Op zich vond ik dit in het begin best aangenaam en had ik de indruk dat ik mijn personages kon maken en schikken zoals ik dit zelf wou. Dit is immers wat er meestal voor ogen wordt gehouden als je je vaardigheden kan kiezen en kopen. Al snel kwam ik er echter achter dat er slechts een beperkt aantal keuzes ter beschikking waren en dat ik mijn Spirit moest uitgeven aan, voor mijn speelstijl alvast, overbodige vaardigheden. Ik moest immers stijgen in level om mijn stats te doen stijgen, maar het verschil tussen de kost van de vaardigheden die ik wou was oneerlijk groot. Hierdoor merkte ik op dat ik, zoals ongetwijfeld elke speler, op dat moment werd verplicht om te investeren in de skills die ik kon betalen om tot een hoog genoeg level te komen. Met andere woorden is het spel bij elke speler zowat hetzelfde en is de aankoop en verdeling van je skills slechts bedrog. Elke speler komt dus, met enkele uitzonderingen, met hetzelfde personage op de proppen.
Daarbij heb je slechts 1 gedeelde pot met Spirit voor iedereen. Dit is niet ongebruikelijk aangezien het ook je geld is in de game, maar het betekent ook dat je aanzienlijke bedragen moet bezitten om iedereen op level te houden. Al snel heb je een enkele menselijke partners en een handvol Fiends die je bijstaan. Daarbij verloopt het verhaal ook nog zo dat je enkele individuen enkele keren voorlopig achterlaat. Dit betekent dat je voor al die personages een inhaalmanoeuvre moet uitvoeren om ze mee op level te krijgen wanneer je ze terug kan en wilt gebruiken. Ook nieuwe leden van je team beginnen terug op level 1 waardoor Spirit al snel een zeldzaam en begeerd goedje wordt. Natuurlijk waren al die telefoonnummers nog beschikbaar en kon je gevechten opnieuw aangaan om Spirit te verdienen. Tijd dus om te grinden en geloof mij, tijd zal je hier in steken. Dit is ook het onevenwicht waarmee de game jammer genoeg mee kampt. Doorheen je avontuur, wanneer je door de mist loopt en je zoekt naar de oplossing om deze te doen opklaren, heb je eigenlijk slechts 1 spontaan gevecht, en dat is op het einde van de verdieping. Al de rest is volledig bewust gekozen en opgestart. En nogmaals, zeker naargelang het spel verder verloopt en je dus meer Spirit nodig hebt, je zal dit vaak en herhaaldelijk doen.
7 deadly egos
Doorheen het spel leer je jezelf aanzienlijk beter kennen. De 7 hoofdzondes komen regelmatig terug op allerlei vlakken, al dan niet op manieren dat je zou verwachten. Zo is je hoofdpersonage zijn Ego voorzien van 7 takken die elk gelinkt zijn aan de hoofdzondes. Door deze te doen stijgen ben je onder andere in staat om kleine sidequests te doen die op hun beurt weer effect hebben op je team hun stats. Zo hebben andere leerlingen kristallen gevormd over het domein die je kan verpulveren als je eigen ego groter is dan die van hun. Maar hoe doe je je eigen Ego stijgen? Wel, voor de één of andere reden wordt je, door vriend en vreemde in het spel, regelmatig een psychologische test voorgeschoteld. Soms is dit slechts 1 vraag, soms een reeks vragen die elkaar opvolgen en beïnvloeden, maar het is altijd met de uitkomst dat er zich een beeld vormt van jou en je Ego naargelang stijgt. Zijn je antwoorden vooral gericht op een jaloerse of juist een luie houding, dan zal je die kant van je Ego zien stijgen. Het is dus het typische ‘er zijn geen foute antwoorden’-gesprek, maar door een evenwichtige en doordachte aanpak te hanteren tijdens vragenreeksen kom je wel eens op een resultaat uit dat meer vruchten afwerpt dan een ander.
Conclusie
De game heeft, ondanks zijn op het eerste zich creatieve aanpak, toch een reeks minpunten te verwerken. Het gebrek aan (duidelijke) variatie in je omgeving, de gevechtsarena en tegenstanders, is er voor mij zowat de grootste van. Daarbij kom je al snel tot de conclusie dat de game eigenlijk weinig keuzes en mogelijkheden laat en je verplichten om je een bepaald pad te volgen als je succesvol wilt zijn en blijven in je stats en levels. Enkel de psychologische tests doorbreken deze formule en voorzien je van een gevoel van eigenheid en keuzevrijheid. Indien je het spel met mate speelt en je hem afwisselt met een andere game zouden deze elementen echter minder storen en krijg je opeens een spel dat wel aangenaam is om te doorlopen. Het feit dat het spel zich op een relatief terrein afspeelt en je doel altijd heel makkelijk te achterhalen is, maakt wel dat dit mogelijk is. Wie een diepgaande RPG wilt met een meeslepend verhaal zit echter maar half goed aangezien de eenvoud van de titel je snel zal inhalen en teleurstellen. Ook liefhebbers van een horrorvibe zullen wat teleurgesteld uit de bus komen aangezien deze sfeer even vluchtig verdwijnt als dat hij opkomt.