Marvel vs. Capcom: Infinite is het langverwachte vervolg op Marvel vs. Capcom 3: Fate of Two Worlds. Het is altijd leuk wanneer Marvel en Capcom samen werken aan een game die beide universa samenvoegt. Net zoals veel gamers keek ik dan ook enorm uit naar deze nieuwe titel, ikzelf ben dan ook al een fan sinds de eerste game uit 1996, X-Men vs. Street Fighter. Die game was dan ook de start van een lange reeks geweldige fighting games waarin je zowel met de helden en schurken uit de Capcom games kan vechten.
Marvel vs. Capcom: Infinite is weer een sterke fighting game geworden en dit met de nodige vernieuwingen. In deze game speel je niet langer in teams van drie karakters. Deze keer zullen de gevechten in 2 Vs. 2 formaat uitgevochten worden. Voor veel fans, inclusief mezelf was dit even slikken, maar in de praktijk is dit zeker geen downgrade. Wat wel een beetje als een downgrade aanvoelt is het kleinere aantal beschikbare personages, waarbij er maar enkele nieuwe gezichten aanwezig zijn. Hoewel deze nieuwe personages zeer goed passen bij de game, kunnen ze er toch niet voor zorgen dat enkele andere personages niet gemist worden. Extra pijnlijk is bijvoorbeeld het feit dat er geen personages uit het X-Men universum beschikbaar zijn, zeker als je naar de roots van deze reeks kijkt. Hoewel dit jammer is kan ik Capcom en Marvel dit natuurlijk niet kwalijk nemen. Dit ligt eerder aan het feit dat Marvel en Disney momenteel in een rechten dispuut zitten met Fox over de film licenties, waardoor deze personages niet gebruikt konden worden in deze game. Jammer, maar weinig aan te doen natuurlijk.
Capcom heeft gelukkig geleerd van het Street Fighter V launch fiasco. Wie deze zich nog goed herinnerd weet ongetwijfeld dat SFV verre van klaar was bij diens release. Zo ontbraken er speelmodes en beschikte de game nog niet over een uitgebreid verhaal. Goed, deze punten heeft men nadien natuurlijk aangepakt met gratis updates, maar dan had men beter de release wat naar achter geschoven om de game pas uit te brengen wanneer deze volledig afgewerkt was. Dit probleem is gelukkig niet aanwezig in Marvel vs. Capcom: Infinite. De game zit boordevol content, inclusief een vermakelijke Story mode.
The Fate of Two Worlds
In de Story mode zullen onze helden uit zowel de Capcom games als uit het Marvel universum samenwerken om schurken uit beide universa te verslaan. Beide universa zijn samengevoegd tijdens het convergence event. Helaas is dit niet het enige dat wordt samengevoegd, maar ook twee schurken, fuseren tot één super schurk, die de helden zullen moeten zien te verslaan. Want deze super schurk is erin geslaagd om enkele Infinity Stones te pakken te krijgen, en probeert uiteraard ook de resterende stenen te vinden. Dit zal je dan ook moeten zien te vermijden in de Story mode.
Elk personage zal aan bod komen in de Story mode, waardoor je alvast een voorsmaakje krijgt op elk beschikbaar personage. Het verhaal is niet zo erg hoogstaand en voelt eerder aan als filler materiaal, maar ondanks dat gegeven is het verhaal zonder twijfel vermakelijk. De interactie tussen de verschillende Capcom en Marvel personages is geweldig om zien. Denk bijvoorbeeld aan Ryu die de Hulk tips geeft over zelfbeheersing en meditatie. Of Morrigan Aensland die een boontje blijkt te hebben voor Ghost Rider. Verwacht echter niet een erg uitgebreide story mode zoals in bijvoorbeeld Injustice 2, zo lopen de cut-scenes bijvoorbeeld niet vlot over in een gevecht. Toch blijft deze mode van het begin tot aan het einde interessant vanwege gevechten met aangepaste win condities. Zo zal je soms meerdere Ultron drones moeten verslagen, of krijg je een extra sterke tegenstander voor de kiezen waar je tijdens het gevecht net wat meer strategie zal tegen moeten gebruiken. Wat af en toe wel storend kan werken is het feit dat er regelmatig laadschermen tussen de scenes door verschijnen, waardoor de flow van het verhaal wordt gebroken.
Fight!
Naast de Story mode bevat de game natuurlijk nog andere spel modi. Zo heb je in deze game ook de beschikking over een klassieke Arcade mode, die zelfs hedendaags nog steeds voor veel plezier kan zorgen. naast deze mode kan je het natuurlijk ook oefenen in de training mode, het offline tegen vrienden opnemen, of – wanneer je geen vrienden hebt – gewoon versus matches spelen tegen een cpu tegenstander. Verder kan je natuurlijk ook online het gevecht aan gaan tegen andere spelers, maar daar zal ik het dadelijk even over hebben. Tenslotte is er ook nog de Mission mode, deze mode is in wezen een tutorial waarin je alle gameplay elementen kan leren. Daarnaast zijn er ook voor elk personage missies, waarin je diens speciale moves moet uitvoeren. Hierdoor leer je dan ook alle moves en mogelijkheden van het gekozen personage. Dit is dan ook een erg handige mode wanneer je beter wil worden in deze game. Hier mogen andere fighting games in mijn ogen dan ook een voorbeeld aan nemen, want dankzij deze mode kan je de game en je favoriete personages op een speelse en uitdagende manier leren.
Online
Online kan je kiezen om ranked of casual matches te spelen, zoals tegenwoordig ook de norm is in de meeste fighting games. Je kan dus ook gewoon voor je plezier online vechten, zonder je zorgen te hoeven maken over je ranking. Marvel vs. Capcom: Infinite bied echter nog een extra optie, namelijk de Beginner league. Hier kunnen beginnende spelers ranked spelen tegen tegenstanders van het zelfde niveau. Want hier kunnen enkel gamers van rank 14 of lager aan deelnemen. De perfecte plek om aan je online avontuur te beginnen. persoonlijk vind ik dit ook een erg goede keuze van Capcom, want op deze manier schrikt het nieuwe spelers minder af om online ranked te gaan spelen. Als laatste optie kan je ook lobby’s aanmaken en joinen, waardoor je ook prive matches kan organizeren met vrienden. Al kan je een lobby ook gewoon open zetten, zodat iedereen deze kan joinen.
Helaas heb ik de game echter niet online kunnen uitproberen. Hoe vaak ik ook naar spelers zocht in eender welke mode, nooit ben ik erin geslaagd om ook maar één enkele speler te vinden op Xbox One. Het enige dat ik éénmalig ben tegengekomen was een player lobby, maar deze kon ik niet joinen… Voor een game als Marvel vs. Capcom: Infinite is dit natuurlijk erg teleurstellend. Blijkbaar zou het hier om een bug gaan, althans zo is mij ondertussen verteld. Zo zou je het kunnen oplossen door weer naar het main menu te gaan, en terug naar de online modes, maar dit werkte dus niet voor mij. Indien het daadwerkelijk om een bug gaat (wat ik ook degelijk vermoed), zal er niets anders op zitten dan wachten op een patch. Jammer, want in een fighting game zoals deze wil je tenslotte je skills testen tegen andere spelers.
Verder ben ik ook een beetje teleurgesteld op het gebied van graphics. Goed, het is nu ook niet zo dat de game er lelijk uit ziet, maar het ziet er allemaal nogal flets en generiek uit. Het probleem ligt hier volgens mij aan het feit dat de personages vrij realistisch zijn weergegeven. In Marvel vs. Capcom 3 had alles nog een unieke cartoony, shell shaded look, iets wat nu dus duidelijk niet aanwezig is. En persoonlijk kwam dit bij mij veel indrukwekkender over. Verder zorgden de shell shaded looks ook voor een unieke sfeer, iets wat nu toch wel wat ontbreekt.
Infinity Stones
Gelukkig draait een fighting game niet enkel om verhaal en graphics, maar wel om de gameplay. En deze is gelukkig nog steeds zeer sterk. En dit zowel voor nieuwkomers als veteranen uit deze reeks. Zo kan je via de control options kiezen om easy combo’s op te zetten, waarna je via de light punch knop simpele combo’s kan opbouwen. Ook de super jump kan je automatisch laten uitvoeren, net als versimpelde special moves. Let er echter wel op dat deze opties automatisch aan staan, wil je de game spelen zonder bij je hand vastgehouden te worden, dan zul je deze opties zelf nog even moeten uitschakelen. Een leuke nieuwigheid is de advanced guard. In tegenstelling tot gewoon blokken kan je hiermee de tegenstander terug pushen, of wanneer je deze advanced guard goed timed, projectielen terugkaatsen.
Zoals ik in het begin van deze review al wist te vermelden, speel je deze keer in teams van twee personages in plaats van drie. Deze keer beschik je over de Infinity stones, welke je een beetje als derde personage kan beschouwen. Elke Infinity stone beschikt over twee unieke mogelijkheden die je tijdens een gevecht kan inzetten. Zo heeft elke Infinity stone een ability die je wanneer je maar wil tijdens het gevecht kan inzetten. De Soul stone heeft bijvoorbeeld als functie dat je life kan leechen bij je tegenstander, en zo zelf je levensbalk opnieuw kan aanvullen. Dit is vooral handig bij personages die op zich weinig health hebben. De time stone geeft je dan weer de mogelijkheid om te teleporteren, waardoor je een traag personage, zoals Hulk toch snel over het speelveld kan laten voortbewegen.
De Infinity stones beschikken ook over een eigen power meter. Wanneer deze meter voldoende gevuld is kan je de kracht van je geselecteerde stone gebruiken. Ook hier geld dat elke infinity stone zo zijn eigen ultieme kracht heeft. Met de Space stone kan je zo bijvoorbeeld iemand tijdelijk vastzetten in een beperkt gebied, waarna deze speler niet van karakter kan switchen, en een erg beperkt beweegveld krijgt. met de Mind stone krijg je dan weer het effect dat je super meter constant wordt aangevuld, wanneer deze stone geactiveerd is. Voor elke match zal je kunnen kiezen welke stone je zal gaan gebruiken, waardoor er een strategisch element aan de gevechten wordt toegevoegd.
Conclusie
Marvel vs. Capcom: Infinite is wederom een sterke fighting game geworden met een sterke cast. Toch voelt de kleinere character roster, en het ontbreken van X-men personages aan als een groot gemis. Ook op grafisch gebied gooit Marvel vs. Capcom: Infinite geen hoge ogen, de game oogt niet erg indrukwekkend. Persoonlijk was ik dan ook meer fan van de cell shaded looks uit de vorige game. Gelukkig is gameplay nog steeds het belangrijkste element in een fighting game, en op dit gebied is de game dan ook nog steeds op zijn best.
