Nintendo heeft nog een heel arsenaal aan games liggen die hun weg naar de Nintendo Switch nog kunnen vinden, en ditmaal is het de beurt aan Mario vs. Donkey Kong. In deze reeks zijn er meerdere games verschenen, maar hier spreken we van een port (nuja, meer een remake) van de originele Game Boy Advance versie uit 2004. Waarom ze niet voor de nog iconischere Donkey Kong uit 1994, voor de originele Game Boy, zijn gegaan is me nog steeds een raadsel, want die game zou ik absoluut wel in een modern jasje willen zien. Maar dat wil niet zeggen dat deze game geen goede keuze was, toch?
Klepto-monkey
Het verhaal, voor zover dat echt de grote drijfveer moet zijn voor een leuke platformer, begint wanneer Donkey Kong een reclame op de televisie ziet over een nieuw speeltje dat op de markt verschijnt. Deze Mini-Mario opwindspeeltjes vallen onmiddellijk in de smaak bij Donkey Kong en hij wil er natuurlijk een hebben. Helaas blijken alle Mini-Mario’s reeds uitverkocht te zijn, maar dan valt Donkey Kong zijn oog op de fabriek waar ze gemaakt worden en beslist om het minder nobel aan te pakken en hij steelt een zak vol speeltjes. Uiteraard laat Mario dat niet zomaar gebeuren, en zet hij de achtervolging in!
Bigger and better
De game heeft uiteraard een grafische make-over gekregen, wat wel mag voor een 20 jaar oude game natuurlijk. De rest van de charme, de level lay-outs en meer is nog altijd hetzelfde gebleven. Toch heeft Nintendo er voor gezorgd dat er wat meer moeite is gestoken in deze remake naast een grafische make-over. Zo zijn er 2 volledig nieuwe werelden toegevoegd: Slippery Summit en Merry Mini-Land. De eerste is een sneeuw wereld waar de gimmick, je kan het al raden, ice physics zijn. Je weet wel, dat je even blijft door schuiven en niet onmiddellijk stil staat als je stopt met bewegen. In Merry Mini-Land krijgen we warp boxes die de levels een stuk interessanter en uitdagender maken.
Daarnaast is er nu ook een co-op mode, al is deze echter enkel lokaal te spelen. De tweede speler kan Toad besturen met, zoals dit meestal gaat in Mario games, een Joy-Con of een andere controller. De game werkt ook niet met een split screen set-up, maar de camera zoomt uit wanneer Mario en Toad te ver uit elkaar zijn.
Verder zijn er ook nog een deel quality of life improvements. Zo zijn er blokken die verdwijnen wanneer je er overheen loopt, en normaal bleven deze ook weg. Nu komen deze echter terug. Daarnaast is het nu ook mogelijk om de hamer meermaals te gebruiken, welke in het origineel ook verdween na één keer te gebruiken. De grootste verandering is de mogelijkheid om te kunnen kiezen tussen de “Classic” en de “Casual” moeilijkheidsgraad, waardoor spelers van elk niveau kunnen genieten van de game. In deze mode kan je vaker geraakt worden en is er geen timer om rekening mee te houden.
Not your average Mario
Mario’s moves in deze games zijn niet wat je van hem gewoon bent. Aan de ene kant zou je kunnen zeggen dat Mario wat minder acrobatisch of mobiel is, aangezien hij geen walljumps, long jumps en andere moves kan. Maar hier kan hij dan weer andere leuke kunstjes zoals op zijn handen staan en zo hoger springen. Op zich is dat hier ook geen probleem, want de levels zijn kleinere, vooral op puzzels gerichte, levels die soms als een mini-escaperoom aanvoelen.
Zowat elke wereld is opgedeeld uit verschillende soorten levels. Eerst zijn er 6 levels die elk in 2 delen zijn opgedeeld. In het eerste deel moet je de sleutel vinden en naar de deur brengen, terwijl je in het tweede deel de Mini-Mario moet vinden. Daarna is er een 7de level waarin je de Mini-Mario’s naar de letters “TOY” moet brengen om ze dan in een speelgoedkist te laten springen. Hier volgen de Mini-Mario’s je en moet je er voor zorgen dat ze niet ergens in vallen of tegen een vijand op lopen. Het laatste level is steeds een gevecht tegen Donkey Kong. En dit doe je in meerdere werelden achter elkaar.
Als je eenmaal het spel uitgespeeld lijkt te hebben, komen er nog een deel moeilijkere varianten van alle levels waardoor je in totaal, inclusief 2 extra uitdagende werelden met losse levels waar je een Mini-Mario naar de deur moet begeleiden, uiteindelijk 136 levels hebt overwonnen. Als je nog meer uitdaging wil hebben, dan kan je van elk level nog een time attack proberen.
Conclusie
Op het eerste zicht lijkt de game een vrij simpele remake van het origineel uit 2004, maar als je eenmaal de game van wat dichter bij hebt bekeken komt de aap al snel uit de mouw. Met een deel extra werelden, heel wat verbeteringen en meer heb je een game waar je toch wel heel wat uren zoet mee bent. Toch had ik nog steeds liever de remake van een andere game gezien, namelijk de Donkey Kong Game Boy game van 1994. Maar wie weet, ooit in de toekomst…