Switch eigenaars die graag RPG’s spelen hebben de afgelopen tijd enorm kunnen genieten, al helemaal in de Nintendo-sfeer dankzij ports en remakes van Mario RPG en Paper Mario: The Thousand Year Door. Echter hadden we al enige tijd geen nieuwe game gezien in de Mario & Luigi reeks, maar daar komt Brothership verandering in brengen! Persoonlijk keek ik enorm uit naar deze game sinds de trailer. Eindelijk een nieuwe game om te ontdekken, en dat in een van mijn favoriete reeksen.
Connecting the dots
Ons verhaal begint in het Mushroom Kingdom, waar Luigi in paniek vlucht van een zwerm bijen in een bos nabij prinses Peach haar kasteel. Omdat hij niet goed uitkijkt, loopt hij van een klif af zonder het te zien, maar gelukkig is Mario er om Luigi een helpende hand te geven voor hij naar beneden stort. Vlak na deze redding, merken de broers op dat hun handen gloeien en iets er na opent een mysterieus portaal zich boven de Mushroom Kingdom die niet alleen de broers, maar ook de prinses, een deel Toads, Bowser en zijn minions opzuigt en teleporteert naar een nieuw land, Concordia. Initieel wordt Mario alleen wakker, maar hij hoort Luigi roepen op hem. Op zoek naar de bron van het geluid, ziet Mario Shipshape Island, een eiland in de vorm van een boot, voorbij varen en ziet hij Luigi staan. Nu de broers weer verenigd zijn, na een dappere sprong van Mario richting Shipshape Island, wordt ons de historie van Concordia verteld door Connie. Connie is een Wattanist die een zaadje heeft geplant van de Uni-Tree op dit eiland, in de hoop om alle afgebroken eilanden weer te verenigen en connecteren met de Uni-Tree om de energie van het land, beter bekend als Connectar, terug te laten vloeien.
Sailing rough waters
Het is een dieper verhaal dan wat we meestal gewoon zijn van deze luchtige reeks, en dat toont zich ook in het aantal uren. Deze game neemt je mee op een 50-tal uur durende reis, maar die kan zelfs langer duren als je de vele side-quests en optionele eilanden ook gaat ontdekken. Het was wel even wennen aan de tekenstijl, maar na een tijdje went het wel en ziet de game er echt wel prachtig uit. De muziek daarentegen is niet uitzonderlijk, maar klinkt zeker niet slecht en weet vaak wel de juiste tonen te zetten. De verschillende eilanden en gebieden hebben elk hun unieke smaak, maar volgen wel de gekende stijlfiguren van ijs, vuur, woestijn en zo voorts. Het leuke aan de vele aparte eilanden is dat geen enkele locatie te lang blijft hangen en je steeds weer uitkijkt naar de volgende locatie die je gaat bezoeken.
Het bezoeken van allerlei eilanden begint vanaf Shipshape Island, waar je vanuit een gouden kanon afgevuurd wordt naar het eiland. In het begin is het varen tussen de eilanden tergend traag, maar gelukkig krijg je al heel snel een voorwerp waarmee je snel kan warpen tussen de meeste eerder ontdekte eilanden. Nog wat later krijg je de mogelijkheid om Shipshape Island sneller te laten varen, maar dit voelt soms nog wat traag, zeker als je voor side-quests naar eilanden moet gaan waar je niet naar kan warpen die ver af liggen. Dit zijn vaak de kleinere Islets en de Lighthouses die je moet aansteken om naar de volgende zee te kunnen. Wanneer je niet op een nieuw eiland bezig bent, is er ook constant een minimapje linksboven zichtbaar waar je de koers van Shipshape Island kan kiezen. Deze map kan je niet verbergen of uitzetten, en elke keer je een eiland nadert zal dit aangegeven worden. Bij momenten, meestal tijdens het doen van side-quests, is het vervelend dat je dit niet kan uitschakelen, maar goed, het was nu ook niet zodanig storend dat ik de side-quests links liet liggen.
Luigi Logic
Als er nu iets is wat voor mij de Mario & Luigi reeks zo interessant maakt, dan is het de combat wel. Het besturen van elke broer met zijn eigen knop, de Bros moves, het actief aanvallen en verdedigen in plaats van acties automatisch te zien gebeuren zoals dat in de meeste games van het genre het geval is. Uiteraard kan ik de humor niet vergeten die in de voorgaande delen vaak een glimlach konden ontfutselen. Maar is dit alles ook aanwezig hier? Grotendeels wel, en sommige aspecten zijn zelfs nog verder uitgediept. Laten we misschien eerst even de kleine negatieve puntjes aanhalen. Ik besef dat het vrij subjectief is, maar voor mij was de humor in deze game minder doeltreffend en minder aanwezig. Dat is uiteraard geen dealbreaker, net zoals dat het besturen van Luigi nu minder belangrijk is dan in voorgaande delen. Je beweegt vooral met Mario rond en lost puzzels als duo op via verschillende Bros moves. Af en toe mag Luigi iets actiever deelnemen in de puzzels wanneer de broers zich opsplitsen, maar dit is maar zelden.
Gelukkig heeft Luigi wel wat liefde gekregen, in de vorm van Luigi Logic. Op veel puzzels zal Luigi met een idee komen, het een wat vreemder dan het ander, maar het is in de boss battles dat zijn logica het meest geniaal uit de hoek komt. De meeste bazen zijn vrij stevig gebouwd en kunnen wel wat klappen incasseren, maar als Luigi zijn logica gebruikt vindt hij manieren om een baas te stunnen waardoor je critical hits kunt landen om veel meer schade toe te dienen. Wat voor mij ook even wennen was, en vaak voor een fumble zorgde in gevechten, is dat je voor Luigi nu eerst met de A toets een selectie moet maken in het menu, om hem daarna met B te bedienen. In voorgaande games was dat niet het geval, elke broer had zijn eigen knop voor alles in de game, en hier is dat over het algemeen ook waar, behalve tijdens gevechten om je actie te kiezen. Als je het eenmaal gewoon raakt, is het geen probleem, maar toch viel het nog wel eens voor dat ik een foutje maakte als ik niet goed aan het opletten was.
De gevechten zijn enorm herkenbaar voor spelers die voorgaande delen ook hebben gespeeld, maar er is iets meer diepgang te vinden in de vorm van Battle Plugs. Helaas duurt het wel enkele uren alvorens je ze krijgt, maar ze zijn een letterlijke game changer! Plugs zijn ability buffs die je kan aanzetten om je een helpend handje te geven. Zo is er een plug die al je moves automatisch uitvoeren en een Excellent rating geven, eentje die je de helft van je verbruikte Bros. punten teruggeeft als je een Excellent haalt op die Bros. move of eentje die bollen met scherpe punten laat vallen op vijanden als je een Excellent rating hebt behaald. Het mooie is dat je meerdere Plugs kan activeren, en als je wat kijkt naar enkele van de voorbeelden, zie je ook dat je heel wat interessante combinaties en aaneenschakeling van effecten kan creëren. Klinkt het als een overpowered element? Inderdaad, ware het niet voor het feit dat elke Plug maar een beperkt aantal keren gebruikt kan worden alvorens het moet herladen, en het herladen kan best wel lang duren, zeker voor de betere Plugs. Sommige van de plugs kan je 3 keer gebruiken om dan 30 beurten te wachten tot deze herladen is. Het brengt een erg leuke vorm van strategie met zich mee, die de gevechten naar een hoger niveau weet te tillen.
Conclusie
Mario & Luigi: Brothership is de eerste nieuwe game in de reeks, en alweer een schot in de roos. De game is zoveel groter dan al zijn voorgangers, en heeft ook een veel langere doorlooptijd dan wat we gewoon zijn. Dit is niet negatief, want de game doet genoeg om interessant te blijven en de toevoeging van Battle Plugs in de gevechten geven meer diepgang en tactische mogelijkheden. Spijtig genoeg is de humor, naar mijn mening althans, minder scherp aanwezig en is het tempo wat aan de trage kant. Het verhaal maakt dit echter wel weer goed, met een diep en emotioneel verhaal dat in een goed uitgewerkt universum wordt gebracht. Met Brothership is de lat voor toekomstige Mario & Luigi games wel een stuk hoger gelegd, maar ik heb er alle vertrouwen in dat er een mooie toekomst in het verschiet ligt voor de reeks!
