Ik heb, dankzij mijn collectie retro consoles en games, een heel duidelijke vergelijking bij de hand wanneer het gaat over de overgang van 8 naar 16 bit consoles. Deze vooruitgang bracht mogelijkheden en verbeteringen met zich mee die elke amateur kon waarnemen en je dus met open mond alleen maar kon bewonderen. Als fanatieke gamer maar technische leek is deze vooruitgang minder overduidelijk in de laatste nieuwe generaties van consoles. Merk ik dus geen verschil? Natuurlijk merk ik vlottere laadtijden en indrukwekkendere graphics of mogelijkheden op, maar het contrast zal nooit meer zo groot zijn als voor de eeuwwisseling. Het is daarmee eens zo ‘vreemd’ of misschien beter ironisch dat oude titels zo populair zijn met remakes of heruitgaven. Niels heeft een tijdje terug Live A Live al getest en gespeeld op de Nintendo Switch, maar nu hij zelfs op de rest van de consoles op de markt verschijnt wou ik eens kijken hoeveel moeite mijn PS5 heeft met deze retro-remake.
Like the Switch
Niels heeft, zoals ik al zei, de game al eens uitgebreid gespeeld en bewonderd op de Switch zoals te lezen in zijn review. Zijn tekst stond vol lof over unieke gameplay, geslaagde grafische verbeteringen, een indrukwekkende soundtrack en zalig verloop en afloop van de totale game. Hier is uiteraard niets aan verandert. Deze game dient puur om spelers zonder Switch ook de kans te geven om deze unieke titel alsnog te leren kennen. Ik kende de game, in tegenstelling tot Niels, helemaal niet tot hij werd aangekondigd als nieuwe release voor de moderne consoles maar ik snap helemaal waarom Niels de titel zoveel jaren heeft onthouden. Niels zijn overduidelijk enthousiaste review maakt het daarom ook moeilijk om nog veel te zeggen over de game.
Echt uniek
Zoals al gezegd speelt deze game op een speciale manier. Bij de aanvang van het spel heb je de kans om uit 7 personages te kiezen. Deze hebben elk hun eigen tijdzone en plek voor een gepersonaliseerd avontuur. Zo heb je de kans om in het wilde westen rond te lopen, als holbewoner aan de bak te gaan, het oude Edo Japan te verkennen en meer. “No big deal” kan je dan denken aangezien andere games je ook wel eens de kans geven om te kiezen op welk moment je in je avontuur start of je op verschillende volgorde je kliek hoofdpersonages laat samenkomen, maar dit is anders. We spelen vanaf het begin 7 unieke avonturen met, initieel, los van elkaar staande personages die niet alleen, gedeeltelijk door het verschil in tijdsgeest en setting, elk op hun eigen manier vechten en groeien maar zo unieke avonturen, vijanden, hindernissen en algemene gameplayelementen tegenkomen, dat het eigenlijk amper aanvoelt als een samenhangende game. Hoe negatief dit ook kan opgenomen worden is dit nochtans de grootste troef van het spel aangezien er op geen enkel moment het gevoel heerst dat je onnodig tijd investeert in iets dat overbodig zal blijken. Het is zo’n game waar het moeilijk van uit te leggen is zonder het verhaal te verklappen of zelfs te verpesten, maar het is en blijft indrukwekkend dat deze mogelijkheden en variatie in gameplay al is bedacht is 1994.
Conclusie
Aangezien het erg weinig zin heeft om al Niels zijn lof en complimenten te herhalen kan ik eigenlijk amper meer doen dan terug te verwijzen naar zijn review. Deze game is exact zo vermakelijk, visueel strelend en auditief meeslepend als Niels omschrijft en ik ben enorm dankbaar dat ik deze titel nu kan spelen op mijn moderne console. Dit soort remakes is wat elke speler wilt zien en van zal genieten. Zeker als er, zoals nu perfect gedaan, gekozen wordt om de verborgen parels uit vervlogen tijden terug leven in te blazen in werelddelen die zulke toppers ooit moesten mislopen.
