Halloween is dan misschien wel voorbij, toch is het altijd leuk om tijdens deze donkere avonden lekker te griezelen. Little Goody Two Shoes is op het eerste zicht misschien niet zo een enge game, maar eenmaal je even aan het spelen bent, toont de game al snel zijn ware aard. Hoe eng is de game juist, en is dat ook voldoende om een goede game neer te zetten? Ik heb de game alvast een keertje of drie uitgespeeld en deel graag mijn ervaring.
The secret lies in the woods
In dit spel spelen we met Elise, een meisje dat gevonden is in het woud door haar adoptie grootmoeder Holle.Na de dood van haar grootmoeder moet ze alleen zien te overleven in Kieferberg. Ze voelt zich echter als een buitenstaander die vooral uitgebuit wordt door de rest van het stadje en droomt er van om ergens anders te kunnen zijn, liefst met veel luxe en zonder zorgen. Deze wens zou echter maar eens kunnen uitkomen, want “Hij” luisterde mee en vraagt enkele offers om haar wens te vervullen. “Mals vlees”, “zoetste nectar” en “goed gezelschap” moeten samen gebracht worden in het diepst van het woud. Wat zijn die rode schoentjes die ze op mysterieuze wijze vond in haar achtertuin, is “Hij” de duivel of iemand anders en in wat voor benarde situaties bevindt Elise zich elke nacht tijdens het heksenuur? Er zijn in ieder geval 10 verschillende eindes aan Elises avontuur, en niet elk daar van eindigt even goed voor haar…
Het verhaal alleen al was voor mij een drijfveer om te spelen, maar ook de leuke animatie stijl en prachtig vormgegeven wereld zorgde er voor dat ik met veel plezier rond dwaalde op zoek naar antwoorden. De game deed me vooral hard denken aan de fantastische Yomawari games vanwege de visuele presentatie. Wat Little Goody Two Shoes echter dat tikkeltje meer geeft, zijn de tussenfilmpjes en liedjes die zo uit een anime geplukt lijken. Initieel kan het wat vreemd over komen, maar gek genoeg past het en werkt het gewoon.
Eine Woche später
Heel lang is de game niet, je speelt namelijk slechts één week uit Elises leven. Elke dag is tevens opgedeeld in zes secties gaande van ochtend tot het heksenuur. In de meeste secties heb je de keuze om rond te dolen in Kieferberg, waar je kan praten met de inwoners, je geld opdoen bij de winkeltjes om eten en andere voorwerpen te kopen, taken vervullen om geld te verdienen of een van je romances uitdiepen door op date te gaan. Houdt echter goed je stamina in het oog, want als je na een sectie niet voldoende stamina meer hebt, is het onherroepelijk game over en ga je naar je laatste save file terug. Vaak genoeg saven is dus de boodschap! Je kan overigens ook sterven als je hartjes leeg zijn, dit gebeurt vooral tijdens je avonturen op de heksenuren, of wanneer je geestelijke gezondheid op geraakt. Elk van deze zaken kan je met voedsel of andere voorwerpen gelukkig weer aanvullen. Het is dus de kunst om goed te kiezen tussen klusjes doen of je romances na te jagen, want elk van deze keuzes zal je naar een volgende sectie van de dag brengen.
Walpurga
De taken zijn eigenlijk kleine mini-games, gaande van eieren rapen bij de kippen tot vallende appels vangen of hout te kappen. De mini-games zijn poepsimpel om te leren, maar moeilijk als je voor de hoogste score wil gaan. Afhankelijk van hoe je het er van af brengt krijg je dan geld waarmee je voedsel en andere voorwerpen kan kopen die je op de been houden en die je kunnen helpen om de heksenuren te overleven. Ook is er een bepaald individu dat je elke dag zal proberen af te persen, en tenzij je wil dat de bevolking je aanschouwt als heks kan je haar maar beter de zaken kopen die ze wilt. Er zijn ook andere manieren om verdacht te worden, en als je meter helemaal vol is en je door iedereen ervan verdacht wordt een heks te zijn, dan wacht je een heksenproef die je einde betekent.
Conclusie
Little Goody Two Shoes voelt vooral aan als een authentiek sprookje dat zo bij de rest van de gebroeders Grimm hun verhalen had kunnen passen. De game is niet zo heel erg lang, maar dankzij de 10 verschillende eindes zal je de game meermaals kunnen doorspelen op zoek naar de verschillende manieren hoe het, zowel positief als negatief, eindigt voor Elise. Enkele van deze eindes zijn echt wel vrij gruwelijk en spelen weer in op het authentieke sprookjesgevoel. De op het eerste zicht rustige vibe kan zomaar omslaan naar het griezelige en de toon van de game helemaal op zijn kop zetten. Het is absoluut een game naar mijn hart, en hopelijk mogen we nog zo games in deze aard krijgen in de toekomst.
