Met al acht main games en een negende op komst, met daarbij nog eens tien spin-offs, is Yakuza één van die reeksen die geen introductie meer nodig heeft. Al 18 jaar maakt Ryu Ga Gotoku de ene topper na de andere, zonder van formule te veranderen (op Like A Dragon na). Is de formule na 18 jaar en evenveel games achterhaald? Of kan de studio met The Man Who Erased His Name laten zien dat hun creativiteit nog niet uitgeput is?
Welcome back Kiryu, euh Joryu
Like A dragon Gaiden: The Man Who Erased His Name is een spin-off die zicht afspeelt tussen het einde van Yakuza 6 en Like A Dragon. Kiryu Kazuma veinst na het verhaal van Yakuza 6 zijn dood en duikt onder in een Boedhistische tempel met behulp van de Daidoji Family. In ruil voor de nieuwe identiteit, Joryu, moet hij opdrachten uitvoeren in hun naam. Wanneer hij als Kiryu herkend wordt door een andere yakuza family in Osaka, begint er een strijd om Joryu/Kiryu. Hierdoor worden er leden van Daidoji ontvoerd en moet Kiryu onderduiken in Sotenbori. Helemaal alleen en zonder clan leert hij Akame kennen. Een vrouw die zich inzet voor de daklozen van de stad. Kiryu helpt haar hierbij, maar moet hiervoor zijn criminele verleden confronteren en een strijd tegen de yakuza aangaan.
Bekende stad, nieuwe gezichten
Ditmaal speelt het spel zich af in Sotenbori, wat zich naast Yokohama bevindt. Wie “Yakuza: Like A Dragon” heeft gespeeld gaat deze stad zeker kennen, aangezien je hier al ettelijke uren hebt doorgebracht met Ichiban. Sotenbori is daarbij ook de kleinste stad van heel de reeks. Maar laat je niet vangen, want zelfs dit klein stadje zit boordevol extra’s om te verkennen. Zo zijn er tal van restaurants waar je kan gaan proeven van de authentieke Japanse keuken en heb je verschillende bars waar je buiten drinken ook nog kunt biljarten, darten of karaoke zingen. Er zijn zelfs twee cabaret clubs, waar je in gezelschap van een hostess de avond kunt doorbrengen. Wist je trouwens dat, wanneer je de relaties met deze hostessen tot het maximum brengt, ze zelfs nog iets intiemer gaan op hun ultieme date? Allemaal voor professionele doeleinden uitgetest natuurlijk (en voor de trophy). Wanneer je even genoeg hebt van al dat culinaire kan je ook nog een bezoekje brengen aan één van de casino’s, arcadehallen, een golfterrein of kan je gaan pocket racen. Moest er iemand gered worden? Eerst even een uur aan de klauwmachine staan voor poppetjes te verzamelen en dan zien we wel weer verder.
Kiryu the people pleaser
Naast onze levendige stad, hebben we natuurlijk ook de bevolking dat er woont. En veel van hen willen graag jouw hulp gebruiken. Dit verschijnt dan in de vorm van een sub story, of sidequest. Normaal ben ik niet iemand dat sidequests apart beschrijft, omdat deze ook maar optioneel zijn en soms ook snel vergeten. Maar toch is Like A Dragon Gaiden er in geslaagd om elke sidequest even interessant te maken. Of het nu hartverscheurend is zoals de straatkatten redden van mishandeling door een bende nozems, of zo bizar als het zoeken van zeven gouden ballen waarna je een wens mag doen. Elke zijmissie is even bevredigend om te voltooien en geven in sommige gevallen ook heel handige items mee voor het verdere verloop van het verhaal. Naast deze side stories heb je ook tal van mensen die gewoon iets kleins vragen, zoals bijvoorbeeld een foto van een bepaald voorwerp, een bakje sushi of simpelweg dat je komt voorbijlopen in flipflops. Wie dus in Sotenbori aan het rondstruinen is, vergeet zeker niet om “your friendly neighboorhood Kiryu” te zijn.
Het Colosseum
Iets waar je in Like A Dragon Gaiden ook veel tijd gaat steken, is het Colosseum. Op een containerschip genaamd “Castle”, waar er geen wetten zijn, worden kooigevechten georganiseerd. Een klein deel van de main story gaat zich hier afspelen, maar wie alles gedaan wil krijgen gaat ook hier veel uren spenderen. In deze kooigevechten kan je solo of in team gevechten aangaan om zo de nummer één van het Colosseum te worden. Van de 34 sub stories zijn er zeven die over het Colosseum gaan, plus nog eens 26 requests die vragen om bepaalde gevechten te winnen. Zoals eerder vernoemd kan je buiten solo ook nog in team vechten. Deze teamgenoten zijn te kopen in de fighter arena, of de meer zeldzame zijn te vinden in de verschillende sub stories. Wie de vorige Yakuza games heeft gespeeld gaat overigens hier een heleboel bekende gezichten tegenkomen.
Terug naar de Beat ’em up
Bij de vorige Like A Dragon was één van de grootste veranderingen het battle systeem. Daar waren ze van een beat ’em up overgestapt naar een turn based combat RPG. Deze verandering had er natuurlijk ook mee te maken dat Ichiban zijn leven voorstelde als een RPG game. Kiryu, die net een tikkeltje serieuzer is dan Ichiban, ziet de wereld net zoals hij is en zo keren we deze keer terug naar een beat ’em up stijl, iets wat in mijn ogen meer tot zijn recht komt bij dit personage. Maar de liefhebbers van de RPG moeten zich geen zorgen maken. Wanneer we in 2024 terug als Ichiban spelen in Infinite Wealth, keert de turn based combat ook weer terug. Wat wel nieuw is in deze game, is dat Kiryu deze keer ook beschikt over verschillende gadgets. Zo heeft hij een soort van touw waarmee hij vijanden kan strikken of zelfs buiten gevechten items kan pakken die normaal buiten bereik zijn, kan hij verschillende drones op zijn vijanden afsturen en kan bommetjes in de vorm van een sigaret gooien. Dit zorgt voor een grotere combinatie aan technieken tijdens een gevecht. Wanneer je trouwens genoeg geld hebt verzameld kan je deze technieken verbeteren en zelfs nieuwe technieken kopen in de skill upgrade.
Technische aspecten
Bij elke review schrijf ik altijd wel iets wat goed en niet goed is over de kwaliteit van het spel. Maar omdat Ryu Ga Gotoku al 18 jaar dezelfde formule gebruikt voor hun games, kan ik er weinig nieuws over zeggen. Af en toe verandert de locatie is, maar op grafisch vlak blijft alles er ongeveer hetzelfde uitzien. De straten, winkels en lichtjes van de stad beginnen elk jaar meer en meer als een tweede thuis te voelen. Alles voelt zo bekend aan, en toch loop je elke keer verloren omdat je afgeleid geraakt door het kleinste detail. Veel slechts valt er dus (alweer) niet over te zeggen. Het enige waar ik deze keer iets of wat een probleem mee had, waren de hostessen in de cabaretclubs. Hier gebruikten ze namelijk filmpjes van echte vrouwen die dan verschillende teksten en scenario’s hadden ingesproken. Maar wanneer je iets intiemer met hun gaat en ze subtiel iets meer cleavage laten zien, of zelfs alleen maar bedekt zijn met een laagje schuim, betrapte ik me er toch op om met schaamrood op de wangen in de zetel te zitten. Zeker wanneer mijn vriendin dan naast mij zat en ik maar moest uitleggen dat het niet is wat ze denkt dat het is.
Conclusie
Like A Dragon Gaiden: The Man Who Erased His Name (wat een naam ook) lijkt op het eerste zicht een groot spel, maar dat is het niet. Na ongeveer 30 uur te spelen had ik alles gezien en gedaan wat je kon zien en doen in het spel. Wat ik trouwens apprecieerde, want na honderd uur te spenderen in Like A Dragon en waarschijnlijk evenveel uren binnenkort in Infinite Wealth, deed dit wel even deugd. Het spel voelt en ziet er nog steeds hetzelfde uit als x aantal jaren geleden. Maar waarom iets veranderen als het werkt, want nogmaals, het is echt een topper van een spel.
Al moet ik hier nu nog even toegeven dat, als je de vorige games niet hebt gespeeld, het verhaal van deze game misschien heel verwarrend gaat overkomen, aangezien er heel veel politiek Yakuza gezwets in zit over de vetes tussen de verschillende clans uit de vorige games. Dus raad ik aan om pas aan deze te beginnen wanneer je de vorige delen hebt gespeeld of er wat opzoeking over hebt gedaan om optimaal te kunnen genieten van dit verhaal. Een kleine bonus trouwens, voor wie het spel heeft uitgespeeld kan in de main menu al een klein voorproefje krijgen van Infinite Wealth.
