‘Kill la Kill’ is voor velen geen onbekende serie. Persoonlijk heb ik hem echter nog op mijn verlanglijst staan. Toen de game ‘Kill la Kill: If’ werd aangekondigd zag ik dit als een ideale kans om de franchise te leren kennen. Meestal probeer ik eerst een anime te leren kennen zodat ik de game in context kan plaatsen en mee kan zijn in het verhaal. Bij KLK had ik echter het idee en de hoop dat de game mij volwaardig kon inwijden. Laten we zien of dat is gelukt dankzij Kill la Kill: If.
De wereld van Kill la Kill
De game voorziet je uiteraard van een story mode. Raak je hierdoor op de hoogte van het reilen en zeilen van de wereld van Kill la Kill? Jammer genoeg is er, zoals het bij mij was, veel kans dat je teleurgesteld zal uitkomen. Voor degene die de serie niet kennen begint de story-mode erg omslachtig. Je vind geen opbouw in informatie of voorgaande gebeurtenissen. Alle personages op je scherm hebben duidelijk een pakkende en diepgaande achtergrond maar er is geen moeite gestoken om dit over te brengen aan de speler van de game. De cutscenes die je vooruit helpen zijn volgens mij rechtstreeks uit de serie geplukt en vatten, zonder enige extra moeite, de grootste gevechten van de reeks samen. Hoewel dat de cutscenes langer duren dan je gevechten slagen ze er niet echt in om je van een boeiend verhaal te voorzien. Ligt dit eraan dat ik de serie niet kende? Waarschijnlijk zal iemand die de serie wel kent de sfeer van de game anders aanvoelen. Of dit genoeg is om te spreken van diepgang betwijfel ik uitzonderlijk hard. De story mode is onderverdeeld in 10 hoofdstukken die je tweemaal kan doorlopen vanuit verschillende standpunten. Dit is zeker niet indrukwekkend. Ieder deel van de story mode bestuur je bovendien slechts één personage en kom je in totaal maximum negen verschillende vijanden tegen. Geen cijfers om over naar huis te schrijven volgens mij.
De gevechten van Kill la Kill
Zijn de gevechten van Kill la Kill dan zo intens en episch dat de bovenstaande gegevens irrelevant zijn? Was dat maar het geval. De story mode heb ik uitgespeeld tegen recordtempo. Eenmaal je de controls door hebt en je inziet dat zowat iedere vijand op dezelfde manier moet worden benadert en dus wordt verslagen, slenter je moeiteloos door het spel uit. Toegegeven, de redenering van de gevechten zijn veelbelovend. Arena gevechten met variatie in bediening en verschillende power-moves klinkt als een onderdeel van een succesformule. Helaas komt ook dit aspect niet mooi uitgewerkt naar voor. Het totaal voelt gewoon als een onophoudelijke hack-and-slash game met een minimale bewuste variatie in button-smashen. Als je tegenstaander er eindelijk eens in slaagt om je aanvallen te blokken of een tegenaanval uit te voeren weet je al snel welke andere button je moet smashen om dit terug teniet te doen. Eenmaal door de tutorial heen, heb ik letterlijk slechts één gevecht nog verloren of zelfs als spannend ervaren. Namelijk het allerlaatste gevecht tegen de eindbaas van het spel.
Tijdens het doorspelen van de story mode komen nog enkele andere opties vrij zoals ‘Versus’ en ‘Practice’. Versus spreekt voor zich en laat je online of offline tegenstanders uitdagen of een offline com-battle uitvoeren. Ook hier beschik je slechts over acht personages. Links of rechts hebben deze wel een tweede versie zodat er andere wapens en combo’s aan te pas komen, maar dan nog. Dan heb je nog de Practice. Hier kan je terecht voor het opnieuw overlopen van de tutorial, een training-mode die je tegenover een com zet om je combo’s en verdediging te oefenen, een ‘Survival Challenge’ en een ‘Covers Challenge’. De survival challenge plaatst je beurtelings tegenover tegenstanders die sterker worden en van voordelen genieten terwijl jouw leven zich slechts minimaal bijvult tussen de matchen in. Uiteraard is de bedoeling om zoveel mogelijk vijanden te verslaan eer je zelf verslagen wordt. De covers challenge zet je tegenover 100 covers. Wat covers juist zijn ervaar je best zelf in het spel, dit is immers niet mogelijk om uit te leggen zonder het verhaal te spoilen. Deze 100 covers moet je zo snel mogelijk verslaan om records te vestigen. Beide opties bieden amper een meerwaarde omdat het een eentonige verderzetting is van de repetitieve story-mode. Toch zullen ongetwijfeld liefhebbers hier uitdaging genoeg in vinden om de game voor een tijd uitgebreid te spelen.
De extra’s van Kill la Kill
De game voorziet je dan nog van een kleine extra links en rechts in de vorm van de ‘Gallery’. Zo kun je digitale diorama’s maken met digitale figurines. Na het vrijkopen van je speelbare personages, kun je ook geld uitgeven om hun in zekere posities te zetten. Dit geld verdien je trouwens grotendeels door challenges te spelen. Hierin zet je dan je gewenste personages tegenover of langs elkaar om later terug te komen bekijken… Ook hier zie ik als nieuwkomer van de franchise geen meerwaarde maar heb ik zelfs als gamer mijn bedenkingen bij qua meerwaarde. Ik hoop dat fans van de serie wel een zeker plezier zullen overhouden aan deze extra. Verder vind je in de Gallery een voice library, een lijst met anime cutscenes en soundtrack van de game. Echte nieuwsgierigen kunnen ook een ‘Glossary’ vinden over Kill la Kill waarin het verhaal en hele geschiedenis wordt uitgelegd. Persoonlijk heb ik de droge tekst niet overlopen. Hij nodigt je er ook echt niet voor uit.
Conclusie
Ik kan niet verbergen dat ik teleurgesteld ben in deze game. De serie, die toch een ruime fanbase heeft, wordt volgens mij zeker geen eer aan gedaan. De gevechten zijn eentonig, niet uitdagend en voorzien je van geen voldoening. Je kan natuurlijk moeilijkheidsgraden veranderen maar dan nog zit je te kijken op een saaie story mode vol lange animaties. De game verwelkomt daarbij op geen enkele manier nieuwkomers tot de reeks. Het gebrek aan variatie in personages en algemene spelmogelijkheden valt op vanaf de eerste speelbeurt tot de laatste. Misschien heeft de serie simpelweg niet meer personages maar dan zou ik opteren voor een ander game genre te maken voor deze franchise. Ik heb mij heel even geamuseerd met de game bij de eerste kennismaking maar denk niet dat ik nog snel de neiging zal voelen om deze terug op te starten.
