Eerder vandaag had ik een gesprek met een andere gamer en kwamen we op het topic ‘remakes’. Welke games zijn geschikt voor remakes en welke niet? Wel, dit antwoord is afhankelijk van zoveel factoren dat je er als leek of recreatieve gamer maar het raden naar hebt. Ondertussen heb ik echter al redelijk wat remakes achter de kiezen van games die hun weg nooit eerder naar het westen hadden gevonden waardoor ik niet kan klagen over de inspanningen en keuzes van de uitgevers. Remakes lijken naar mijn gevoel wel bezig aan een winning streek waarbij zowat alle titels recht hebben om in de ondertussen lange lijst van welkome heruitgaven te staan. Zetten we dit verder met Kamiwaza: Way of the thief? We ontdekken het nu.
Ebizo
We maken kennis met Ebizo. Een jonge dief die de droom heeft om van de rijken te stelen en aan de armen te geven. Daarom heeft hij zich aangesloten bij de Silver Ravens, een dievengroep waarmee hij deze missie denkt te delen. Tijdens zijn eerste inbraak merkt hij echter dat de groep niet trouw blijft aan dit ideaal en is hij getuige hoe de bende een familie van kant maakt. Van deze familie redt hij echter één meisje genaamd Suzuna waarvoor hij het leven van een dief achter zich laat en als schrijnwerker aan de bak gaat en haar opvoedt. Helaas wordt Suzuna getroffen door een slepende ziekte die haar fataal kan worden. Het gebrek aan betaalbaar medicijn doet Ebizo twijfelen over zijn mogelijkheden, waardoor hij ervoor kiest om terug als dief aan de bak te gaan. Tijdens het maken van deze beslissing loopt hij Ainosuke, zijn oude leermeester, tegen het lijf. Deze stelt voor om alsnog een dievenbende op te richten die wel trouw blijft aan de visie die Ebizo zo dierbaar is. Vanaf dan heb je de missie om met regelmaat aan medicijn te raken voor Suzuna terwijl je wat rond steelt en hiermee je verstandhouding met je omgeving beïnvloedt.
Time to steal
Na de kennismaking en de algemene opstart van het spel kom je in het dorpje Mikado terecht. Je bent vrij om vanaf dan rond te lopen en te verkennen. Je belandt al snel in het badhuis van waaruit de lokale dievenbende werkt. Hier kan je je buit verkopen om geld te verdienen, nieuwe technieken of items te kopen of tips kan krijgen rond mogelijke doelwitten. Natuurlijk kan je er ook voor kiezen om je buit te schenken aan het publiek waardoor je reputatie en aanzien verbetert. Natuurlijk heb je hiervoor eerst de middelen nodig om te stelen. Wat heb je dus nodig? Wel, een knapzak die traditioneel door dieven werden gebruikt. Deze zit als een bal achter je hoofd gebonden en neemt in omvang toe wanneer je iets steelt en dus in de zak steekt. Deze zak kan je, door zijn omvang, verdacht doen lijken naar anderen waardoor je zijn volume in de gaten moet houden. In je omgeving hangen wanted posters uit op basis van informatie van de mensen die je hebben gespot tijdens je missies en diefstallen waardoor je een wanted level creëert. Deze kan je terug laten zakken door de wanted posters zelf te stelen waardoor de omgeving je uiterlijk vergeet. Tijdens je avontuur zal je vooral gebruik maken van je stealth move. Deze laat je langs mensen door glippen zonder op te vallen, ook al is dat vlak voor hun neus. Hiermee kan je ook ontkomen aan achtervolgers of kan je een bonus opbouwen die je zal voorzien van skill points.
Realiteit
Tot zo ver de objectieve omschrijving van het spel. Helaas ga ik nu mijn speelervaring in het verhaal gooien en wil ik het bovenstaande potentieel even in het correcte daglicht zetten. Het verhaal is het enige stevige of boeiende aan het spel. Een dief die nobel wilt zijn, maar tijdens zijn opleiding merkt dat dit niet haalbaar is in zijn huidige bende en een andere weg inslaat met zijn leven om de enige overlevende van een familiemoord op te voeden? Stevig verhaal! Helaas kan ik over zowat al de rest van het spel weinig of niets positief vertellen. We spreken van een remake van een PS2 game die in die tijd waarschijnlijk wat potten brak met zijn mechanics en open wereld(je) maar de game heeft absoluut niets te bieden anno 2022.
De visuals zijn hopeloos gedateerd en lijken, op enkele afgevijlde hoeken na, zo beledigend oud. Als deze game een persoon zou zijn, dan zou ik hem alleen kunnen omschrijven als een gepensioneerde met een mislukte facelift die zijn charme heeft vervangen met onafgewerkte botox. Qua gameplay is de game volledig achterhaald en heb ik meermaals hardop moeten lachen met de belachelijke keuzes die, hoewel indertijd misschien uniek of gewaagd waren, gewoon te zot voor woorden aanvoelden. Items hebben bijvoorbeeld een HP balk. Dit wilt zeggen dat je soms tientallen seconden voor een beeldje blijft staan om elke seconde hem een klap te verkopen tot hij opeens in je knapzak verdwijnt. Daarbij wordt van je verwacht dat je je knapzak als voetbal gebruikt om items die tegen de muur hangen één voor één af te trappen en op te rapen. Dit kan je trouwens ook tegen bewakers en dergelijke doen om ze tijdelijk uit te schakelen. Of je kan je zak gewoon even achterlaten om de aandacht te trekken van een passant. Het is niet zo dom als het leest… Het is dommer. Daarbij zijn alle bewakers en omstaanders zo dom dat het lachwekkend is. Het feit dat je op 20 cm van iemand zijn neus kan staan maar dat deze je niet ziet omdat je iets naar rechts van hem staat in plaats van recht voor hem is gewoon niet meer aangenaam om mee te maken in deze tijd. Daarbij kan je misschien wel wat charme zien in het feit dat je door een magische radslag een seconde onzichtbaar bent voor een bewaker, maar in feite is dit opnieuw de grootste belachelijke onzin om te zien en te ervaren tenzij je een die hard fan bent van deze verouderde opties. Zodra je dan wel gespot wordt, ben je zo snel van je achtervolgers af dat het opnieuw lachwekkend en bijna beledigend is. Op een recht stukje blijven lopen, op 2 meter voor je achtervolgers, is met momenten al genoeg om de bewakers zich te laten bedenken.
De wereld heeft je weinig of niets te bieden, is onduidelijk, oppervlakkig, klein en neemt je telkens opnieuw naar dezelfde locatie om bijna exact dezelfde missies te doen met een schijnbaar ander doelwit. De game legt je in het begin de basis uit van je situatie, je mogelijkheden en missie, maar biedt je weinig duidelijkheid vanaf dan. Je hebt geen echt gevoel of je inspanningen naar Suzuna enig effect hebben of niet, hoewel je wordt gewaarschuwd dat ze kan sterven als je niet tijdig bij haar bent met een medicijn. Enige vorm van timer, feedback, voor- of achteruitgang van haar toestand ontbreekt volledig waardoor je niet echt de indruk hebt dat het echt van belang is, hoewel het mee bepaald welk einde van het spel je zal ervaren. Als een guard je gearresteerd heeft, heb je een onmiddellijke game over, wat erg vervelend kan zijn aangezien ze je soms staan op te wachten in je huis en je dus je hele vooruitgang kwijt bent voor je de kans krijgt om je spel op te slaan aangezien dit enkel kan in je woning. Na een tijd krijg je ook missies die je aanzetten om iets te gaan stelen waarvan niet wordt gezegd wat het is of waar je het kan vinden waardoor je doelloos lijkt rond te ‘sluipen’ tot je iets ziet dat je nog niet kent en waarvan je hoopt dat het juist dat item zal zijn. Als laatste kom je regelmatig slapende mensen tegen. Deze staan rechtop verspreid over de locaties met wat vliegende ZZZ’s boven hun hoofd. Deze kan je bestelen, wat je trouwens ook kan doen tijdens je stealth move als je op het juiste moment op de juiste knop drukt, maar enkel langs hun voorzijde. Als je niet recht voor ze staat en op de knop drukt om te stelen verkoop je een klap die je normaal tegen items verkoopt om hun ‘HP’ te laten zakken en maak je ze wakker. Het hele gebeuren voelt gewoon zo volledig en onwaarschijnlijk dom en onnodig lomp en achterhaald aan, dat ik niet meer kan praten van een sierlijk eerbetoon aan een vergeten parel van een game, maar aan een flop in de maak.
Conclusie
Ik meen het serieus als ik zeg dat ik blij ben dat ik deze game niet meer hoef op te starten. Misschien ligt het aan mij en mis ik ergens een verdoken charme, maar dan moet iemand mij toch eens met een deftig vergrootglas er naar komen wijzen. Ik zie oprecht niet in waarom deze game is gekozen voor een remake en zie nog minder in wat de makers hoopten te bereiken met deze visuele teleurstelling met achterhaalde mechanics en gameplay. Het spijt me NIS, ik heb de laatste tijd topgames voor jullie kunnen en mogen reviewen maar over deze titel kan ik bijna alleen maar zeggen dat jullie hem beter op de PS2 in Japan hadden gelaten. Ik heb gelachen en op het punten van huilen gestaan tijdens het spelen van dit spel, maar het is beide niet op een positieve manier te zien.
