Als grote Dragon Quest fan moet ik echter, met het schaamrood op de wangen, toegeven dat ik nog niet had gehoord van Dragon Quest: The Adventure of Dai. Nochtans bestaat de manga al sinds 1989 en verscheen de anime in 1991. Gelukkig kan ik dat nu toch een beetje goed maken door Infinity Strash: Dragon Quest – The Adventure of Dai te spelen. Maar ga je de game kunnen volgen zonder voorkennis? Is het een eigen verhaal of juist een herhaling van wat de manga en anime al brachten? Laten we het samen even uitzoeken.
Watching the anime or playing the game?
Infinity Strash: Dragon Quest – The Adventure of Dai is dus gebaseerd op de gelijknamige manga en anime. Ik kan alvast melden dat je helemaal geen voorkennis nodig hebt van de Dragon Quest serie of de manga en anime van “The Adventure of Dai”. Sterker nog, de game brengt eigenlijk een zeer uitgebreide recap van het verhaal van de manga en anime. En dat mag je vrij letterlijk nemen, want het verhaal staat centraal in deze game. Daarom ga ik hier niet te veel over het verhaal vertellen, want de game bestaat voor meer dan de helft uit tussenfilmpjes en stukjes verhaal die, door middel van still-frames, zo uit de anime geplukt zijn. Alles is wel netjes voorzien van de originele (zowel Japanse als Engelse) voice acting, waardoor het nog meer het gevoel gaf dat ik naar de anime aan het kijken was. Het verhaal is zeker interessant te noemen, maar gaat enorm vlug over bepaalde stukken heen. Anderzijds spoort het mogelijk de speler wel aan om de manga en anime te gaan opzoeken om die stukken in hun geheel te zien.
Om even een voorbeeld te geven van de verdeling tussen gameplay en het kijken van filmpjes: in chapter 4 zijn er in totaal 19 story stages en 1 side missie in de vorm van een kleine battlefield. Van de 19 story stages waren er slechts 8 waar je ook effectief gameplay in had en waar je dus zelf interactie had. Dat is dus minder dan de helft van de tijd in chapter 4 dat je daadwerkelijk aan het spelen bent. Uiteraard heeft niet elke chapter deze verdeling, maar het grootste deel van de game heeft hier wel last van. Gelukkig is er nog “Temple of Recollection”, maar daar wijd ik zo meteen nog wel een aparte sectie aan.
Bond of Memories
Het is ergens wel wat jammer dat de gameplay hierdoor wat naar de achtergrond verdwijnt, want de gevechten zelf zijn zeer fijn en bieden meestal wel de nodige uitdaging. De gameplay voelt ergens wat aan als een Musou game (Dynasty Warriors, Fire Emblem Warriors, Hyrule Warriors, …) en heeft dus ergens wat weg van de Dragon Quest Heroes spin-off games, maar dan met minder grote slagvelden en kleinere aantallen vijanden. In tegenstelling tot de meeste games in het genre, zijn er hier slechts 4 personages om mee te spelen waarvan je hun uitrusting niet kan aanpassen. Dat wil niet zeggen dat we hier plots met een vrij ééndimensionaal systeem zitten en wat button mashen je tot het einde brengt van elk level.
De vier speelbare personages zijn Dai, Popp, Maam en Hyunkel die elk hun eigen specialisaties hebben. Zo is Dai een goede all-round character, staat Popp je bij met magische aanvallen en zal Maam healing voor haar rekening nemen, terwijl Hyunkel zich profileert als de damage dealer. Elk van deze personages kan 3 skills of magische spreuken, een Coup de Grâce supermove, een gewone aanval, blokkeren en een dodge move gebruiken die elk hun eigen knop hebben. Bij de meeste levels, en vooral de grotere vijanden en bazen, zal je redelijk strategisch moeten spelen en zal wild button mashen genadeloos afgestraft worden met een Game Over scherm.
Zoals eerder aangehaald werd, kan je dus je personages niet voorzien van nieuwe wapenuitrusting. Je kan echter wel hun skills en magische aanvallen uitwisselen als je er nieuwe geleerd hebt door te stijgen in level. Daarnaast kan je ook zogenaamde “Bond Memories” verzamelen en aan een van je personages koppelen. Deze magische kaarten bevatten de gekende stat increases die je normaal van een wapenuitrusting zou krijgen. Deze kaarten kan je verzamelen door levels uit te spelen, maar de grootste bron zal de Temple of Recollection worden. Het is ook daar dat je materialen zal gaan verzamelen waarmee je skills en kaarten kan upgraden tot betere versies.
Temple of Recollection
De Temple of Recollection is een van de meest interessante concepten in deze game en biedt het meeste gameplay aan. Deze plaats is in essentie eigenlijk een rogue-lite dungeon waar al je characters steevast weer beginnen op level 1. Gelukkig mag je je Bonds en skills die je reeds had (inclusief het level waarop ze zijn), meenemen in de dungeon waardoor je toch steeds sterker kan starten naarmate je nieuwe en sterkere Bonds hebt, en deze hebt weten te upgraden. Wanneer je deze plek betreed, ga je per verdieping van kamer naar kamer om vijanden te verslaan, en dit totdat je opgeeft of dood gaat. Na elke kamer krijg je de keuze tussen enkele deuren, die aangeven welke stat increase je krijgt na het winnen van de uitdaging in de kamer. Achter sommige deuren zitten ook bazen verstopt, maar dit is vrij duidelijk te zien aan een donkere aura die rond de deur hangt.
Alle items die je verzamelt in deze plaats kan je terug meebrengen als je er voor kiest om te stoppen na het volledig voltooien van een verdieping. Stop je eerder, of faal je dan verlies je hetgeen je hebt, vergaart. Het is ergens een beetje een gok, want elke keer je opnieuw door de dungeon gaat, zijn de challenges veranderd, krijg je andere deuren om uit te kiezen en kan het zijn dat bepaalde stat increases meer of minder voorkomen waardoor je speelstijl voor je team mogelijks moet veranderen. Sommige challenges zijn ook voorzien van een timer, en als je de challenge weet te halen voor de timer op nul staat, krijg je extra items. Hoe vaak je opnieuw door de Temple of Recollection wil gaan kies je uiteraard zelf, maar het is zeker aan te raden om regelmatig eens een poging te wagen. Al was het maar om even uit het verhaal te kunnen ontsnappen.
Conclusie
Het gemakkelijkste kan ik Infinity Strash: Dragon Quest – The Adventure of Dai omschrijven als een crash cursus en introductie voor de anime en manga die nieuwkomers zou kunnen aanzetten om de anime of manga op te gaan zoeken en ook daar van te genieten. Voor fans van de anime en manga is het een leuke recap, maar weinig meer dan dat. Gelukkig zit er ook een zeer degelijke action game verstopt onder die laag, maar de focus ligt hier eerlijk gezegd net wat te weinig op. Wel is er de Temple of Recollection waar de actie centraal staat, die het tekort aan actie in de story mode een beetje goed weet te maken. Op het einde van de rit voelde deze game alsnog meer aan als het kijken van een anime dan als het spelen van een action RPG, maar als je je hier van bewust bent, is er alsnog een grote kans dat je hier wel heel wat uren vertier aan hebt.
