Ik ben mijn opening van Hidden Through Time even terug gaan opzoeken en zoals verwacht kloppen mijn woorden ook nu nog steeds. Sta me toe om daarom te recycleren wat ik jullie ooit al heb voorgeschoteld. Namelijk dat sommige games voort komen uit complexe ideeën, ellenlange beschrijvingen nodig hebben, skill vergen om uit te spelen en sommige games gaan simpelweg diep. Andere games daarentegen zijn de eenvoudigheid zelve. En dat is soms exact wat je zoekt of verwacht van een spel. Het moet immers niet allemaal meeslepend en indrukwekkend zijn. Soms wil en verdien je gewoon een casual game met een hoge beloningsgraad. Daarvoor kan je vanaf nu terecht bij deze sequel genaamd ‘Hidden Through Time 2: Myths and magic’.
Waar is alles en iedereen?
In plaats van een aaneensluitende campaign biedt deze game je de kans om te kiezen uit 4 Eras die je toelaten om in stijgende lijn grotere en bijgevolg moeilijkere levels te spelen. De 4 werelden zijn allen even kleurrijk en speels ingericht met als thema’s een Harry Potter-achtige jaren 80, mythologisch Griekenland, 1001-nacht en de middeleeuwen uit sprookjes. Elke campaign heeft zijn eigen genre van achtergrondmuziek en natuurlijk zijn eigen aankleding, wezens, mensen en activiteiten te verkennen. Hier is, zoals het merendeel van het spel, weinig of moeilijk dieper op in te gaan. Elke Era biedt je eerst een relatieve kleine map met een handvol items te vinden, maar biedt je al snel de kans om groter, chaotischer en bijgevolg moeilijkere kaarten in hetzelfde thema te openen. Gelukkig is het spel zo ingesteld dat je, zelfs wanneer je een laatste of enkele items niet kan vinden op je kaart, je alsnog verder kan in je campaign. Zo moet je voor elke kaart te openen een zekere hoeveelheid items hebben gevonden in de vorige kaarten, maar heb je nooit alles moeten vinden om even iets nieuws te openen.
Meer van hetzelfde maar meer
De game wilde ik, net zoals zijn voorloper, vergelijken met een ‘Waar is Wally’-boek. Het concept is identiek hetzelfde met items die je moet ontdekken tussen de chaos van de prent. Uiteraard komen er nu wat animatie en extra mogelijkheden aan te pas zoals gebouwen en plaatsen die je kan ‘openen’ zodat je ook aan de binnenkant van een huis, kasteel of grot kan zoeken achter meer items, maar ook heb je nu de mogelijkheid om te kiezen tussen 2 tijdstippen van dezelfde locaties. Door een simpele druk op een knop krijg je de kans om te wisselen tussen 2 bepaalde momenten waardoor kleine en belangrijke veranderingen plaats vinden op je omgeving. Meestal wissel je tussen dag en nacht of tussen 2 weertypes waardoor mensen, wezens en items van plaats veranderen of net pas tevoorschijn komen. Het is een leuke toets en maakt de kaart dat beetje meer complex, aangezien elke omgeving eigenlijk dubbel zo groot is geworden. Bij je pictogrammen van te vinden items staat gelukkig wel vermeld in welk tijdstip je het item kan vinden, want anders was je ongetwijfeld bijna reddeloos verloren bij je zoektocht naar bepaalde spullen. Het is een leuke toevoeging aan de game, maar niet bepaald iets wat ik echt miste bij de vorige titel. Het zorgt eigenlijk alleen voor een beetje meer animatie en sfeer, maar eigenlijk speel je dit spel niet echt voor de geschapen sfeer of animatiemogelijkheden.
Hidden-maker
Net zoals bij zijn voorloper heb je opnieuw de kans om je eigen kaarten te maken, deze online te zetten en andere spelers te laten genieten van je creatieve kunsten. Uiteraard kan je ook hun kaarten online vinden waardoor de herspeelbaarheid van het spel wat omhoog wordt gekrikt. Zoals te verwachten zal je merken dat de gemiddelde inspanning van spelers online aanzienlijk lager ligt dan die van de ontwerpers van het spel. Lege kaarten, weinig variatie of opvulling, gebrek aan hints, onlogische of onsierlijke samenhang van de omgeving, … Je zal er het merendeel wel van zien. Er zijn echter wat pareltjes te vinden die het wel even de moeite waard maken om online even te gaan snuiten, dus voor liefhebbers van het genre en van deze concrete game is er wel kans dat je een meerwaarde in de optie vindt.
Conclusie
Wie deze titel al heeft zien passeren hoefde eigenlijk niet op een review te wachten om deze game correct in te schatten. Voor een laatste keer vergelijk ik de titel met een ‘Waar is Wally’-boek in die zin dat je, na het vervolledigen van je eerste boek, naadloos en met dezelfde verwachtingen kan doorstromen naar het volgende deel. Ook bij Hidden Through Time is dit het geval. De game biedt je wat je verwacht en doet dit goed met enkele kleine toevoegingen die niemand echt miste maar zeker wel een charmante meerwaarde vormen.
