Welkom, welkom. Ik ben jullie gastheer en storyteller vandaag. En ik zou jullie graag wat meer willen vertellen over PARANORMASIGHT: The Seven Mysteries of Honjo, een game die me recent werd aangeboden en die me al vrij snel wist aan te spreken. Je hebt nog niet van de game gehoord? Niet erg, dat was voor mij ook het geval. Hoe dan ook, zet je neer en laat me jouw interesse ook opwekken met een eerste preview over deze Visual Novel game.
Japan’s Urban Legends
Zoals ik dus al aanhaalde, is PARANORMASIGHT: The Seven Mysteries of Honjo voornamelijk een Visual Novel game. In principe is het dus een game waar het verhaal centraal staat en de meerderheid van je tijd gaat naar conversaties lezen en staren naar 2D-afbeeldingen. Dat is niet negatief bedoeld, want de stijl kan zeker gesmaakt worden. Sommige scènes zijn overigens vrij gruwelijk in beeld gebracht en de volwassen anime stijl past perfect voor deze horror setting. Heel veel muziek is er niet, maar er is voldoende aanwezig om de juiste sfeer te zetten. Wel miste ik voice acting, iets wat voor mij een Visual Novel een stuk interessanter kan maken. Desondanks stoorde het me niet uitgesproken en was ik al snel vergeten dat ik het miste.
Het verhaal, dat geïntroduceerd wordt door de “Storyteller”, gaat over de vloek die bekend staat als “The Rite of Resurrection”, oftewel het ritueel om iemand terug tot leven te brengen. Het is een verhaal dat negen mensen verbindt met elkaar in een gevecht op leven en dood terwijl jij kracht van de vloeken moet omzetten in jouw voordeel. Deze vloeken zijn allen verbonden aan de “Mysteries of Honjo”, zoals de titel al liet vermoeden. In het eerste hoofdstuk spelen we met Shogo Okiie, een jongeman die het leven probeert te redden van zijn vriendin Yoko. Hiervoor moet hij een Curse opnemen en deze gebruiken om andere “Curse Bearers” te vermoorden, vooraleer zij dit met jou doen, om zo het ritueel uit te voeren en Yoko terug tot leven te brengen. Meer van het verhaal ga ik nog niet prijsgeven, kwestie van je toch een beetje nieuwsgierig te houden, maar ik kan wel alvast zeggen dat dit slechts één van de verhaallijnen is, die ook kunnen aftakken naar verschillende eindes op basis van je handelingen en keuzes.
Death is not the end
In tegenstelling tot vele andere Visual Novels ga je hier zelf wat meer moeten interageren met het spel. Zo zal je naar verschillende locaties kunnen gaan, de omgevingen onderzoeken en voorwerpen vinden, kiezen welke acties je met bepaalde personen wil ondernemen en vooral goed moeten nadenken over wat je doet en wanneer je het doet. Waarom? Wel, omdat een verkeerde actie je dood kan betekenen natuurlijk. Niet dat het heel erg is, en soms ga je effectief dood moeten gaan om de oplossing van een puzzel te zien of te snappen, iets wat ik best geniaal vond eigenlijk. Als je dood gaat, zal de Storyteller je terug laten keren naar vlak voor het moment van je vroegtijdige ondergang, met de boodschap dat je nu een beter idee hebt van wat je situatie is, en dat jij inzichten hebt die jouw personage niet heeft. Is het een beetje third-wall breaking? Absoluut! Is het wat meta-gaming? Helemaal! En dat is juist wat de game zo fantastisch maakt in mijn ogen.
Conclusie
Het is nog wat vroeg om een sluitende conclusie te geven, maar hetgeen ik tot nu toe gezien heb, doet me alvast hunkeren naar meer. Als de rest van de game zo interessant blijft als het eerste uur dat ik heb kunnen spelen, dan kunnen we spreken van een van de beste horror Visual Novels die ik heb gespeeld.
