Soms heb je het idee van “het monster-verzamel genre zou zoveel meer kunnen zijn” en dan begin je concepten uit te werken zoals monsters met geweren en waar je de trainers zelf kunt vangen. Of een roguelike met monstertjes die je strategisch moet draaien en waar je de tegenstander ook controleert. Wat als we de monstertjes in een rugzak steken en ze zo met elkaar laten samenwerken tegen andere monstertjes in een zak? Is dit een goed concept of koop je een kat in een zak?
Slappe koffie?
Laat ons eerlijk zijn. Pokemon was een gat in de markt. Het genre was nieuw, verfrissend. Iedereen was (en is) er gek van, maar het begint een beetje verzadigt te raken. Hoeveel versies van een ijsjes-monster kan je uitvinden voor je op rare smaken stuit? Overal proberen ze nu monsters in te steken, zodat het mee kan pikken op de pokemon-hype en ik snap het. Het is aanlokkelijk. Moest ik het zelf doen, ik zou het ook doen. Laat het op zijn minst goed gedaan zijn.
Tutorial?
Niet aanwezig. Er wordt je nergens uitgelegd wat de bedoeling van het spel is, wat je van een kopie ook niet verwacht omdat iedereen weet waar je je mosterd gehaald hebt, in beide gevallen. Dat maakt het al een minder product voor mij. Stel iemand heeft nog niet van het origineel gehoord en wil starten met jou spel, maar er zit geen tutorial in, hoe gaan ze dan ooit leren hoe het werkt? Als je dan toch wil kopiëren, doe het dan op zijn minst met zorg voor het product en voor je spelers.
Afgekeken huiswerk?
Het is erg als je huiswerk kopieert en daardoor slechte punten krijgt, omdat je betrapt bent. Het is nog erger als je afkijkt en goeie punten krijgt, want daar leer je niks mee. Het is nog erger als je afkijkt, het zo slecht kopieert dat je slechte punten krijgt van een persoon die goeie punten had. Dit is ook gebeurd met backpack monsters. Ze keken naar Backpack Battles, hebben alles gekopieerd, buiten de leuke details en wat het spel zo leuk maakt en daar hun versie van het spel van gemaakt. Moest je aan een AI vragen van “geef mij een versie van Backpack Battles met Pokemon” hij dit spel zou maken en het nog beter zou doen ook. Niks is origineel aan het concept, buiten de monstertjes dan, maar die doen er verder ook niet toe. Zelfs sommige monsters zijn letterlijk gekopieerd van bekende memes (zoals de doge hond).
Ik ga eerlijk zijn. Je hebt ook Pokemon-clones, zoals Nexomon, die een geweldig eigen product uitbrengen met eigen monstertjes (in de honderden). Deze lijken in niets op iets dat al eerder is uitgekomen en zijn allemaal origineel aan het spel. Maar als zelfs je monstertjes herkenbaar zijn vanuit memes, zoals bij Backpack Monsters, dan heb je een probleem. Ik ga eerlijk zijn, op zijn minst zijn de monstertjes leuk getekend al zijn ze niet origineel. Niet alles is slecht aan dit spel.
Snelheid?!
Backpack Battles heeft een vlot tempo tijdens de matches. Je kan ze versnellen, maar eigenlijk gaan ze nog snel genoeg om te volgen wat er gebeurd. Dat is bij Backpack Monsters niet het geval. Zelfs op bijna de hoogste snelheid dat je kan zetten, weet je aan de hand van de in-game statistieken nog altijd niet goed wat er gebeurt en het gevecht is nog rete-traag ook. Je weet letterlijk niets van wat je monstertjes aan het doen zijn en bouwt dan maar verder op deze manier zonder dat je weet wat ze nou juist doen, want 1. Er zit geen tutorial in, 2. Ze geven niet aan welke monsters nu wat doen tegen wat en 3. ze geven je geen in-game-statistieken die je na de wedstrijd kan bekijken, zodat je uit je setup kan leren. Dat is bijzonder frustrerend en zo moet je maar gokken wat je doet.
Preview!
Ja, ik weet het. Preview. Er kan nog veel gebeuren. Heel veel zelfs. Maar als de basis van een gebouw vanaf de start al scheef is, gaat die toren nooit rechtop staan. Ja, Pisa, ik kijk naar jou. Daarom heb ik geen goed oog in dit product. Sommige mensen gaan dit leuk vinden. Absoluut en ik gun die mensen het ook, maar ik kan dit niet aanraden aan mensen wetende dat er beter is. Iets dat met liefde gemaakt is door een koppel (Backpack Battles) zal ik liever aanraden dan een slap aftreksel dat gemaakt is om geld te verdienen, op de rug van een ander. Ja, kopiëren is de mooiste vorm van vleierij, maar in dit geval is het de Mona Lisa kopiëren met wasco-krijtjes. Het kan een mooi resultaat opleveren, maar het kan in niets op tegen het origineel.
Conclusie
Soms wanneer je ging winkelen met je moeder zag je iets zoals een spel, en dan zei je moeder: “we hebben dat spel thuis” en dan blijkt dat het spel thuis een slap aftreksel is van het spel dat je in de winkel zag. Wel, zo voelt dit spel. De mechanics zijn clunky, het speelt geen enkele rol waar je wat steekt of welke beestjes je verzamelt. Je kan niet eens je backpack in één deel verzetten zonder dat je heel de constructie moet afbreken en dan weer terug opbouwen. Backpack Battles is een fenomeen geworden in het indie genre en heeft ontzettend goed verkocht de eerste week van release. Mensen zaten letterlijk te wachten tot het spel uitkwam, maar spijtig genoeg heeft het ook geleid tot slappe aftreksels zoals deze. Ik weet het. Het is een preview voorsmaakje, maar toch. Als het nu al zo’n slappe koffie is, dan zie ik er niet veel goeds in.
