Een nieuw jaar, een nieuwe Call of Duty. Ditmaal Call of Duty: Modern Warfare II, maar het is geen remake/remaster/reboot van dezelfde titel uit 2009. Deze titel gaat een rechtstreekse sequel zijn op Modern Warfare uit 2019 en dus verder bouwen op dat verhaal in dezelfde tijdsperiode. Wij konden echter alvast aan de slag met de multiplayer in de bèta, en het was ons een waar genoegen. Hieronder alvast onze eerste bevindingen.
Call of bèta
Hoewel een bèta meestal maar een beperkte kijk op het grote geheel biedt, lijkt Call of Duty: Modern Warfare II al veel prijs te geven van de nieuwste iteratie uit deze langlopende reeks. Alleen spelers op PlayStation 4 en 5 konden MWII proberen tijdens het eerste van twee verlengde weekenden van de bèta, al waren twee dagen gereserveerd voor degenen die het spel vooraf hadden besteld of, zoals in ons geval, voor de pers. De bèta voelt in ieder geval al veelbelovend aan, want de gameplay zelf voelt duidelijk aan als de volgende logische stap voor Call of Duty, al blijft MWII toch de klassieke formule volgen. In dat opzicht zijn we in ieder geval wel enthousiast over hoe Modern Warfare II zich ontwikkelt, met wapens die interessant en uitdagend aanvoelen om te beheersen. Net als de besturing die duidelijk ook een overhaul heeft gekregen.
De bèta biedt een handvol spelmodi die kunnen worden gespeeld op vier maps, hoewel Valderas Museum voor het grootste deel van het eerste weekend uit de roulatie lijkt te zijn genomen vanwege bugs. De bekende modes zoals Team Deathmatch, Domination en Search and Destroy voegen zich bij de gloednieuwe spelmodi Prisoner Rescue en Knock Out. In de bèta wordt ook de derdepersoons modus van MWII geïntroduceerd in een Moshpit-afspeellijst met de spelmodi TDM, Domination en Hardpoint.
De perks die je kan selecteren zijn niet veel veranderd, maar de manier waarop ze werken wel. In plaats van er gewoon drie te pakken en verder te gaan, heb je er nu twee die beschikbaar zijn als de match begint, en twee die er geleidelijk aan vrijkomen terwijl je speelt. Hierdoor is de dynamiek in het gebruik van perks wat omgegooid, hoewel het momenteel best goed aanvoelt, is het nog even afwachten wat dit gaat geven op lange termijn, maar hiervoor moeten we de game toch echt wat langer kunnen spelen.
Eerste impressies: Jimmy
In tegenstelling tot Niels ben ik iemand die Call of Duty games vooral speelt vanwege de multiplayer. Af en toe speel ik de campaign ook wel, maar dat is voor mij meestal bijzaak. CoD is in mijn vriendengroep één van de go to games voor een gezellig online gameavondje terwijl we in de party chat een praatje maken. Wie mij volgt op Tik Tok weet ondertussen, dankzij de overdreven hoeveelheid CoD-clipjes, dat ik de reeks hierdoor erg vaak speel. Dit zet mij in de perfecte positie om de subtiele aanpassingen in de gameplay snel aan te voelen. Zo viel het al vrij snel op dat er achter alles wat je doet meer gewicht zit. De wapens voelen zwaar aan en hebben echt een duidelijk merkbare impact. Je bent niet, zeg maar, met een stokje aan het zwaaien waaruit kogels komen, maar je hebt echt iets stevig en dodelijk vast, en dat voel je. MWII is dan ook een langzamere Call of Duty dan we van de reeks de laatste jaren gewent zijn, waarbij snelle bewegingsopties zoals slide-cancelling zijn verwijderd om ervoor te zorgen dat spelers bewuster moeten bewegen, en minder zoals een imitatie rambo door de mappen heen lopen. Je zult dus veel tactischer moeten spelen dan in voorgaande games.
Tot slot moet ik ook melden dat ik onder de indruk ben van zowel de grafische kant van de game als de geluidskwaliteit. De game oogt prachtig, en het geluid is van ongekend hoog niveau. Je hoort heel zuiver en duidelijk van waar iemand aan komt gelopen, waardoor je dankzij geluid de vijand goed kunt anticiperen om zo de bovenhand te krijgen. Zoals het er nu naar uitziet, zorgt de geluidskwaliteit ervoor dat ook geluid deze keer van tactisch belang is. In Vanguard was het geluid nog enigszins te verwaarlozen, je kon wel een beetje de positie van je tegenstander inschatten, maar in MWII is geluid echt je vriend en vijand.
Eerste impressies: Niels
Ik zal alvast maar eerlijk bekennen, ik heb sinds de vorige Modern Warfare uit 2019 eigenlijk geen Call of Duty games meer gespeeld en daarvoor was het volgens mij Black Ops III dat alweer verscheen in 2015. En dan speel ik de games voornamelijk voor hun single player campagnes, want ik speel zelden tot nooit de multiplayer, iets wat ik vroeger nochtans nooit links liet liggen. Maar met de hoeveelheid (story-heavy) games pas ik meestal voor de multiplayer modes. Toch heb ik mij enorm goed vermaakt en kan ik enkel lyrisch zijn over de grafische kant van de game en op vlak van performance, althans op de PS5.
De speelbare modi waren ook gevarieerd en gaven toch al een mooi inzicht over wat we mogen verwachten van de game, maar zelf vond ik de klassieke matches nog het leukst. Zaken zoals “Search and Destroy”, “Prisoner Rescue” en “Knock Out” waar geen respawns zijn voelen wat spannender en meer realistisch aan (je kan wel gerevived worden door je teamleden, iets wat enkel in “Search and Destroy” niet het geval was), maar dat deed het toch niet echt voor mij. Het kan ook te maken hebben met het feit dat ik voel dat mijn skills op console een stuk lager liggen dan toen ik vroeger op PC speelde. Dat, ofwel ben ik oud aan het worden en zijn mijn shooter skills zwaar aan het roesten, wie zal het zeggen… Hoe dan ook, ik kijk wel uit naar de game en vooral dan naar de single player, maar je zal mijn naam ook wel gaan tegenkomen online!
