Ja, ook ik heb maar 1 ding te zeggen over 2020. Dat voornemens niet uitkomen of dat plannen uiteindelijk niet slagen kennen we allemaal wel. We beginnen immers meestal erg ambitieus en gemotiveerd aan een nieuw jaar. 2020 was echter een uitschieter van wereldformaat. Ik hoef hier ongetwijfeld niemand uit te leggen wat ik hiermee bedoel en hoop, net zoals alle lezers, dat er verandering en verbetering op komst is. Het jaar was, op zijn minst, niet perfect te noemen maar gelukkig was niet alles slecht te noemen. Er waren, achter gesloten deuren, ook aangename en geslaagde momenten te vinden en daar maak ik voor jullie even mijn top 5 van. Laat me wel even verduidelijken: Ik heb dit jaar, door toeval en samenloop van omstandigheden, enkele grote toptitels gemist. Ghost of Tsushima, The Last of Us 2, Pikmin 3, The Legend of Heroes – Trails of Cold Steel IV en dergelijke heb ik (nog) geen kans kunnen geven waardoor ze niet in mijn top 5 kunnen staan. The Legend of Heroes – Trails of Cold Steel IV heb ik echter wel in mijn ‘haalden de top 5 net niet’ gezet. Aangezien ik de 3 andere titels uit de reeks ken en deze game dient om verder te werken op gameplay en het verhaal af te sluiten, kan het niet missen dat deze game eigenlijk een topper is.
5. Final Fantasy 7 Remake
Ik heb de game eindelijk uitgespeeld en bezorgd mij nog steeds een dubbel gevoel. De game is prachtig, speelt aangenaam en doet enorm veel, zeker niet alles, goed. Mijn nostalgisch probleem met deze game is echter dat het teveel heeft verandert aan een game die ik in zijn pure vorm en concept wou hermaakt zien. De veranderingen in verhaal en opties vormden samen een topgame waar ik op zich enorm van heb genoten, maar verbleekt in vergelijking met de impact van de originele FF7. Ligt dat aan mij en mijn verwachtingen of aan de game? Geen idee. Ik weet enkel dat ik nu een dubbel gevoel heb rond het uitspelen van deze game en met hetzelfde dubbel gevoel nog steeds uitkijk naar het tweede deel van het spel. Laat me echter toch verduidelijken: Deze game is echt top. Battles zijn intens, de afwerking is van hoog niveau en de game heeft alles om op zijn eentje een fanbase te doen ontstaan.
4. Dragon Ball Z Kakarot
Het verhaal van DBZ is al vaak, bijna te vaak, verteld en opnieuw gebruikt voor games en dergelijke. Ik hoor van meerdere gamers dat dit een grote reden is om de game niet, of alvast niet ten volle, een kans te geven en verder te spelen. Ik kon echter nog wel een DBZ-RPG-Action game smaken en heb deze game bijna in 1 ruk uitgespeeld. Toegegeven heb ik het wat moeilijk met de titel van de game aangezien je een enorme portie van de game speelt als Gohan, Goku/Kakarot zijn zoon. Gelukkig was dit zowat alles wat ik te klagen had over de game en vond ik de graphics en gameplay zeker een genot. Liefhebbers van Action RPG’s zullen, net zoals fans van de franchise, de game zeker kunnen smaken.
3. Spider-Man’s Miles Morales
De eerste Spider-Man blies me van mijn sokken af. Het slingeren door NY was magnifiek en de gevechten waren gevarieerd en dynamisch. De sequel uit november had daarom ook mijn volledige aandacht en, zoals ik in de review aanhaalde, was ik evenzeer benieuwd naar het nieuwe personage ‘Miles Morales’. De game deed alles wat zijn voorganger goed deed even correct, maar miste de toevoeging die een sequel zich doet onderscheiden. De game had zeker langer gemogen en wat extra tegenstanders of schurken kunnen gebruiken. Zeg ik dat omdat de game dit echt te kort komt? Misschien wel. Het verhaal kon immers nog wel een plottwist, extra snode plan of moeilijkheidsfactor gebruiken maar het is ook simpelweg zo’n game waar je niet genoeg van kunt hebben. Zo moet het immers zijn naar mijn mening: Dat je voldoening haalt uit het spel maar dat je toch nog hunkert naar meer.
2. Crash Bandicoot 4 – It’s About Time
Er zijn nog wel games van Crash Bandicoot door de jaren heen geweest. Een volwaardige en bewuste verderzetting van de originele trilogie bestond echter nog niet. Dat veranderde dit jaar in oktober. Trouw blijven aan je originele formule, maar toch toevoegingen doen die zowel nieuwelingen als trouwe fans goedkeuren is geen makkelijke taak. CB 4 is hier echter grandioos in geslaagd. De game past volledig bij de originele trilogie en voldoet aan de criteria van huidige games. Ik moet toegeven dat ik de game nog niet heb uitgespeeld. Er zijn immers teveel games die zich telkens voordringen. Toch staat deze game nog best hoog in mijn ‘deze moet ik dringend spelen’-lijst. Gelukkig is CB4 zo’n titel waar je, zelfs als je slechts tijd hebt om 20 minuten te spelen, je plezier en voldoening uit kunt halen. Echt een game waar we te lang op hebben gewacht. De titel van deel 4 zegt het duidelijk zelf: It’s about time.
1. Tony Hawk’s Pro Skater 1 + 2 Remake
Op nummer 1 heb ik een titel staan die, door de gedachte dat ik de remake ging spelen, mijn retro-pen deed kriebelen. Tony Hawk was één van mijn obsessies in de PS1 periode en de verwachtingen van de remake waren daarom hoog gespannen. Met deze remake kan ik alleen maar bevestigen dat het heruitbrengen van bepaalde titels perfect kan aflopen voor fans, nieuwelingen en iedereen daar tussenin. THPS is nog regelmatig opgestart op mijn console en zal dat ongetwijfeld nog vaak doen. Wat Tony Hawk heeft betekend voor de skatewereld is niet meer samen te vatten en uit te tellen en hij blijft dit duidelijk nog doen zelfs anno 2020.
Haalden de top 5 net niet
- The Legend of Heroes – Trails of Cold Steel IV
- Fairy Tail
- Sword Art Online – Alicization Lycoris
- Chronos: Before the ashes
