Na het meermaals uitstellen kunnen we eindelijk zeggen dat die hier is. De next gen game van de makers van de hoog geprezen Final Fantasy XV. Een spel waar ik al sinds het nog Project Athia noemde naar aan het uitkijken was. Echter verliep de weg niet op rolletjes. Forspoken had niet de beste marketing en de gratis demo zorgde ook voor aardig wat ophef. Of het volledig spel de gemoederen weet de bedaren, kan je hieronder verder lezen.
Frey in Wonderland
Frey Holland, ons hoofdpersonage in dit verhaal, is een wees die moet zien te overleven in de straten van New York. Al van kleins af aan heeft ze de binnenkant van het gerechtshof meerdere malen kunnen bezichtigen. Wanneer Frey op haar 18e verjaardag weeral voor het hof komt te staan krijgt ze van de rechter nog één laatste kans om zich te bewijzen. Struinend door de straten, op zoek naar een weg om te ontsnappen aan al deze onheil, vindt Frey een gouden armband die haar transporteert naar een andere wereld genaamd Athia. In deze wereld blijkt de armband die Frey om heeft te kunnen praten en hebben ze een band samen die Frey magische krachten geeft. Deze armband, die door Frey “Cuff” wordt genoemd is dus in feite jou partner die jou op de goede weg leidt in deze nieuwe wereld.
Kwaaie Tanta’s
Het wordt Frey al snel duidelijk dat een terugweg naar New York niet van een leien dakje zal gaan. De mensen die in deze wereld leven zitten zelf in een nog grotere penarie. Namelijk dat hun wereld wordt opgeslokt door een mist die Frey “The Break” noemt. Alle levende wezens die te lang in deze mist zitten veranderen in een soort van zombies die alles wat beweegt aanvallen. Niemand behalve Frey lijkt immuun te zijn voor deze Break. En wanneer de bevolking van Athia dat doorheeft verandert heel het spel natuurlijk in een “voor wat, hoort wat” missie. Frey mag terug naar New York wanneer zij de mensen van Athia heeft geholpen om The Break te verslaan. Deze mist wordt gecreërd door vier dictators genaamd Tanta’s die de wereld alleen voor hun eigen willen. Versla de Tanta’s, verwijder de Break en ga terug naar huis. Simpel, toch?
Did I just move shit with my mind
Om deze Tanta’s te verslaan beschikt Frey over magie. en dat is waar de hele gameplay om draait. De magie is trouwens onder te verdelen in twee verschillende categoriën. Parkour en Combat. Bij parkour boost Frey haar benen om vlot door de wereld van Athia te kunnen bewegen. Je dasht, double jumped en loopt tegen de muren aan om zo op hoger gelegen plaatsen te komen. Maar ook tijdens gevechten komt deze parkour goed van pas wanneer je gracieus de aanvallen van je vele vijanden ontwijkt. Om terug te vechten gebruikt Frey combat magie. In het begin is dat maar één soort magie, namelijk steentjes telepathisch tegen het gezicht van je vijand schieten. Hierdoor krijg je het gevoel een matige third-person shooter te spelen, maar van zodra je de eerste Tanta verslaat en haar magische krachten overneemt wordt het vechten een pak vermakelijk door alle nieuwe mogelijkheden die open gaan. Je hebt altijd één offensive spell en één support spell per knop (L2 en R2) maar deze zijn zelfs in combat gemakkelijk te wisselen waardoor je naarmate je meer spells kent, je de battles ook meer naar jouw hand kunt zetten.
Hoe meer je vecht en verkent, hoe meer XP je verdient en hoe meer mana je krijgt. Met deze mana kan je jouw magie ook nog eens upgraden of nieuwe kopen. Bij elke set magie horen ook nog eens challenges die, wanneer je ze vervolledigd, jou nog net iets sterker maken. Maar met alleen magie overleef je het niet. Ook je gear is belangrijk. Deze bestaat in Forspoken uit een cape, een ketting en nagellak. De cape en de ketting zorgen vooral voor meer defence en sommige ook voor een elemental effect zoals immuun voor poison, de nagellak geeft dan weer een magic boost.
Een kale open wereld
Athia is mede dankzij de Break een kale wereld. Met hier en daar een kleine oase of een beetje gras en kijk je vooral uit op een dor landschap dat krioelt van de vijanden. Alle NPC’s zitten veilig in de laatste stad. Maar hoewel de wereld er kaal uitziet is er toch redelijk veel te ontdekken. Er zijn ruïnes te verkennen die je veel kunnen leren over de geschiedenis van Athia, safe havens waar je even op adem kan komen en potions kan craften, monumenten die je skills verbeteren,… Jammer genoeg voelt dit alles eentonig en repetitief aan en eerder als een checklist die je regio per regio afvinkt. Deze content zorgt wel voor uren en uren aan content, maar alleen maar plezant voor mensen die graag elk hoekje van de wereld willen gezien hebben.
Technische aspecten
Op visueel vlak oogt Forspoken op het eerste zicht heel mooi. De landschappen, hoe kaal ook, geven hele mooie uitzichten wanneer je ergens bovenaan staat. De effecten tijdens de gevechten zien er ook heel goed uit (particle effects) en de cutscenes zien er tijdens de main quests ook redelijk goed uit. Ik vermeld tijdens de main quests, omdat de cutscenes tijdens sidequests er opvallend minder goed uitzien. Over de muziek mag ik zeker niet klagen. Vooral het intro liedje vind ik echt bangelijk. De muziek werd voor Forspoken trouwens ook verzorgd door Bear McGreary die we vooral kennen van de muziek van God Of War. De Dual Sense van de Playstation 5 wordt ook goed gebruikt. elke voetstap voel je in de controller en elke soort magie heeft een aparte weerstand in de triggers zitten. Ook wanneer Cuff praat, komt zijn stem uit de controller, wat ook een klein leuk detail is, aangezien jij als enigste Cuff kan horen.
Op vlak van Performance geeft Forspoken je 2 keuzes. De Fidelity mode, die 30 fps en 4K weergeeft, had jammer genoeg veel last van framedrops. Dit komt vooral omdat Forspoken gewoon heel snel speelt. Het parkouren en vechten gaat gewoon net iets te snel dat de Performance mode die 60 fps weergeeft gewoonweg veel meer tot zijn recht komt.
Conclusie
Is Forspoken het slechte spel dat iedereen ligt te roepen? Nee. Is het zo goed als de hype deed geloven? Ook niet. Het spel komt pas echt tot zijn recht na een 10 à 15 uur spelen en je over iets meer magie beschikt. De geschiedenis die je leert over Athia tijdens het verkennen van de wereld voelt oprecht leuker aan dan de meeste andere games, omdat Forspoken gebruik maakt van korte tekstjes die toch veel zeggen. Brieven geschreven door mensen die makkelijk te lezen zijn, ten opzichte van de blokken tekst die je in andere games krijgt. De rest voelt jammer genoeg net iets te repetitief aan en kan het verhaal dit ook niet redden doordat het net iets te saai is. Dankzij de vlotte gameplay heb je wel een spel dat gemakkelijk wegspeelt, maar zeker niet voor de volle prijs.
