Het is zover. De aarde is een gigantische oceaan geworden dankzij de smeltende poolkappen. Wij zijn dood. Ik ben dood, jij bent dood. Iedereen is dood. Alhoewel. Er zijn echter nog een aantal mensen in leven. Voor hoelang? Dat bepaal jij zelf. Door vuilnis te verzamelen en er iets nuttig van te maken natuurlijk! Allons-y!
Waterwereld
Welkom in Flotsam! En alsof de titel niet ironisch genoeg was, dan mogen we direct aan de slag. We moeten immers roeien met de riemen die we hebben, onze overlevingskansen dalen zienderogen samen met onze water en voedselvoorraad. We worden gedropt midden in de zee, op ons eigen stadseilandje. Met drie man moet je ervoor zorgen dat je genoeg resources hebt om te overleven en op zoek te gaan naar andere overlevenden. Hoe doe je dat? Door ze in het water te laten duiken en… afval verzamelen. We kunnen kiezen tussen hout en plastic en daar zullen we de eerste stappen van civilisatie mee zetten. Wat is prioriteit, wat moet je als eerste neerzetten en hoe zorg je ervoor dat je alles overzichtelijk houd? Niet dat dat laatste zo moeilijk is, je hebt immers een beperkte ruimte om in te bouwen.
Terwijl je begint met drie mannetjes die vrolijk over de planken huppelen en in het water springen, valt mij op dat het toch plezierig moet zijn om alles terug op te bouwen. Het vrolijke West-Vlaamse (hebben we trouwens al vermeld dat dit een Belgische productie is?) accent klinkt weer in de oneliners die deze mannetjes te berde brengen. Weet je nog dat je extra klikte op je mannetjes in de oude strategie spelletjes om een extra zinnetje uit ze te persen? Juist, dat deed ik dus. Het gevolg is wel dat ik al snel vergat waar mijn prioriteiten lagen en kon ik opnieuw beginnen.
En opnieuw en opnieuw en opnieuw
Als we het recyclen onder de knie hebben, kunnen we eens bekijken waar we het beste onze nieuwbakken resources in steken. Naast voedsel en water moeten we onze bewoners ook uiteraard voorzien van een huisje. Eigenlijk is dit een veredeld bed maar ja, je moet wat in een apocalyptische wereld. Het ziet er zo heerlijk cartoony en schattig uit dat je haast vergeet dat je aan het overleven bent. Algauw kunnen we de eerste bootjes maken en dan… Ja, dan wat? In de verte zien we een eiland dat nog niet geheel onder water ligt. Tussen de wrakstukken ligt er een heus zeil. Wat kunnen we daar dan mee? Wel, je stadshart ligt stil maar om te overleven moeten we vooruit. Het tempo bepaal je uiteraard zelf maar als je zeil op zijn plek hangt kun je naar de volgende plek varen. Hiervoor heb je de keuze om verschillende routes te nemen die elk zijn eigen sterke of zwakke punten hebben. Ga je voor extra mankracht (wat een paar extra monden te voeden oplevert) of probeer je het met je originele crew te redden?
Wat die extra mankracht betreft: je zou kunnen aangeven dat het een meerwaarde geeft aan de enorme hoeveelheid van taken die je nu kunt verdelen. Helaas, je inwoners zijn behoorlijk eigenwijs en kiezen zelf hun prioriteiten. Dit kan soms leiden dat je doelloos naar het scherm aan het kijken bent, terwijl je voedsel voorraad slinks gewijs aan het dalen is en je er niet veel aan kunt doen dan hopen dat ze op tijd de vis uit de boot halen en te drogen leggen. Want ja, uiteraard kun je vis pas eten als hij gedroogd is. Ik wil maar zeggen, het kan efficiënter.
We dobberen noestig verder
Ondanks dat het niet optimaal is, voelt het niet als een straf om opnieuw te beginnen. De looks en feels van deze game zorgen ervoor dat je leert van je inschattingsfouten en steeds verder en verder geraakt. Elke keer als ik zonder voedsel of water kwam te zitten, wijt ik het aan mezelf dat ik getreuzeld heb bij het verzamelen en stockeren van bruikbare onderdelen (wat je sowieso wel nodig gaat hebben trouwens) alvorens ik het ruime sop koos om het volgende gebied te gaan exploreren.
Overigens is er door de makers al beloofd om nog redelijk wat elementen toe te voegen aan de game. Een dag/nachtcyclus, verandering van het weer, een uiteindelijk doel. Ze zijn al lang aan het knutselen aan deze titel en het kan er alleen maar beter op worden. Misschien is dat net de grootste charme van dit spel. Dit is een échte work-in-progress waarmee je samen met de makers op zoek gaat naar wat het meeste spelplezier kan opleveren. Een verademing tegenover (volledige) games die met veel toeters word aangekondigd en uiteindelijk half afgewerkt verschijnen.
Conclusie
De eerste keer dat ik deze titel zag was vorig jaar op Gameforce in Mechelen en vreemd genoeg is dat tevens het enige dat ik van die grote beurs onthouden heb. Dat het haast een jaar heeft geduurd eer ik deze titel opnieuw kon spelen kon de pret niet drukken. Was het alles wat ik had durven dromen? Misschien wel. Maar zoals bij veel dingen in het leven moet je gewoon afwachten om te kijken wat er nog beter kan. Work in progress? Ja, maar op de meest genietbare manier. Steun deze jonge honden van Pajama Llama Games, koop de Early Access op Steam en bedank me later.