Square Enix is momenteel niet te stoppen als het aankomt op Final Fantasy titels voor de Switch. We zagen zo al eerder Final Fantasy VII, Final Fantasy IX en zelfs Chocobo Dungeon! Ok, die laatste was een spin-off, maar toch. En het is bijlange nog niet gedaan. De eerstvolgende die we te spelen krijgen, is Final Fantasy X/X-2 HD Remaster. En zoals je al kan zien, gaat dit een pittige 2-in-1 review worden. Op naar Spira om alweer uren en uren weg te dromen.
Listen to my story
We beginnen ons verhaal, uiteraard met Final Fantasy X, in Zanarkand waar we onze protagonist Tidus leren kennen. Hij is een professionele Blitzball speler, hier later meer over, en staat klaar om deel te nemen aan de Jecht’s Memorial Cup. Na een coole scene, waar de Blitzdome opgevuld wordt met water en we te zien krijgen dat Blitzball een soort van onderwater kruising is van rugby en voetbal, breekt de hel los in Zanarkand. Sin valt aan! Een van je toekomstige leden, Auron, komt je redden. Althans, zo lijkt het toch, tot het moment dat hij je doet verdwijnen naar een onbekende plaats. In deze ruïne leer je Rikku kennen, ook een toekomstig lid van je reisgenootschap. Zij weet je te vertellen dat Zanarkand al duizend jaar geleden verwoest werd door Sin. Zijn we dan effectief duizend jaar door de tijd geslingerd? Wie zal het zeggen…
Hoe dan ook, Sin slaat opnieuw toe en je belandt op het eiland Besaid. Hier leer je de rest van je groep kennen. Wakka, de Blitzball kapitein van de Besaid Aurochs, is de eerste die je zal ontmoeten. Hij neemt je mee naar zijn dorp waar je Lulu, Kimahri en Yuna leert kennen. Yuna is een Summoner, een van de uitverkorene om Sin te verslaan. Zij kan, nadat ze is gaan bidden bij “The Faith“, een Aeon oproepen. Deze sterke monsters zijn de Summons van deze game. Het doel is om in elke tempel te bidden tot “The Faith” en zo alle Aeons te vergaren om toegang te krijgen tot de Final Summoning. Yuna’s vader is de voormalige Summoner die Sin wist te verslagen, samen met Sir Jecht en Sir Auron. Alweer die twee namen… zouden ze dezelfde zijn als in Tidus’s Zanarkand? Ook niet onbelangrijk, de Jecht uit Tidus’s Zanarkand was zijn vader.
Tidus besluit mee te gaan met het gezelschap, om in Luca mee te doen aan het Blitzball tornooi, in de hoop dat iemand hem herkent. Yuna wil echter dat Tidus ook een van haar Guardians wordt, net zoals Wakka, Lulu en Kimahri dit al zijn. Uiteraard accepteert Tidus dit uiteindelijk, anders zou het spel al over zijn na enkele uurtjes. En zo begint het grootschalig avontuur in Spira, en de reis naar Zanarkand. Het geheel wordt verteld vanuit het standpunt van onze protagonist. Een leuke manier om het verhaal aan de man te brengen wel. Dit is overigens de eerste Final Fantasy game met voice acting. Deze is, op enkele uitzonderingen na, prima neergezet en blijft aangenaam om naar te luisteren. Uiteraard krijgen we ook weer een ijzersterke soundtrack, gecomponeerd door Nobuo Uematsu, met erg memorable liedjes. We krijgen in de HD remaster ook de optie om de te de arranged versie te horen tijdens het spelen. Grafisch ziet de HD remaster er overigens ook best goed uit. Natuurlijk zie je de leeftijd wel doorschijnen in de in-game beelden, maar de tussenfilmpjes zijn nog even geweldig als destijds.
Unwavering decision
Vergeet wat je denkt te kennen van het progressie systeem in Final Fantasy, want stijgen in level doe je hier niet zo simpel. Je krijgt nog steeds punten na elk gevecht, en je stijg daarna in level. Maar deze levels hebben geen impact op je character. Ze zijn echter wel nodig om progressie op te bouwen in de Sphere Grid. In het begin van het spel zal je gevraagd worden of je wil gaan voor de standaard of de expert grid. Is dit je eerste keer, kies dan sowieso voor standaard. Wat is nu juist het verschil? Wel, de standaard heeft een betere evolutie van characters en zorgt er voor dat je, zonder al te veel kennis en grinden, je characters sterk genoeg krijgt voor de uitdagingen die je voor je liggen. Met de expert grid krijg je de mogelijkheid om characters een heel andere skillset te geven dan voorzien. Wil je Yuna, die normaal de summoner en healer is, ook black magic leren? Dan kan dit vrij snel. Uiteraard is ditzelfde ook mogelijk met de standaard grid, maar het kost meer tijd, levels en grinden om daartoe te komen.
Ervan uitgaand dat je niet te veel gaat experimenteren en dus met de standaard verder gaat, zal je merken dat elk character nuttig is in het spel. Je kan maar met 3 tegelijk vechten, maar je kan op elk moment wisselen van teamleden. En dat zal je vaak gaan doen. Niet alleen om zo iedereen aan de beurt te laten in gevechten om experience op te doen, maar ook omdat ieder character zijn/haar nuttige rol heeft in een gevecht. Vliegende vijanden zijn ideaal voor Wakka, zijn wapen is immers een Blitzball bal die hij gooit. Snelle vijanden zijn dan weer eerder voor Tidus, dankzij zijn hoge stats in snelheid en accuracy mist hij niet zo snel als anderen. Gepantserde vijanden kunnen dan weer door Kimahri of Auron snel uitgeschakeld worden door hun wapens die meestal de piercing skill hebben. Ten slotte zijn er ook monsters die zwak zijn tegen magie, en hier schitteren Yuna en Lulu dan weer. Rikku kan items stelen van vijanden en deze items gooien. Deze doen vaak veel schade waardoor Rikku in elk gevecht ook haar nut heeft.
Iets wat ook heel anders werkt, tegenover traditionele RPG’s van deze periode, zijn je wapens en accessoires. Normaal koop je telkens sterkere versies, wat je kan afleiden uit de stats er van. Maar hier niet, wapens hebben immers geen stats. Wapens en accessoires hebben echter wel attributen waar je naar moet kijken. Zo heb je bijvoorbeeld een zwaard met “Strength +20%” en een zwaard met “First Strike” en “Strength +10%”. Hier is duidelijk dat het eerste je meer kracht geeft, maar de tweede heeft wel als voordeel dat je altijd als eerst mag aanvallen. Maar in het volgend voorbeeld is het wat anders. Het eerste wapen heeft “Lightning strike” en het andere wapen heeft “Strength +20%”. Je zou dan het tweede wapen kiezen, omdat het sterker is. Maar als je in een gebied zit met vijanden die zwak zijn voor lightning, dan zal het eerste wapen je een stuk sterker maken dan het tweede.
Blitz off!
Voor de rest zijn de battles vrij gelijkaardig aan andere RPG’s met een turn-based systeem. Het spel is ook vrij lineair, met een hoop extra te doen en nieuwe delen van de wereld om te verkennen tegen het einde aan. Maar er is ook nog het Blitzball, een onderdeel van het spel dat uiteraard optioneel is, maar waar ik meer tijd in heb gestoken dan ik zou durven toegeven. Na je, eenmalig verplichte, wedstrijd in Luca speel je de mogelijkheid vrij om Blitzball te spelen vanaf elke savepoint. Je kan overal in Spira spelers vinden die je kan toevoegen aan je team. Ik zou je graag uitleggen hoe het spel in elkaar zit, maar de in-game tutorials zullen je dit veel beter kunnen uitleggen. In het kort, is het vooral een spel waar je strategisch moet denken en goed letten op statistieken van spelers. Het is fijner dan het klinkt.
Eternal Calm
In het begin menu, waar we eerder Final Fantasy X kozen, zien we 3 andere opties staan. Eternal Calm, Final Fantasy X-2 en Final Fantasy X-2: Last Mission.
Zowel Eternal Calm als Last Mission waren vroeger enkel beschikbaar in Japan, maar werden gelokaliseerd en buiten Japan uitgebracht voor de HD Remaster. Eternal Calm is eigenlijk een lange cutscene die Final Fantasy X en Final Fantasy X-2 aan elkaar linkt. We zien Yuna, na het verslaan van Sin, uitleggen wat er zoal gebeurd is in de 2 jaar die verstreken zijn. We krijgen onder andere te horen wat de rest van het genootschap in die tijd heeft gedaan, maar ook dat ze op zoek is naar Tidus. Om zoveel mogelijk spoilers te mijden, kan ik enkel vertellen dat Tidus missing in action is op het moment van de Eternal Calm. Yuna vond een Sphere met daarop onduidelijke beelden van een persoon die wel heel erg veel lijkt op Tidus. Met deze eerste aanwijzing wil ze graag op onderzoek uit gaan om Tidus terug te vinden. En dat is waar Final Fantasy X-2 van start gaat.
We’re the Gullwings!
Hier zijn ze dan, de Gullwings! Wie? Wel, Yuna heeft samen met Rikku een groep van Sphere Hunters opgericht die deze titel kreeg. Samen met enkele personages uit de vorige game en nieuwkomer Paige zoeken ze naar Spheres. Zoals je je nog herinnert uit het stukje van de Eternal Calm, hoopt Yuna Spheres te vinden met meer informatie over Tidus. Spheres hebben ook nog andere functies, ze geven de drie dames namelijk een mogelijkheid om te transformeren in een bepaalde klasse. Zo meteen meer over deze zogenaamde Dress Spheres. Meer diepgang lijkt het verhaal niet te hebben, en met het trio van Yuna, Rikku en Paige lijkt het spel niet veel meer te zijn dan een parodie op Charlie’s Angels. Maar eens je een paar uurtjes in het verhaal zit, merk je dat er toch meer schuilt achter deze vrolijke façade.
Op politiek (en religieus) vlak is er ook heel wat gebeurd in Spira, zo hadden we in de vorige game de volgelingen van Yevon. Ondertussen hebben we twee nieuwe groeperingen die voortkomen uit de volgelingen van Yevon. De Youth League en New Yevon zijn de twee rivaliserende groepen die strijden om de plaats van de vroegere Yevon beweging in te nemen. Geloof me, tijdens het spelen van beide titels is dit een stuk duidelijker. Veel meer verhaal ga je niet krijgen van mij, want het onderliggende verhaal is hetgeen mij deed verder spelen en persoonlijk vind ik dat het iets is wat je zelf best ook ontdekt.
Mission Start!
Deze game is overigens niet zo lineair als zijn voorganger. De opzet van dit spel is dat de Gullwings op missies gaan die hun kunnen leiden naar Spheres. Vaak wil dit zeggen dat er meerdere tips voor missies binnen komen, en je kan kiezen waar je naartoe wil gaan. Je kan uiteraard ook naar plaatsen gaan waar momenteel geen missie te doen is. Maar let goed op de moeilijkheidsgraden van de gebieden, want voor je het weet ben je er aan voor de moeite. Gameplay gewijs keren we hier terug naar het traditionelere level systeem, waarin je experience vergaart om te stijgen in level. Wapens kopen is deze keer niet nodig, want deze zijn gelinkt aan je Dress Spheres. Deze Spheres zijn eigenlijk gelijkaardig aan het job systeem uit andere Final Fantasy titels. Elke Sphere heeft dus zijn job of klasse. Er zijn er 17 beschikbaar in het spel waaronder Gunner, Thief en Warrior. Elk heeft zijn eigen wapen, skills en statistieken. Door ze meer te gebruiken leert je character unieke skills voor die Dress Sphere.
De drie dames kunnen een bepaalde Garment Grid kiezen waarop ze een aantal Dress Spheres plaatsen. Je hebt Grids met veel plaatsen, om heel divers te kunnen reageren in een gevecht, maar ook Grids met weinig plaats. Waarom zou je hier voor kiezen? Want je beperkt de keuze van jobs enorm hard op deze manier waardoor anticiperen op een situatie erg moeilijk wordt. Er is gelukkig een reden hier voor, namelijk dat je een speciale Dress Sphere kan activeren wanneer je in een gevecht elke Dress Sphere hebt gebruikt. Yuna, Paige en Rikku hebben ieder zo een speciale Sphere met specifieke krachten en kenmerken en zijn te vergelijken met Summons. Gevechten verlopen overigens heel wat soepele dan de gewoonlijke turn-based. Natuurlijk spelen we nog steeds met het turn-based principe, maar acties kunnen gelijktijdig plaatsvinden eenmaal ze gekozen zijn. Hierdoor kunnen combo’s gemaakt worden, kan een aanval missen wanneer een vijand net wegloopt om iemand anders aan te vallen of dergelijke. Dit allemaal zorgt er voor dat de gevechten heel wat interessanter worden.
Ik ben aangenaam verrast over de diepgang die het spel biedt tegenover wat ik mij meende te herinneren. Ook verschoot ik er van om te ontdekken dat er meerdere eindes zijn aan het spel, afhankelijk van enkele acties en keuzes over de 5 chapters. Natuurlijk krijg je het beste einde pas te zien wanneer je alle side-missions ook doet, dus dat was voor mij extra motivatie om deze dan ook allemaal te doen. Dit spel sluit ook mooi het Final Fantasy X tweeluik af, ongeacht welk einde je haalde. Maar er is nog een laatste optie in het hoofdmenu om te bekijken.
Last Mission
Ik had het over een 2-in1 game, maar groot was mijn verwondering dat Last Mission ook een game bleek te zijn! Ik verwachte eigenlijk een lange cutscene zoals dit bij Eternal Calm het geval was, maar niets was minder waar. Last Mission is een roguelike dungeon crawler, een beetje op het gedacht van Chocobo Dungeon. Je doel is om op elke verdieping de lift te vinden. Het spel speelt zich af in eenzelfde toren genaamd “Iutycyr“, met 80 verdiepingen. Het verhaal is vrij simpel, en komt er op neer dat Yuna, Paige en Rikku al een tijd elkaar niet gezien hebben, en samen komen voor een specifieke missie. Deze bestaat er simpelweg uit om de top van de toren te bereiken. Tijdens de verhaal stukken tussendoor zien we hoe de dames terugblikken op hun avonturen uit het voorgaande spel, en groeien ze terug wat meer naar elkaar toe. Wat wel leuk is, is het feit dat de scenes veel uitgebreider zijn wanneer je Final Fantasy X-2 eerst hebt uitgespeeld. Last Mission kijkt namelijk naar je save data en beloont je als het ware voor je harde werk daar.
Goed, een dungeon crawler dus. Dit wil zeggen dat je telkens opnieuw begint vanaf de onderste vloer. Je items en dergelijke ben je ook steeds kwijt. Je kan overigens ten alle tijde slechts 20 items bij je hebben, waardoor de nood ontstaat om zeer tactisch te spelen. Onder die 20 items vallen ook je Dress Spheres. Net als in voorgaande game zorgen deze voor je skills en wapensets. Deze hebben een level, en kunnen stijgen door meerdere van hetzelfde type te fusioneren. Deze werken ook als je extra levens. Elke Dress Sphere heeft een bepaald aantal HP, en eenmaal op nul breekt de Sphere en ga je naar de volgende. Als je laatste Dress Sphere breekt, val je terug op de Freelancer klasse, en eenmaal die 0 HP heeft bereikt is het een enkeltje naar buiten. Je vindt gelukkig wel voldoende items onderweg en kan wat grinden om in level te stijgen zodat je basis stats omhoog gaan. Na elke 5 verdiepingen kan je saven en op de 10de krijg je telkens wat meer verhaal. Elke 20ste level is het tijd om tegen een baas te vechten. Dit is niet random, dus eenmaal je weet wat je te wachten staat kan je je hier op voorbereiden.
Grafisch stelt het niet zo heel veel voor. Het is voornamelijk top down gezien ook, dus coole summons en andere effecten zijn er niet of heel erg schaars. Je kan de camera gelukkig vrij draaien en van top down naar een schuiner perspectief gaan. In- en uitzoomen is ook mogelijk. De muziek heb ik eerlijk gezegd niet zoveel aandacht aan besteed, omdat deze in de dungeon echt wel een plaats op de achtergrond nam. Tijdens de cutscenes daarentegen is de muziek dan weer zoals we het gewoon zijn van Final Fantasy. Hoewel ik het gevoel had dat deze game een beetje overbodig was in de verhaallijn, is het toch leuk om deze titel toch ook te spelen. Al was het maar omdat het iets totaal anders is qua genre.
Switching it up
De Switch versie heeft overigens een toffe feature voor beide spellen. Toch als je in handheld modus speelt. Je kan, buiten gevechten, van links naar rechts swipen om een menu tevoorschijn te toveren. Dit is het quick-healing menu, waarin je kan kiezen of je je team wil healen met items of door gebruik te maken van abilities. Hierdoor hoef je dus niet manueel naar je menu te gaan om iedereen terug in beste conditie te krijgen voor het volgende gevecht. Tijdens gevechten kan je ook van links naar rechts swipen, maar in beide games dient dit om cutscenes te veranderen tussen de korte en lange versie. Voor de eerste game switch je tussen de korte en lange versie voor Summons, in de tweede game voor de transformaties van Dress Spheres.
Conclusie
Je kan gewoon niet misgaan met de HD Remaster van Final Fantasy X en X-2. Grafisch heeft het een mooie opfrissing gekregen waardoor het spel minder gedateerd aanvoelt. De muziek is ook mooi herwerkt en kan gekozen worden dankzij de optie om de arranged versie te kiezen. Je kan dus ook voor de originele soundtrack gaan uiteraard, die nog steeds even goed klinkt als destijds. De Switch heeft een leuke feature gekregen waardoor healen en switchen tussen korte of lange cutscenes in gevechten simpelweg kan gebeuren door te swipen op het touch screen. En als klap op de vuurpijl krijgen we eigenlijk een verscholen derde game in dit pakketje. De vroeger niet buiten Japan gereleasde Last Mission is ook aanwezig, en is een fijne dungeon crawler waar je met de dames uit X-2 doorheen kan spelen.
Kortom, niet alleen voor nieuwkomers is deze remaster aanlokkelijk, maar ook voor zij die zoveel jaar geleden al wisten te genieten van deze twee games. En ja, je hoort me goed, ik ben alleen maar positiever hier uit gekomen tegenover X-2. Tegen mijn verwachting in, en daar ben ik enorm blij om.
